-
201.《楚岸吟寄牟子》 明·王廷陈
楚岸长杨垂至地,百鸟娇啼春自醉。
晴丝冉冉堕碧空,风光颇为游人媚。
我家黄子国,君住鄂王城。
大江东下云雾接,滔滔应泻故人情。 -
202.《国宾黄先生之官义乌主簿赋诗奉赠》 明·王祎
黄君古君子,制行粹且夷。
恂恂美仪矩,蔼蔼赡文辞。
峨冠映长鬛,大布以为衣。
去岁应辟举,来自盱江湄。 -
203.《陈节妇》 明·王祎
妾生南海涯,窈窕如秋花。
邻娃不识面,千里隔窗纱。
一朝嫁夫婿,共在桐城住,门前有舶船,便欲为商去。
欢好百年身,今年涉两春。 -
204.《哀孙炎》 明·夏煜
垂老戎马间,相知复何有。
幼与孙炎交,于今俱白首。
炎也雅好诗,落魄惟耽酒。
醉中有神助,不放持杯手。 -
205.《别李莘韬余献甫》 明·尹伸
南行碌碌颇违心,博势无休便陆沈。
名义有权堪自解,炎荒缘分不从今。
游情赖得同瓢笠,闺思凭他怨藁砧。
君辈果期归计早,数行白简望知音。 -
206.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
207.《东坡八首》 宋·苏轼
种枣期可剥,种松期可斫。
事在十年外,吾计亦已悫。
十年何足道,千载如风雹。
旧闻李衡奴,此策疑可学。 -
208.《诅楚文》 宋·苏轼
碑获於开元寺土下,今在太守便厅。
秦穆公葬于雍橐泉祈年观下,今墓在开元寺之东南数十步,则寺岂祈年之故基耶?淮南王迁于蜀,至雍,道病卒,则雍非长安,此乃古雍也。
峥嵘开元寺,仿佛祈年观。
旧筑扫成空,古碑埋不烂。 -
209.《诅楚文》 宋·苏轼
峥嵘开元寺,仿佛祈年观。
旧筑扫成空,古碑埋不烂。
诅书虽可读,字法嗟久换。
词云秦嗣王,敢使祝用瓒。 -
210.《次韵黄鲁直见赠古风二首》 宋·苏轼
佳谷卧风雨,稂莠登我场。
陈前漫方丈,玉食惨无光。
大哉天宇间,美恶更臭香。
君看五六月,飞蚊殷回廊。 -
211.《次韵前篇》 宋·苏轼
去年花落在徐州,对月酣歌美清夜。
(去年徐州花下对月,与张师厚、王子立兄弟饮酒,作蘋字韵诗。
)今年黄州见花发,小院闭门风露下。
万事如花不可期,余年似酒那禁泻。 -
212.《次韵黄鲁直见赠古风二首》 宋·苏轼
空山学仙子,妄意笙箫声。
千金得奇药,开视皆豨苓。
不知市人中,自有安期生。
今君已度世,坐阅霜中蒂。
摩挲古铜人,岁月不可计。
阆风安在哉,要君相指似。 -
213.《孔毅甫妻挽词》 宋·苏轼
结褵记初欢,同穴期晚岁。
择夫得温峤,生子胜王济。
高风相宾友,古义仍兄弟。
従君吏隐中,穷达初不计。 -
214.《东坡八首(并叙)》 宋·苏轼
余至黄州二年,日以困匮,故人马正卿哀余乏食,为于郡中请故营地数十亩,使得躬耕其中。
地既久荒为茨棘瓦砾之场,而岁又大旱,垦辟之劳,筋力殆尽。
释耒而叹,乃作是诗,自愍其勤,庶几来岁之入以忘其劳焉。
废垒无人顾,颓垣满蓬蒿。 -
215.《朝云诗(并引)》 宋·苏轼
世谓乐天有粥骆马放杨柳枝词,嘉其主老病不忍去也。
然梦得有诗云:春尽絮飞留不得,随风好去落谁家。
乐天亦云:病与乐天相伴住,春随樊子一时归。
则是樊素竟去也。 -
216.《筹思亭》 宋·王安石
昔人何计亦何思,许国忧民适此时。
寓兴中园为远趣,托名华榜有新诗。
数株碧柳苍苔地,一丈红蕖渌水池。
坐听楚谣知岁美,想衔杯酒问花期。 -
217.《嘉定甲戌孟秋二十有七日起居舍人兼直学士院》 宋·戴复古
禁城鸡唱金门开,起居舍人携疏来。
榻前一奏一万字,历历写出忠义怀。
顿首惶恐臣昧死,越录敢言天下事。
百年河洛行胡朔,恨满东南天一角。 -
218.《次韵蒋颖叔南郊祭告上清储祥宫》 宋·秦观
特起朝阳内,祠宫极邃清。
高窗闚玉女,巨闑守昌明。
盛掩秦诸畤,雄逾汉两京,垣横天上紫,洲露海中瀛。 -
219.《杂兴》 宋·陆游
家世本臞儒,自奉至俭薄。
肉食固难期,间亦阙盐酪。
宾朋饭芋豆,时节羹藜藿。
偶然设鸡豚,变色相与作。
家居常守此,自计岂不乐。
蔬园畏蹴蹋,切勿思大嚼。 -
220.《初春书怀》 宋·陆游
愚公不解计安危,行尽人间恶路岐。
难似车登蛇退岭,险如舟过马当祠。
平生忧患常难测,送老安闲敢自期。
一事不成应有命,惟将知止报明时。