-
481.《舟出车新桥》 宋·方回
市声巷语哭还歌,客舍喧啾奈汝何。
才出城闉愁眼豁,适逢秋霁病身和。
力行古道于时背,心感皇天所相多。
鸿雁稻梁焉用足,政须寥廓谢虞罗。 -
482.《别后》 宋·方回
朋簪连日醉如泥,别后临流意自迷。
语燕驻空相尔汝,飞花吹岸各东西。 -
483.《龙渊》 宋·郭印
修竹不知数,云藏小渭川。
宁沼经营初,观者日骈阗。
耆旧为我语,中有一龙渊。
时时见怪象,吐气如长烟。 -
484.《食虾蟆诗》 宋·郭印
虾蟆胡为亦水族,形貌百丑谁尔怜。
天阴雨湿得快意,鸣声呷呷何嚣喧。
才离泥淖矜跳踯,脚手那解高攀缘。
一时蛙蛤结俦侣,纡青拖紫纷骈阗。 -
485.《送韩美成都大赴夔帅》 宋·郭印
公来雪山重,公去雪山轻。
少陵有是语,申言饯公行。
公初来蜀时,豺狼浩纵横。
剪除二三辈,百兽弭耳惊。 -
486.《夔州旱》 宋·李复
夔人耕山灰作土,散火满山龟卜雨。
春日不知秋有饥,下种计粒手中数。
七月八月旱天红,日脚散血龙似鼠。
汙邪瓯窭高下荒,草根木皮何甘苦。 -
487.《名男曰参鲁以时喻之》 宋·李覯
孔门有高弟,曾子以孝著。
求诸圣人言,尚曰参也鲁。
才敏谁不愿,顾恐难荷负。
苟无德将之,何益於父母。 -
488.《连日食粥儿辈愠见示之以诗》 宋·陆文圭
抄书灯下语吾儿,歉岁艰辛汝未知。
坡老忍饥常并日,少游餍粥亦多时。
但令后世师吾敛,深怪诸入遗经危。
天意从今吾信解,穷人大抵欲昌诗。 -
489.《示槱默》 宋·钱时
男儿头上三尺纱,不比脚缠三尺帛。
桑弧蓬矢射天地,堕地已展青云翮。
四海九州多胜流,不出户庭空白头。
有识难与俗同调,非才何必缘远游。 -
490.《市桥间竹鸡声》 宋·钱时
泥滑滑,向谁语,山南山北幽林裹。
一朝笼入闹廛中,犹自千声万声不知止。
尔勿呼,人憎汝。 -
491.《示日本景用禅人》 宋·释绍昙
日本国与大唐国,一片皇风无间隔。
如将枣置针锋,破草鞋跟天地窄。
上人满腹{上祝下土}疑团,夷夏区分扣牧间。
老懒不能分说得,隔林春鸟语绵蛮。 -
492.《晚秋游兴》 宋·释文珦
余英山中枫叶赤,龟溪溪上蘋花白。
野翁杖屨往来频,为爱溪山好色。
白叟虬髯眼深碧,邂逅相欢坐苔石。
语终长啸归青壁,恐是云深避秦客。 -
493.《颂证道歌·证道歌》 宋·释印肃
建立幢,立宗旨,语默风云处处是。
莫言止道有曹溪,失汝元常何益利。 -
494.《偈颂三十首》 宋·释印肃
佛是西天之梵语,此土将觉义以同名。
心边不觉属众生,心转觉时一切佛。
佛开口处为言教,化导迷心转觉心。
众生开口成寐语,沙魇群迷叫不醒。 -
495.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
496.《闻监务请赞》 宋·释宗杲
谓汝惺惺,时复放淈{左氵右盾}。
谓汝太褊急,间或又容物。
既作人天师,开口便轻忽。
庄严贤劫中,且无如此佛。
寄语闻子清,划礁这个贼。 -
497.《初九日夜月下闻蛙此物得水悦乐故鸣心事与农》 宋·舒岳祥
平田展明湖,密林含宿雾。
整冠对明月,天眼实汝顾。
那敢醉謼号,袒跣纵箕踞。
清心听鸣蛙,胜与俗子语。 -
498.《将军一首》 宋·苏籀
将军义勇名,蜂蚁尝旅拒。
俯迩建赤油,超摇挥白羽。
不辞援鼓桴,岂以遗君父。
匈奴恨未灭,致官逾哙伍。 -
499.《元日自警》 宋·孙应时
王春肇嘉气,天命未敢知。
四十六年非,今日正一之。
昭昭汝初心,敬戒以自持。
神明监屋漏,此语不可欺。 -
500.《大笑鸟》 宋·王洋
夜闻慨欬如老翁,若悲若啸空山中。
老妻幼子疑问我,此名何物来何从。
我知此物不常有,岂解招祥宜报咎。
狐鸣枭噪殆所传,惟祸停声声转久。