-
141.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
142.《逐贫赋》 两汉·扬雄
扬子遁居,离俗独处。
左邻崇山,右接旷野,邻垣乞儿,终贫且窭。
礼薄义弊,相与群聚,惆怅失志,呼贫与语:“汝在六极,投弃荒遐。
好为庸卒,刑戮相加。 -
143.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
144.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
145.《送穷文》 唐·韩愈
元和六年正月乙丑晦,主人使奴星结柳作车,缚草为船,载糗舆粮,牛繫轭下,引帆上樯。
三揖穷鬼而告之曰:“闻子行有日矣,鄙人不敢问所涂,窃具船与车,备载糗粻,日吉时良,利行四方,子饭一盂,子啜一觞,携朋挚俦,去故就新,驾尘风,与电争先,子无底滞之尤,我有资送之恩,子等有意于行乎?” 屏息潜听,如闻音声,若啸若啼,砉敥嘎嘤,毛发尽竖,竦肩缩颈,疑有而无,久乃可明,若有言者曰:“吾与子居,四十年余,子在孩提,吾不子愚,子学子耕,求官与名,惟子是从,不变于初。
门神户灵,我叱我呵,包羞诡随,志不在他。
子迁南荒,热烁湿蒸,我非其乡,百鬼欺陵。 -
146.《悲愤诗》 两汉·蔡琰
汉季失权柄,董卓乱天常。
志欲图篡弑,先害诸贤良。
逼迫迁旧邦,拥主以自疆。
海内兴义师,欲共讨不祥。 -
147.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
148.《渔家傲》 宋·欧阳修
二月春耕昌杏密。
百花次第争先出。
惟有海棠梨第一。
深浅拂。
天生红粉真无匹。
画栋归来巢未失。
双双款语怜飞乙。
留客醉花迎晓日。
金盏溢。
却忧风雨飘零疾。 -
149.《蝶恋花》 宋·赵令
援可逾。
既望之夕,张因梯树而逾焉。
达于西厢则户半开矣。
无几红娘复来,连曰:至矣,至矣。 -
150.《蝶恋花》 宋·赵令
意。
崔氏缄报之词,粗载于此,曰:“捧览来问,抚爱过深。
儿女之情,悲喜交集。
兼惠花胜一合,口脂五寸。 -
151.《减字浣溪沙(十五之十二)》 宋·贺铸
浮动花钗影鬓烟。
浅妆浓笑有余妍。
酒醺檀点语凭肩。
留不住时分钿镜,旧曾行处失金莲。
碧云芳草恨年年。 -
152.《临江仙》 宋·朱敦儒
信取虚空无一物,个中著甚商量。
风头紧后白云忙。
风元无去住,云自没行藏。
莫听古人闲语话,终归失马亡羊。
自家肠肚自端详。
一齐都打碎,放出大圆光。 -
153.《木兰花》 宋·周紫芝
语人曰:相马失之肥,相士失之瘦,世亦岂可以是论人物乎!戏作此词,为花衢狭客一笑
嫦娥天上人谁识。
家在蓬山烟水隔。
不应著意眼前人,便是登瀛当日客。 -
154.《思佳客》 宋·吕渭老
梦里相逢不记时。
断肠多在杏花西。
微开笑语兜鞋急,远有灯光掠鬓迟。
辞永夜,失深期。
一枝黄菊对伤悲。
夜凉窗外闻裁剪,应熨沈香制舞衣。 -
155.《点绛唇》 宋·张抡
浮世如何,问花何事花无语。
夜来风雨。
已送韶华暮。
念此堪惊,得失休思虑。
从今去。
醉乡深处。
莫管流年度。 -
156.《宴清都》 宋·袁去华
暮雨消烦暑。
房栊□、顿觉秋意如许。
天高云杳,山横绀碧,桂华初吐。
空庭静掩桐阴,更苒苒、流萤暗度。 -
157.《水调歌头(次王运使韵)》 宋·京镗
身去日华远,举首望长安。
四年留蜀,那复有梦到金銮。
遥想将芜三径,自笑已穷五技,无语倚阑干。
欲作天涯别,犹对俎尊闲。 -
158.《鹧鸪天(梅)》 宋·王炎
淡淡疏疏不惹尘。
暗香一点静中闻。
人间怪有晴时雪,天上偷回腊里春。
疑浅笑,又轻颦。
虽然无语意相亲。
老来尚可花边饮,惆怅相携失玉人。 -
159.《虞美人(甲戌正月望后燕来)》 宋·王炎
镜中失画双青鬓。
懒更占花信。
小梅半谢雨垂垂。
未许轻红破蕾、缀桃枝。
社前归燕穿帘语。
似说人憔悴。
自缘老去少欢悰。
不是春寒料峭、怯东风。 -
160.《贺新郎》 宋·杨冠卿
具能歌张仲宗目尽青天等句,音韵洪畅,听之慨然。
戏用仲宗韵呈张君量府判
薄暮垂虹去。
正江天、残霞冠日,乱鸿遵渚。