-
181.《上杜相三首》 宋·曾巩
转觉忧余好尚孤,较量唯合老葭蒲。
圣贤可是随时拙,正直由来济世迂。
生事有亲甘钓筑,客情无力买山湖。
天边愁绝伤离苦,台象空看照宋都。 -
182.《咏雪》 宋·曾巩
严严层冰塞川泽,汹汹北风鸣木石。
黄云半夜满千里,大雪平明深一尺。
两仪混合去纤间,万类韬藏绝尘迹。
蛟龙岌起抱峦冈,江海横奔控阡陌。 -
183.《代书寄赵宏》 宋·曾巩
忆承昨岁致书召,遂入江城同一笑。
羸奴小马君所借,出犯朝寒鞅频掉。
从来万事固已拙,况乃病敦颜不少。
去随众后已自枉,更苦世情非可料。 -
184.《初秋夜坐》 宋·黄公度
纳凉北窗下,景象有馀清。
林暝惟萤影,庭幽但竹声。
语阑惊坐久,露重觉衣轻。
不寐饶诗思,徘徊参斗横。 -
185.《和彦时兄腊雪六首》 宋·王之道
瑶林交映出风尘,便觉寒门气象新。
莫讶窗前群噪鹊,须怜江上有归人。
抛砖已喜来荆璞,斲垩无劳运郢斤。
坐拥红金饶大嚼,一时高会幕中宾。 -
186.《大柿行》 宋·王之道
君不见郑虔学书晚弥笃,岁收柿叶贮三屋。
兴来寝食两俱忘,但觉毛公老而秃。
又不见梓人造车度群木,木中无火柿所独。
旧言盖轸象乾坤,须信斡旋归一轴。 -
187.《张丞相生朝二十韵》 宋·张元干
凤历推炎德,宗臣系重轻。
神开丹扆梦,人向紫岩生。
昴宿秋旻迥,坤维玉露清。
风云符感遇,草木畏威名。 -
188.《次仲弥性所知陈丈大卿韵》 宋·张元干
伏波晚岁思少游,万事过眼如云浮。
我生不乐城市隘,受性但惬林泉幽。
稍同臭味自投合,肯与流俗相对酬。
旅怀久已乏佳超,白日政觉多闲愁。 -
189.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
190.《题富好礼所畜村乐图》 明·刘基
我昔住在南山头,连山下带清溪幽。
山巅出泉宜种稻,绕屋尽是良田畴。
家家种田耻商贩,有足懒踏县与州。
西风八月淋潦尽,稻穗崿比无蝗蟊。 -
191.《答曼叔见谢颍桥相过之什》 宋·韩维
颍川今古贤豪多,后生继者为谁何。
吾交曼叔少挺出,力自树立非由它。
潜心直欲到圣处,论议不避况与轲。
读书下笔知所趣,崇树兰茝遗蒿莪。 -
192.《送章传道东归三十八韵》 宋·强至
一日或数篇,数日哦一轴。
夫子之於诗,夜补昼不足。
长吟天地间,万象困题目。
天徒饱其才,而特馁其腹。 -
193.《依韵奉和判府司徒侍中望宸合雪后》 宋·强至
雪中气象但漫漫,雪后乾坤净好看。
零落瑶林晴照里,参差银阙暮云端。
疑开粉墨图新就,犹洒楼台笔未乾。
万井都人蒙煦育,恩深不觉夜来寒。 -
194.《依韵和吴七丈咏雪二首》 宋·强至
平明无数六花飘,气象崔嵬变一朝。
落势孤城围不尽,寒威穷巷著偏饶。
临衣未拂还成舞,近烛才看早觉消。
散称少陵吟白发,更逢太白跨鲸腰。 -
195.《壮观亭为真州作》 宋·陈造
频年入梦此跻攀,骤觉平时气象还。
吴客到应忘月观,淮乡胜不数平山。
飞檐曲槛霄霏处,叠嶂横江几席间。
见说能诗好宾主,风雷落笔每乘闲。 -
196.《矮知府挽诗》 宋·韩淲
历历亲言话,长怀逸老堂。
典刑杯酒外,气象简编旁。
有子真源委,何人更发扬。
宣风觉庵地,霜露郁乎苍。 -
197.《魏衍见过》 宋·陈师道
暑雨不作凉,爽风只自高。
我老亦衰疾,奈此正郁陶。
魏侯有新语,高处近风骚。
隐几聆五字,未觉历日劳。 -
198.《宿鹤岩二绝》 宋·郑刚中
岩头一望万象低,已觉尘寰不整齐。
此祗人间最高处,况游物外照群迷。 -
199.《清明》 宋·冯时行
律历调元气,氛埃廓景风。
清时归在宥,憔悴得冲融。
日御元来正,王春自昔同。
野人看气象,暂觉百忧空。 -
200.《山居杂诗九十首》 宋·曹勋
道人范子珉,隐迹朝市端。
笔墨作峰岭,气象争巑屼。
稍变烟云态,便觉风雨寒。
鹤举忽冲霄,大罗得遐观。