-
21.《北山移文》 南北朝·孔稚珪
钟山之英,草堂之灵,驰烟驿路,勒移山庭:夫以耿介拔俗之标,萧洒出尘之想,度白雪以方洁,干青云而直上,吾方知之矣。
若其亭亭物表,皎皎霞外,芥千金而不眄,屣万乘其如脱,闻凤吹于洛浦,值薪歌于延濑,固亦有焉。
岂期终始参差,苍黄翻覆,泪翟子之悲,恸朱公之哭。
乍回迹以心染,或先贞而后黩,何其谬哉!呜呼,尚生不存,仲氏既往,山阿寂寥,千载谁赏!世有周子,隽俗之士,既文既博,亦玄亦史。 -
22.《点绛唇·县斋愁坐作》 宋·葛胜仲
秋晚寒斋,藜床香篆横轻雾。
闲愁几许。
梦逐芭蕉雨。
云外哀鸿,似替幽人语。
归不去。
乱山无数。
斜日荒城鼓。 -
23.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
24.《古意六首》 唐·王绩
幽人在何所,紫岩有仙躅。
月下横宝琴,此外将安欲。
材抽峄山干,徽点昆丘玉。
漆抱蛟龙唇,丝缠凤凰足。 -
25.《瓶中梅花长句》 宋·杨万里
幽人蚕作月满阶,月随幽人登舫斋。
推门欲开犹未开,猛香排门扑我怀。
径从鼻孔上灌顶,拂拂吹尽发底埃。
恍然堕我众香国,欲问何祥无处觅。 -
26.《夜梦至何许岩壑深窈石上苔痕隐起如小篆有僧》 宋·方岳
大杨风日春,小范林壑秋。
去予几何年,各已如云浮。
谁歌黄金缕,共醉白玉舟。
梦中到蓬莱,名字留岩幽。 -
27.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
28.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
29.《予奉诏总裁元史故人操公琬实与纂修寻以病归》 明·宋濂
忆昔试艺时,年丁二十九。
不谙精与粗,运笔若挥帚。
欲尽王霸言,自寅直窥酉。
于时有操君,许子乃其友。 -
30.《八声甘州 同张古人观许由冢,古人名潜,字》 元·元好问
许君祠、层崖上峥嵘,幽林入清深。
坐嵩丘少室,风烟浓澹,百态变晴阴。
山下一溪流水,不受是非侵。
寂寞悬瓢地,黄屋无心。 -
31.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
32.《留吴田霜崖吴居士宅予仲女许其孙姻》 宋·方回
众山环如规,中有一川水。
山腴翠树圆,水洁玉石峙。
居人近百家,耕余习文史。
此翁独能诗,早充宾贡士。 -
33.《同宋参军之问梦赵六赠卢陈二子之作》 唐·陈子昂
晓霁望嵩丘,白云半岩足。
氛氲涵翠微,宛如嬴台曲。
故人昔所尚,幽琴歌断续。
变化竟无常,人琴遂两亡。 -
34.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
35.《许子仁相招山中叙话》 明·舒頔
许子邀我来山中,我来但见堂户空。
主人送客过溪去,风吹两岸花蒙蒙。
屋后万叠金芙蓉,紫气夜吐仙人宫。
涧泉流香过白鹿,林木挂雨拖青虹。 -
36.《过梅花室》 明·王绂
我曾泊棹西湖滨,千树万树梅花春。
孤山月照一篷雪,十里湖光如烂银。
兴豪对客酣清宴,达旦赓吟骋雄健。
灯前索纸呵手题,霜兔鏦锵冰满砚。 -
37.《谢文思许尚之石函广陵散谱》 宋·楼钥
叔夜千载人,生也当晋魏。
君卑巨寖强,駸駸司马氏。
幽愤无所洩,舒写向桐梓。
慢商与宫同,惨痛声足备。 -
38.《庐山歌》 宋·陈宓
庐山清哉谁与俦兮,崭岩峭直跨番易彭蠡而蹴九江。
长川幽窞亘古今而不息兮,雨激而风撞。
山深境寂人迹所希到兮,尽日仅一逄樵叟鹤发而眉庞。
路逶迤而险阻兮,越数千里之危谾。 -
39.《谒许由庙》 唐·钱起
故向箕山访许由,林泉物外自清幽。
松上挂瓢枝几变,石间洗耳水空流。
绿苔唯见遮三径,青史空传谢九州。
缅想古人增叹惜,飒然云树满岩秋。 -
40.《传言玉女(许永之以水仙、瑞香、黄香梅、幽兰同坐,名生四和,即席赋此)》 宋·杨无咎
小院春长,整整绣帘低轴。
异葩幽艳,满千瓶百斛。
珠钿翠珮,尘袜锦笼环簇。
日烘风和,奈何芬馥。