-
161.《唐侍御寄游道林岳麓二寺诗并沈中丞姚员外所和见征继作》 唐·刘禹锡
湘西古刹双蹲蹲,群峰朝拱如骏奔。
青松步障深五里,龙宫黯黯神为阍。
高殿呀然压苍巘,俯瞰长江疑欲吞。 -
162.《送源中丞充新罗册立使(侍中之孙)》 唐·刘禹锡
相门才子称华簪,持节东行捧德音。
身带霜威辞凤阙,口传天语到鸡林。
烟开鳌背千寻碧,日浴鲸波万顷金。
想见扶桑受恩处,一时西拜尽倾心。 -
163.《尉迟郎中见示自南迁牵复却至洛城东旧居之作因以和之》 唐·刘禹锡
曾遭飞语十年谪,新受恩光万里还。
朝服不妨游洛浦,郊园依旧看嵩山。
竹含天籁清商乐,水绕庭台碧玉环。
留作功成退身地,如今只是暂时闲。 -
164.《酬淮南牛相公述旧见贻》 唐·刘禹锡
少年曾忝汉庭臣,晚岁空馀老病身。
初见相如成赋日,寻为丞相扫门人。
追思往事咨嗟久,喜奉清光笑语频。
犹有登朝旧冠冕,待公三入拂埃尘。 -
165.《答卢仝结交诗》 唐·马异
有鸟自南翔,口衔一书扎,达我山之维。
开缄金玉焕陆离,乃是卢仝结交诗。
此诗峭绝天边格,力与文星色相射。 -
166.《题从叔园林》 唐·吕温
阮宅闲园暮,窗中见树阴。
樵歌依野草,僧语过长林。
鸟向花间井,人弹竹里琴。
自嫌身未老,已有住山心。 -
167.《劝善吟(醉会中赠郭行馀)》 唐·孟郊
瘦郭有志气,相哀老龙钟。
劝我少吟诗,俗窄难尔容。
一口百味别,况在醉会中。
四座正当喧,片言何由通。 -
168.《乙酉岁舍弟扶侍归兴义庄居后独止舍待替人》 唐·孟郊
谁言旧居止,主人忽成客。
僮仆强与言,相惧终脉脉。
出亦何所求,入亦何所索。
饮食迷精粗,衣裳失宽窄。 -
169.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
170.《题韦承总吴王故城下幽居(韦生,相门子孙)》 唐·孟郊
才饱身自贵,巷荒门岂贫。
韦生堪继相,孟子愿依邻。
夜思琴语切,昼情茶味新。
霜枝留过鹊,风竹扫蒙尘。
郢唱一声发,吴花千片春。
对君何所得,归去觉情真。 -
171.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
172.《立德新居》 唐·孟郊
立德何亭亭,西南耸高隅。
阳崖泄春意,井圃留冬芜。
胜引即纡道,幽行岂通衢。
碧峰远相揖,清思谁言孤。 -
173.《赠李观(观初登第)》 唐·孟郊
谁言形影亲,灯灭影去身。
谁言鱼水欢,水竭鱼枯鳞。
昔为同恨客,今为独笑人。
舍予在泥辙,飘迹上云津。 -
174.《峡哀》 唐·孟郊
昔多相与笑,今谁相与哀。
峡哀哭幽魂,噭噭风吹来。
堕魄抱空月,出没难自裁。
齑粉一闪间,春涛百丈雷。 -
175.《各东西》 唐·张籍
游人别,一东复一西。
出门相背两不返,惟信车轮与马蹄。
道路悠悠不知处,山高海阔谁辛苦。
远游不定难寄书,日日空寻别时语。
浮云上天雨堕地,暂时会合终离异。
我今与子非一身,安得死生不相弃。 -
176.《伤歌行(元和中,杨凭贬临贺尉)》 唐·张籍
黄门诏下促收捕,京兆尹系御史府。
出门无复部曲随,亲戚相逢不容语。
辞成谪尉南海州,受命不得须臾留。 -
177.《卧疾》 唐·张籍
身病多思虑,亦读神农经。
空堂留灯烛,四壁青荧荧。
羁旅随人欢,贫贱还自轻。
今来问良医,乃知病所生。 -
178.《不食姑(一作赠山中女道士)》 唐·张籍
几年山里住,已作绿毛身。
护气常稀语,存思自见神。
养龟同不食,留药任生尘。
要问西王母,仙中第几人。 -
179.《和左司元郎中秋居十首》 唐·张籍
选得闲坊住,秋来草树肥。
风前卷筒簟,雨里脱荷衣。
野客留方去,山童取药归。
非因入朝省,过此出门稀。 -
180.《赠殷山人》 唐·张籍
郁郁山中客,知名四十年。
恓惶身独隐,寂寞性应便。
世业公侯籍,生涯黍稷田。
藤悬读书帐,竹系网鱼船。