-
161.《咏怀四首》 明·袁中道
陇山有佳木,采之以为船。
隆隆若浮屋,轩窗开两偏。
粉壁团扇洁,绣柱水龙蟠。
中设棐木几,书史列其间。 -
162.《徽宗花鸟图》 明·方孝孺
宣仁升遐司马死,宋祚当时已中否。
岂知祸乱犹未休,更立端王作天子。
简书四出捷星驰,重见熙丰旧设施。
太室既崇荆国祀,朝堂新刊党人碑。 -
163.《赠邹葆光道士》 宋·曹仙家
罗浮道士真仙子,跃出樊笼求不死。
冰壶皎洁水鉴清,洞然表里无尘滓。
叱咤雷霆发指端,馘邪役鬼篆飞丹。
朝吞露气松窗暖,夜礼星辰玉简寒。 -
164.《二月晦游东屯拜少陵像》 宋·陈邕
飞飞鸣枭啄金屋,孔雀饮泉牛抵触。
杜鹃喜免百巢嗔,鹪鹩强息一枝足。
烛天光焰几许长,日眩东极升朝阳。
世人谩作诗老看,肩拍吕葛心羲皇。 -
165.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
166.《杂诗》 宋·李复
珍图出荣河,八卦开奥秘。
圣人重因袭,已极露隐细。
大衍四十九,周流通一气。
阴阳穷必变,往反无终始。 -
167.《万春洞》 宋·李宗道
何山凿出洞岩深,置屋悬崖映竹林。
像设金园崇梵宇,壁间石室塑观音。
接天远岫巍千古,跨磵飞虹映百寻。
极目凭栏多少景,一回到此一寒心。 -
168.《分题得瘿林壶》 宋·吕公著
天地产众材,任材谓之智。
栋桷与楹杙,小大无有弃。
方者以矩度,圆者中规制。
嗟尔木之瘿,何异肉有赘。 -
169.《古诗四首呈刘行简给事丈》 宋·庞谦孺
少年负豪气,乃心在有为。
天下非我能,胡为久栖栖。
圣贤即在上,治具皆设施。
一廛为天氓,岂不乐在兹。 -
170.《昭君村》 宋·沈继祖
黄沙漫空天一色,漠北阴山断行迹。
明妃辞汉适单于,委骨胡沙无来日。
心事欲向瑟琶传,天荒地老何人识。
胡雁经年去会还,汉月几夜圆复缺。 -
171.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。 -
172.《赐马廷鸾四首》 宋·宋理宗
天高地下礼由分,圣哲於焉秩纠纷。
心法操存毋不敬,治功显设在斯文。
会通自可跻明圣,品节应知本俭勤。
旃夏讲磨资众彦,精微尽处是尊闻。 -
173.《次袁说友巫山十二峰二十五韵》 宋·毋丘恪
缣素巧貌溪山姿,宝藏肯笑虎头痴。
何人夜半胠箧去,信为羽化无疑迟。
魏明不惜万夫办,凿山累土夸神奇。
景明突起芳林苑,谷城文石光参差。 -
174.《有客一首寄温陵史君赵侍郎涯》 宋·五迈
有客室自泉,为我出嘉话。
泉得赵史君,谁人不称快。
天生冰玉姿,系出龟琴派。
标峻埒昭回,气清融沆瀣。 -
175.《游洞岩》 宋·徐文卿
跨马绝风烟,夜与云俱宿。
弹琴向窗间,微月挂森木。
晓行岩上路,一溪缘净绿。
路穷入其中,溪流贯山腹。 -
176.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
177.《东州逸党》 宋·颜太初
天之有常度,躔次绝乖离。
地之有常理,沈潜无变亏。
人之有常道,高下遵轨仪。
三才各定位,万古永不移。 -
178.《跋山谷书范滂传帖》 宋·俞畴
貂珰群雏擅天纲,手驱名流入钩党。
屯云蔽日日光无,卯金神器春冰上。
汝南节士居危邦,志划萧艾扶兰芳。
致君生不逮尧舜,死合夷齐俱首阳。 -
179.《挽知临安府兼浙西制置使曾公》 宋·曾子良
返輤荣归寝,帷堂哭设衣。
神情如梦叶,沧海怅心违。
百世功言立,千年城郭非。
任安犹未死,哀泪不堪挥。 -
180.《重建羊侯祠和王原叔句》 宋·张去惑
汉江千里清溶溶,惟此南夏奠其中。
因山为城峙险固,一国形胜何高雄。
嶷然巨首名曰岘,回压面势尊且崇。
东扼迅流疑引翼。