-
41.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
42.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
43.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
44.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
45.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
46.《游灵岩记》 明·高启
吴城东无山,唯西为有山,其峰联岭属,纷纷靡靡,或起或伏,而灵岩居其词,拔其挺秀,若不肯与众峰列。
望之者,咸知其有异也。
山仰行而上,有亭焉,居其半,盖以节行者之力,至此而得少休也。
由亭而稍上,有穴窈然,曰西施之洞;有泉泓然,曰浣花之池;皆吴王夫差宴游之遗处也。 -
47.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
48.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
49.《雨霖铃·寒蝉凄切》 宋·柳永
寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇。
都门帐饮无绪,留恋处,兰舟催发。
执手相看泪眼,竟无语凝噎。
念去去,千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。 -
50.《应天长(林钟商)》 宋·柳永
残蝉渐绝。
傍碧砌修梧,败叶微脱。
风露凄清,正是登高时节。
东篱霜乍结。 -
51.《塞孤(般涉调)》 宋·柳永
一声鸡,又报残更歇。
秣马巾车催发。
草草主人灯下别。
山路险,新霜滑。 -
52.《六么令·次韵和贺方回金陵怀古鄱阳席上作》 宋·李纲
长江千里,烟淡水云阔。
歌沉玉树,古寺空有疏钟发。
六代兴亡如梦,苒苒惊时月。
兵戈凌灭。 -
53.《好事近》 宋·吕渭老
世事莫牵萦,乐取这闲时节。
且恁醉来醒去,免光阴虚设。
有则有个泼心儿,不敢被利名啜。
却待两手分付,与风花雪月。 -
54.《剑舞》 宋·史浩
声之融曳,思舞态之飘飖。
爰有仙童,能开宝匣。
佩干将莫邪之利器,擅龙泉秋水之嘉名。
鼓三尺之莹莹,云间闪电;横七星之凉凉,掌上生风。 -
55.《番禺调笑》 宋·洪适
句队盖闻五岭分疆,说番禺之大府;一尊属客,见南伯之高情,摭遗事于前闻,度新词而屡舞。
宫商递奏,调笑入场。
羊仙黄木湾头声B278B278然。
碧云深处起非烟。 -
56.《塞孤(次柳耆卿韵)》 宋·朱雍
雪江明,练静波声歇。
玉浦梅英初发。
隐隐瑶林堪乍别。
琼路冷,云阶滑。 -
57.《桂飘香(元名花心动)》 宋·曹冠
律应清商,嫩凉生、金风乍飘林叶。
玉兔腾精,光浸楼台,宛似广寒宫阙。
远山横翠烟霏敛,鹊枝绕、蛩声凄切。
气萧爽,一年好处,桂花时节。 -
58.《念奴娇》 宋·沈瀛
梧桐响雨,忆空江寒浪,渔舟冲雪。
横卧云峰千叠嶂,风旆槽香新压。
网跃银刀,纶收钩线,倚棹清歌发。
征鸿嘹亮,助予闲奏音节。 -
59.《念奴娇》 宋·沈瀛
春来腊去,一番新风景,为君开设。
试忆前时花雨坠,只少梅花清绝。
两个难逢,一分才欠,巧杀终如拙。
玉梅人唤,雪儿来对时节。 -
60.《念奴娇》 宋·沈瀛
赏心佳处,登临地、千古人人都说。
何况江天来雪望,添得十分奇绝。
倚遍栏干,下窥寒镜,照我容颜拙。
举头惊笑,问天今是何节。