-
141.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
玉壶著脚四围宽,妙处其中转侧看。
顾鉴功忘鼻孔直,津流识尽髑髅乾。
夜横河汉白,霜洗斗牛寒。
休去歇去,绝言绝虑。 -
142.《偈颂七十八首》 宋·释正觉
心不能缘,口不能议。
直须退步荷担,切忌当头触讳。
风月寒清古渡头,夜船拨转琉璃地。 -
143.《偈十首》 宋·释正觉
一段光明亘古今,有无照破脱情尘。
当头触著弥天过,退步承当特地新。
紫极宫中鸟抱卵,银河浪里兔推轮。
是须妙手携来用,百亿分身处处真。 -
144.《柴门》 宋·薛嵎
春风随处好,吟隔又相催。
触石云飞去,呼音鹤误来。
杖藜无疾步,花地有香埃。
不许车尘入,柴门只半开。 -
145.《送向和卿还京》 宋·杨时
江湖多秋风,惝恍夜不眠。
念子将北归,起视明星悬。
君平翠虯姿,耸身苍梧渊。
高步隘八区,凌风上青天。 -
146.《题画雪景送炤师归黄山喝石居(去年除夕,师》 明·程嘉燧
莲花峰腰三丈雪,飞鸟无声人迹绝。
山僧冒寒晨出山,触踏层冰跗圻裂。
远来问疾刚一笑,寒缸结花如吐屑。
纸窗竹屋岁聿除,驹隙光阴催电掣。