-
421.《和因上人午睡韵》 宋·王之道
多谢高人问起居,惠然相过共秋蔬。
栖栖众且疑夫子,碌碌谁知效阿奴。
老去睡乡还积欠,君来诗社责新逋。
便便一觉南窗午,短簟方床意不疏。 -
422.《题崇因院信上人宿云轩》 宋·王之道
秋声入高梧,暝色上疏竹。
南山拢青螺,过已净如沐。
悠然孤飞云,窈窕转休麓。
自疑归去晚,意欲窗下宿。 -
423.《听蛙》 明·刘基
绕舍荒池底且,蛰蛙齐候鸣雷社。
已知地气上如炊,更觉石泉流若泻。
举头玉烛焕阳明,?曷足汗泥悲土苴。
半夜条风入绮窗,清晨细雨霏檐瓦。 -
424.《湘竹有题》 明·杨基
朝行湘竹下,暮宿湘竹中。
云情与雨态,万变俄不同。
密密深翳日,疏疏细含风。
新梢露袅袅,老节烟蒙蒙。 -
425.《赠许白云》 明·杨基
白云老翁乐且贫,眼如紫电炯有神。
麻衣纸扇趿两屐,头戴一幅东坡巾。
清晨扣户走过我,谓我旧是诸侯宾。
入门长揖肆雄辩,动引四代卑先秦。 -
426.《江畔寻花偶成(二首)》 明·杨基
细草平沙暖更融,谩随蝴蝶步东风。
衰髯照水疑添白,老眼看花觉厌红。
且自细听莺宛宛,莫教深惜燕匆匆。
江村到处皆春色,聊与行人吊客中。
¤ -
427.《还汪正夫山阳小集》 宋·郑獬
汪子文章何伟奇,如观天子乘舆仪。
怛然暴见殊惊疑,舌拄上腭两目痴。
定神屏气试引窥,渐识羽卫行相随。
金吾佽飞开中逵,横刀执矟铁马驰。 -
428.《题关彦长孤山四照阁》 宋·郑獬
湖山天下之绝境,群山绕湖千百重。
碧笋四插明镜外,此阁正落明镜中。
绿波一穗扫沙尾,拥门尽是红芙蓉。
清香断处接苍霭,绿萝攀树登高峰。 -
429.《依韵奉和判府司徒侍中望宸合雪后》 宋·强至
雪中气象但漫漫,雪后乾坤净好看。
零落瑶林晴照里,参差银阙暮云端。
疑开粉墨图新就,犹洒楼台笔未乾。
万井都人蒙煦育,恩深不觉夜来寒。 -
430.《次韵都曹灯夕之作》 宋·强至
夜色澄明宇宙宽,新正才半觉春悭。
行歌遡月疑尘外,醉眼随车忆梦间。
烛影更和人散乱,漏声不放马舒閒。
啼鸟看报严城晓,满引金船倒玉山。 -
431.《次韵公胜晓起对雪》 宋·强至
向晓寒威觉倍浓,雪霙纷糅冷兼风。
乱装琼树千林密,疑泻银河一夜空。
鸥鹭失群吟景内,乾坤同色醉眸中。
青衫瘦马凌朝出,翻羡袁安得卧穷。 -
432.《和判府司徒侍中喜雪》 宋·强至
朔雪飞花趁岁阴,喜看不觉酒杯深。
应时自合苍生望,泽物真同上相心。
未怕春风融粉水,恍疑江国见梅林。
西山一夜千层白,那复能留寸碧岑。 -
433.《压书玉兔》 宋·强至
白玉双蹲兔,工深刻楮劳。
长疑奔月窟,浑欲动霜毛。
似喜书成穴,犹惊笔有毫。
案间谁汝待,自觉守株高。 -
434.《和楼志国范君武读胡尉临安所获颜鲁公书断碑》 宋·强至
书名唐世凡几人,鲁公运笔独有神。
当年一字百金直,异代傥获宜尔珍。
公尝道直不容内,江湖出走刺史轮。
东南挥翰落几郡,在处巨迹刊坚珉。 -
435.《次朱天球赠吴茂先韵》 宋·吴则礼
暮年挈挈侬与君,端觉高歌有鬼神。
平生王恭无长物,此事逼人殊咄咄。
戏谈韁马缺鼻牛,夫子大是孙殷流。
休言他日随计上,且看南徐拍天浪。 -
436.《次韵余司理路监岳》 宋·陈造
入山日正烈,出山云忽浓。
身疑润空青,旋觉霏雨蒙。
归来坐良夜,淙泻如崩空。
县知焦卷地,转眼青芃芃。 -
437.《再次陆子高韵奉寄》 宋·陈造
孰能不书帷,潜心如仲舒。
没没视息间,饱食仍怀居。
纷华或交战,进修顾趦趄。
屹立视侪辈,未脱同队鱼。 -
438.《宿泊口》 宋·陈师道
弱柳经寒色,悬流尽夜声。
更长疑睡少,霜落怯寒生。
急急占星度,摇摇苦舫倾。
风涛兼盗贼,恩重觉身轻。 -
439.《登楚山绝顶》 宋·李廌
新雨路少人,公子有佳招。
下马语未竟,西城趋连镳。
初云眺江阁,忽欲登山椒。
陟巘践跷踊,舍鞍升迢嶢。 -
440.《有怀高执中》 宋·李新
危襟坐西轩,绿牖浮晓光。
初疑故人来,冷吹啸疏簧。
春意已浩荡,寒云尚苍茫。
家贫食无鱼,但觉早韭香。
念我莫逆友,失计临边场。
定当何时归,共此白日长。