-
201.《和黄充实春尽游南山》 宋·陈师道
逐胜阙勇功,饯春无少色。
出门欲何向,坂丸随所击。
百年余几何,十步复一息。
同来二三子,楚楚颇修饰。 -
202.《偶题》 宋·郑刚中
轩前有修竹,穿纸入窗棂。
清风动摇之,壁间影纵横。
轩后有修竹,山花依以生。
幽芳吐孤艳,不与翠色争。
愚翁坐其间,万虑蠢不萌。
不识动与静,但觉怀抱清。
千古愧张藉,眼明心已盲。 -
203.《送宋叔海郎中总领湖北》 宋·郑刚中
余生得奇疾,傲世事矜倨。
错落气少合,指摘心不恕。
人亦谓可憎,不作朋友数。
自分与西山,终焉约良俉。 -
204.《出汴过淮有作》 宋·李弥逊
十年犹愧饱侏儒,却到淮山识旧途。
一櫂轻於堂上芥,此身闲似不中凫。
受风帆影随南北,弄日云容自有无。
不用乘桴泛沧海,半生全欲老江湖。 -
205.《题綦母氏孝友堂诗》 宋·冯时行
高堂丽丹雘,燕衎谢伯隘。
揭名屏物色,所取一何迈。
艰难丕平后,南陔日废坏。
借锄记父恩,紾臂饱兄嘬。 -
206.《和国器喜以事业为怀二首》 宋·曹勋
郑氏传家学,诗书不愧心。
佩刀知素业,左序况同襟。
但喜知难字,何能识至音。
小轩多暇日,为赋九州箴。 -
207.《过秀溪长句》 宋·曹勋
去年来此上已日,今年重来未寒食。
临溪照影老自羞,惭愧春光尚相识。
秀溪何许好春容,最是溪深树密中。
海棠开尽却成白,桃李欲落翻深红。 -
208.《和程机宜见贻》 宋·曹勋
仆昔困犯难,戎陆日所虞。
何能守一经,且话雄千夫。
识公好兄弟,宛同周司徒。
爽彻绝俗姿,秀发连璧躯。 -
209.《和陶读山海经十三首韵送机简堂自景星岩再住》 宋·吴芾
爱山端有素,拘俗亦可怜。
昨守当少郡,不识隐静山。
羡师来又去,愧我复何言。
尚期无久住,归送我残年。 -
210.《哭元帅宗公泽》 宋·吴芾
呜呼哀哉元帅公,百世一人不易逢。
堂堂天下想风采,心如铁石气如虹。
正色立朝不顾死,半生常在谪籍中。
真金百链愈不变,流水万折归必东。 -
211.《题阴山七骑图》 宋·李石
回岩客子卖墨人,诸孙卖笔笔有神。
墨翁已入蓬莱殿,笔孙有愧中书君。
迩来小孙兼好画,两幅溪藤七匹马。
虎狼避路狐免藏,逆风吹沙霜满野。 -
212.《公归行送王显谟》 宋·李流谦
我从职方究区域,江汉滔滔纪南国。
厥田上上盖名壤,其人落落亦代出。
卧龙伟列雄鼎峙,雏凤英称冠簪盍。
岘山风流亘千祀,鹿门隐概轻九牧。 -
213.《食菜作二首》 宋·廖行之
吾儒不羡能方丈,彼相胡为食万钱。
谁识春来有珍味,乐如疏食曲肱眠。
园中菜把勤能致,曹掾莼羹美未专。
便作远谋胜肉食,他年无愧作诗篇。 -
214.《和罗舜举三首舜梦中得腊酒催诗处春幡剪彩时》 宋·廖行之
世无良乐久,骥足谩驱驰。
尚喜心无愧,渠忧人未知。
尘埃浑眯目,魂梦识佳时。
好在张仪舌,男儿讵可期。 -
215.《吴武氏表兄》 宋·廖行之
我家蒸湘东复东,君尝过我从妪翁。
我时总角君未冠,相与游戏如鸿濛。
无何君作十年别,远指沅水云能穷。
儿时岂识销黯事,聚散过眼回头空。 -
216.《和潘接伴韵》 宋·虞俦
久矣闻名忻识面,哦诗一字果何难。
笔端风月窥天巧,句里冰霜饱岁寒。
自昔登坛须老将,只今握节愧粗官。
相逢忽有新篇赠,病眼摩挲得细看。 -
217.《交韵汉老弟假山》 宋·虞俦
庭空吏散无公事,一枕清风供午睡。
列仙之陬渺何许,化蝶翩翩可坐致。
梦中意行不识路,神前那有车乘坠。
立壁延缘萝蔓绿,滑径行视莓苔翠。 -
218.《暇日邀王天任诸公游南坡天任有诗因次韵》 宋·虞俦
我诗苦艰澁,蹇步太行巅。
笔乾砚欲裂,何地觅涌泉。
巧匠愧傍观,袖手不能前。
敝帚徒自珍,捧心岂成妍。 -
219.《观徐复州家书画七首》 宋·赵蕃
草衣旧识牡丹碑,字字腾拿更倔奇。
我亦参军成潦倒,愧无笔力欠渠诗。 -
220.《寄黄子耕》 宋·赵蕃
谁能一枉林间寺,君独屡过湖上村。
先世文章出遗逸,当家句法有渊源。
平生所识盖无几,盛意若何如见存。
元佑兰台妙人物,我今寂寞愧诸孙。