-
161.《送褚校书归旧山歌》 唐·韦应物
握珠不返泉,匣玉不归山。
明皇重士亦如此,忽怪褚生何得还。
方称羽猎赋,未拜兰台职。 -
162.《西蜀旅舍春叹,寄朝中故人呈狄评事》 唐·岑参
春与人相乖,柳青头转白。
生平未得意,览镜私自惜。
四海犹未安,一身无所适。
自从兵戈动,遂觉天地窄。 -
163.《渔父》 唐·岑参
扁舟沧浪叟,心与沧浪清。
不自道乡里,无人知姓名。
朝从滩上饭,暮向芦中宿。
歌竟还复歌,手持一竿竹。
竿头钓丝长丈馀,鼓枻乘流无定居。
世人那得识深意,此翁取适非取鱼。 -
164.《怀素上人草书歌(一本作王邕诗,今从统签另编)》 唐·王zr
衡阳双峡插天峻,青壁巉巉万馀仞。
此中灵秀众所知,草书独有怀素奇。
怀素身长五尺四,嚼汤诵咒吁可畏。 -
165.《同李郎中净律院梡子树》 唐·包何
本梡稀难识,沙门种则生。
叶殊经写字,子为佛称名。
滤水浇新长,燃灯暖更荣。
亭亭无别意,只是劝修行。 -
166.《酬庞十兵曹》 唐·高适
忆昔游京华,自言生羽翼。
怀书访知己,末路空相识。
许国不成名,还家有惭色。
托身从畎亩,浪迹初自得。 -
167.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
168.《秋胡行(一作鲁秋胡)》 唐·高适
妾本邯郸未嫁时,容华倚翠人未知。
一朝结发从君子,将妾迢迢东鲁陲。
时逢大道无艰阻,君方游宦从陈汝。 -
169.《送郭处士往莱芜,兼寄苟山人》 唐·高适
君为东蒙客,往来东蒙畔。
云卧临峄阳,山行穷日观。
少年词赋皆可听,秀眉白面风清泠。
身上未曾染名利,口中犹未知膻腥。
今日还山意无极,岂辞世路多相识。
归见莱芜九十翁,为论别后长相忆。 -
170.《赋得还山吟送沈四山人》 唐·高适
还山吟,天高日暮寒山深,送君还山识君心。
人生老大须恣意,看君解作一生事。
山间偃仰无不至,石泉淙淙若风雨,桂花松子常满地。
卖药囊中应有钱,还山服药又长年。 -
171.《同群公登濮阳圣佛寺阁》 唐·高适
落日登临处,悠然意不穷。
佛因初地识,人觉四天空。
来雁清霜后,孤帆远树中。
裴回伤寓目,萧索对寒风。 -
172.《奉赠韦左丞丈二十二韵》 唐·杜甫
纨绔不饿死,儒冠多误身。
丈人试静听,贱子请具陈。
甫昔少年日,早充观国宾。
读书破万卷,下笔如有神。 -
173.《醉时歌》 唐·杜甫
诸公衮衮登台省,广文先生官独冷。
甲第纷纷厌梁肉,广文先生饭不足。
先生有道出羲皇,先生有才过屈宋。
德尊一代常坎坷,名垂万古知何用! -
174.《送率府程录事还乡》 唐·杜甫
鄙夫行衰谢,抱病昏忘集。
常时往还人,记一不识十。
程侯晚相遇,与语才杰立。
熏然耳目开,颇觉聪明入。 -
175.《病后遇王倚饮,赠歌》 唐·杜甫
麟角凤觜世莫识,煎胶续弦奇自见。
尚看王生抱此怀,在于甫也何由羡。
且遇王生慰畴昔,素知贱子甘贫贱。 -
176.《遣兴五首》 唐·杜甫
天用莫如龙,有时系扶桑。
顿辔海徒涌,神人身更长。
性命苟不存,英雄徒自强。
吞声勿复道,真宰意茫茫。 -
177.《两当县吴十侍御江上宅》 唐·杜甫
寒城朝烟澹,山谷落叶赤。
阴风千里来,吹汝江上宅。
鹍鸡号枉渚,日色傍阡陌。
借问持斧翁,几年长沙客。 -
178.《枯楠》 唐·杜甫
楩楠枯峥嵘,乡党皆莫记。
不知几百岁,惨惨无生意。
上枝摩皇天,下根蟠厚地。
巨围雷霆坼,万孔虫蚁萃。 -
179.《述古三首》 唐·杜甫
赤骥顿长缨,非无万里姿。
悲鸣泪至地,为问驭者谁。
凤凰从东来,何意复高飞。
竹花不结实,念子忍朝饥。 -
180.《送韦讽上阆州录事参军》 唐·杜甫
国步犹艰难,兵革未衰息。
万方哀嗷嗷,十载供军食。
庶官务割剥,不暇忧反侧。
诛求何多门,贤者贵为德。