-
41.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
42.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
43.《赠秀才》 唐·虚中
筠阳多胜致,夫子纵游遨。
凤鸟瑞不见,鲈鱼价转高。
门开沙觜静,船系树根牢。
谁解伊人趣,村沽对郁陶。 -
44.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
45.《白雪》 宋·葛胜仲
名,神奇之趣,非古今画家者流也。
惟是京口翟伯寿,余生平至交,昨豪夺余自秘着色袖卷,盟于天而后不复力取归。
往岁挂冠神武门,居京城旧庐,以白雪词寄之,世所谓念奴娇也
洞天昼永,正中和时候,凉飙初起。 -
46.《水调歌头(再用前韵为生日词)》 宋·杨无咎
芗林有何好,花蕊不惊秋。
千章云木,长见密叶翠光流。
中有三朝勋旧,早岁辞荣轩冕,归伴赤松游。
不羡鸳鸯侣,钟听景阳楼。 -
47.《万年欢(硕人生日)》 宋·程大昌
富寿康宁,要三般齐足,方是有福。
献个新词,不是越夸搀祝。
七十古稀今独。
花钗底、髻云堆绿。 -
48.《鹧鸪天(饯刘恭父)》 宋·张孝祥
浴殿西头白玉堂。
湘江东畔碧油幢。
北辰躔次瞻星象,南国山川解印章。
随步武,谢恩光。
送公归趣舍人装。
它年若肯传衣钵,今日应须酹寿觞。 -
49.《宜男草》 宋·陈三聘
绿水黏天净无浪。
转东风、_纹微涨。
个中趣、莫遣人知,容我日日、扁舟独往。
平生书癖已均恙。
解名缰、更逃羁网。
春近也、梅柳频看,枝上玉_、金丝暗长。 -
50.《水调歌头》 宋·赵师侠
心景两无著,情物岂能移。
超然远览失笑,名利苦纷驰。
一品官资荣显,百万金珠豪富,宽自喜家肥,会得个中理,川泳与云飞。
静中乐,闲中趣,自舒迟。 -
51.《水龙吟(六月宴双溪)》 宋·吴泳
修篁翠葆人家,分明水鉴光中住。
就中得要,危亭瞰渌,小桥当路。
一榻桃笙,半窗竹简,清凉如许。
纵武陵佳丽,若耶深窈,那得似、双溪趣。 -
52.《酹江月》 宋·黄机
东篱成趣,有西风解事,催开丛菊。
碎摺黄金谁试手,一一清香堪掬。
露湿凉轻,霞凝寒重,秀发如新沐。
宫妆匀就,岂知红紫粗俗。 -
53.《括水调歌》 宋·林正大
太行有盘谷,隐者所翱翔,丈夫行世,磊磊落落信行藏。
遇则声名利泽,不遇采山钓水,何似两俱忘。
谁解盘中趣,与酒为歌章。
问何如,盘之乐,乐无央。 -
54.《括摸鱼儿》 宋·林正大
泛松江、水遥山碧,清寒微动秋浦。
霜云霁色横无际,别鹄惊鸿无数。
朝又暮。
听牧笛长吹,隐隐渔榔度。 -
55.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
56.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
57.《胠箧》 先秦·庄周
将为胠箧、探囊、发匮之盗而为守备,则必摄缄縢、固扃鐍;此世俗之所谓知也。
然而巨盗至,则负匮、揭箧、担囊而趋;唯恐缄縢扃鐍之不固也。
然则乡之所谓知者,不乃为大盗积者也?故尝试论之,世俗之所谓知者,有不为大盗积者乎?所谓圣者,有不为大盗守者乎?何以知其然邪?昔者齐国邻邑相望,鸡狗之音相闻,罔罟之所布,耒耨之所刺,方二千余里。
阖四竟之内,所以立宗庙、社稷,治邑、屋、州、闾、乡、曲者,曷尝不法圣人哉?然而田成子一旦杀齐君而盗其国。 -
58.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
59.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
60.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。