-
141.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
这老秃,无面目。
不具些子慈悲,却有十分恶毒。
喜亦不可近,怒尤不可触。
我昔被渠禁害,逼得顽蛇生足。
以至今日烧一炷香谩礼三拜,要且笑不成笑哭不成哭。
此冤此恨若为伸,唵部临唵齿临。 -
142.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
眉目古澗秋,须发寒岩雪。
去就丛林出身,触动葛藤生舌。
扬拂握拳,破关击节。
雾变豹而草木光,雷趁蛟而山石裂。 -
143.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
澗月之孤,岩松之癯。
秋生眉目,霜侵发须。
诸法之相了空寂,妙存之性非有无。
一尘飞巨海,片雪点红炉。
应事头头俱出碍,自然妙触解回途。 -
144.《禅人求赞四首》 宋·释宗杲
咄哉灭胡种,面目真可恶。
过桥便拆桥,得路便塞路。
虽欲强柔和,毕竟触人怒。
万事类如此,谁敢相亲附。
乞儿囊本空,常夸敌因富。
闻说阎罗五,未免生怕怖。
休更放大言,嫌佛不肯做。 -
145.《九日观万堂小酌怀正仲及梅所鍊师》 宋·舒岳祥
极目冥鸿颢气初,人生快意食鲈鱼。
剪来萸菊触新酒,麾去蚊蝇府旧书。
骚雅刘郎今健否,清修周老近何如。
篆畦雨里青蒿长,寂寞无人过草庐。