-
161.《秋霜阁》 宋·刘拯
翰林诗笔振千古,珊瑚照夜横雕梁。
高文胜地占江左,我来戴胜初降桑。
雨师愤郁欲倾注,气蒸柱礎如迸浆。
清风执热逝可濯,定知五月飞秋霜。 -
162.《天屋歌为卢洪赋》 宋·赵希桐
霞扃云牖高窿穹,八荒四野垂檐栊。
羲璘勃窣行西东,茫茫尘世如飞蓬。
玉川公子乘清风,飘然据作吟诗宫。
穿心出肋千万语,叫开阊阖惊苍龙。 -
163.《夜声》 明·陆容
微醺醒中夜,独寤当逆旅。
心清听思聪,声动臆可举。
轻噫疑林飚,斜侵觉窗雨。
琤琮僧塔铃,幽轧邻家杼。 -
164.《再次衍公约看杏花》 明·童冀
我生独后邵康节,白首黄尘走阡陌。
兴来犹作山水游,不减当年谢康乐。
归来读书茅屋底,不悟庭中雨漂麦。
往年为客上湘水,万里不异僧行脚。 -
165.《酬令狐留守尚书见赠十韵》 唐·白居易
长庆清风在,夔龙燮理余。
太和膏雨降,周邵保厘初。
嵩少当宫署,伊瀍入禁渠。
晓关开玉兔,夕钥纳银鱼。 -
166.《次韵王滁州见寄》 宋·苏轼
斯人何似似春雨,歌舞农夫怨行路。
君看永叔与元之,坎轲一生遭口语。
两翁当年鬓未丝,玉堂挥翰手如飞。
教得滁人解吟咏,至今里巷嘲轻肥。 -
167.《送乔仝寄贺君六首(并叙)》 宋·苏轼
旧闻靖长官、贺水部,皆唐末五代人,得道不死。
章圣皇帝东封,有谒于道左者,其谒云晋水部员外郎贺亢,再拜而去,上不知也。
已而阅谒,见之,大惊,物色求之不可得。
天圣初,又使其弟子喻澄者诣阙进佛道像,直数千万。 -
168.《无咎兄郡斋燕集有诗末章见及敬次元韵》 宋·陆游
城楼画角吹晚晴,梅花堕地草欲生。
绮盘翠杓春满眼,我胡不乐君将行。
君归吾党共增气,往往怪我衰涕横。
我来江干交旧少,见君不啻河之清。 -
169.《独处》 宋·陆游
老夫闭门衰疾婴,小儿适有南山行,一奴入市暮未返,愔愔不闻鸟雀鸣。
地炉火死冻脚硬,欲作薄粥愁空枪。
平生遣日赖诗句,久矣无复吟哦声。
但余一点真正念,照了万象犹精明。
欲论此事向何许,众中倘遇千人英? -
170.《和吴伯承提宫孟冬风雨》 宋·杨万里
旧雨新更寒,昼歇夜复陨。
我行十日泥,屦迹故未泯。
吟声正酸苦,已似琴促轸。
更遭雪作祟,不由弦不紧。 -
171.《代书》 宋·黄庭坚
阿熊去我时,秋暑削甘瓜。
离别日月除,莲房倒箭靫。
得书报平安,肥字如栖鸦。
汝才跃炉金,自必为镆鋣。 -
172.《春郊独步》 宋·王禹偁
襟袖飘飘晚吹轻,孤吟何必共人行。
绿杨系马寻芳迳,春草随人上古城。
不愤黄鹂夸巧舌,多惭戴胜劝归耕。
凭高朗咏沉湘赋,自许吾生似贾生。 -
173.《水心先生为赵振文作马塍歌次韵》 宋·刘克庄
洛阳牡丹隔万里,棘荒姚魏扶不起。
马塍近在杭州陌,野人只向诗中识。
匀朱傅粉初窥墙,海棠为屋辛夷房。
千林春色已呈露,一株国艳犹閟藏。 -
174.《忆第》 宋·蔡襄
清溪曲曲抱山斜,绕溪十里蔷薇花。
春风吹香袭人骨,乾红淡白相交加。
眼睛眩晃不能视,烂如赤日凌朝霞。
时有扁舟向中下,共疑来处从仙家。 -
175.《送鲍大监赴阙》 宋·魏野
紫诏徵黄下碧虚,棠郊人送去何如。
深宜我后尊三老,未许伊川学二疏。
到想烟霞侵几仗,行愁花雨湿图书。
归期野客难陪从,空有吟魂逐后车。 -
176.《谒京口张守》 宋·刘过
危楼年少记登临,老矣重来力不禁。
风月欲谈嫌许事,山种不险似人心。
淡烟衰草乡关远,细雨黄花节序深。
虽有小诗行乐处,世无知己为谁吟。 -
177.《读平险铭寄李汉老》 宋·刘子翚
官侯凿平剑浦滩,游子不歌行路难。
李公作铭垂不刊,峻峰激流生笔端。
斯文岂但夸雄观,寓理之奥开聋眢。
惟人性天同广胖,横目立见分庭坛。 -
178.《次韵袁望回见赠兼简杨德润》 宋·王之道
长堤十里荷花雨,隐约尘头南去路。
故人恋恋不能忘,又遣长须寄新语。
锦囊玉轴缠朱丝,开缄怳觉云烟飞。
青山未许松柏老,绿野会致牛羊肥。 -
179.《友鹤图》 明·唐寅
名利悠悠两不羁,闲身偏与鹤相宜。
怜渠缟素真吾匹,对比清臞即故知。
日下吟行劳伴侣,松阳梦觉许追随。
日来养就昂藏志,不逐鸡群伍细儿。 -
180.《风雨中诵潘邠老诗》 宋·韩淲
满城风雨近重阳,独上吴山看大江。
老眼昏花忘远近,壮心轩豁任行藏。
从来野色供吟兴,是处秋光合断肠。
今古骚人乃如许,暮潮声卷入苍茫。