-
1.《鹧鸪天(次韵昌甫)》 宋·韩淲
老去情怀酒味中。
水边林下古人风。
岁云暮矣江空晚,谁识儋州秃鬓翁。
人易远,语难工。
春时犹记一尊同。
苦心未免皆如此,只合挥弦目送鸿。 -
2.《宋玉宅》 宋·范成大
悲秋人去语难工,摇落空山草木风。
犹有市人传旧事,酒垆还在宋家东。 -
3.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
4.《木兰花慢》 宋·周密
古今词家未能道者。
”余时年少气锐,谓此人间景,余与子皆人间人,子能道,余顾不能道耶,冥搜六日而词成。
成子惊赏敏妙,许放出一头地。
异日霞翁见之曰:“语丽矣,如律未协何。 -
5.《杜工部有同谷七歌其辞高古难及而音节悲壮可》 宋·王炎
有妹有妹家苦贫,补纫组织多辛勤。
二男三女未婚嫁,已见宿草生孤坟。
问疾吊丧俱不及,念此不置长酸辛。
呜呼四歌兮更苦,往事关心谁可语。 -
6.《送医工郭耕道》 宋·方回
上古三皇轩农羲,天始有柱地有基。
腹虚与实疗民饥,心塞与开植民彝。
保民性命专厥司,握生杀权名曰医。
万事万物有偶奇,一阴一阳之所为。 -
7.《紫宸殿正旦教坊词致语口号》 宋·苏轼
臣闻行夏之时,正莫加于人统;
采周之旧,王方在於镐京。
惟吉月之布和,休庶工而未作。
使华远集,邻好交修。 -
8.《临江仙(笙妓梦云,对居士忽有翦发齐眉修道之语)》 宋·赵长卿
蕊嫩花房无限好,东风一样春工。
百年欢笑酒樽同。
笙吹雏凤语,裙染石榴红。
且向五云深处住,锦衾绣幌从容。
如何即是出樊笼。
蓬莱人少到,云雨事难穷。 -
9.《醉歌赠袁茂才》 宋·戴表元
君休呫嗫语,我欲颠狂歌。
君语虽工不可多,我歌颠狂如我何。
君不见苏季子,腰横六印车如水,奇祸一朝生口齿。 -
10.《仿杜工部同谷七歌》 明·虞淳熙
雄雉单飞两雌死,大夫归来哭内子。
杨家孤坟草萧萧,李家灵衣风靡靡。
去岁长安笑语喧,今年晙帐烟尘委。
霞帔新裁翟冠好,芳魂不去惊犹视。
呜呼五歌兮意难陈,鼓盆欲下还逡巡。
¤ -
11.《赠吴居易别》 明·杨基
黄梅雨晴桑重绿,南风楝花开蔌蔌。
故人谒我此山隈,带束乌犀帽轻縠。
入门相顾如梦寐,名姓虽忘面仍熟。
久之稍稍忆旧游,尚恐非真问童仆。 -
12.《题关彦长孤山四照阁》 宋·郑獬
湖山天下之绝境,群山绕湖千百重。
碧笋四插明镜外,此阁正落明镜中。
绿波一穗扫沙尾,拥门尽是红芙蓉。
清香断处接苍霭,绿萝攀树登高峰。 -
13.《示师文》 宋·陈造
朴樕已非材,肮脏遽成翁。
生无适时具,何向不涂穷。
赖结文字缘,人士饱过从。
三年尉山邑,趣操有同风。 -
14.《赠画工王三锡传神》 宋·魏了翁
气质纷不齐,四海无似人。
藉令貌相近,气有醇不醇。
善观人品者,仪观与机神。
正邪眸子见,善恶眉间分。 -
15.《杜工部》 宋·刘黻
禾黍秋深泣乱恼,尽将岁月付於诗。
天高有语云霾隔,夜半无眠神鬼知。
心抱孤忠生已晚,身逢多难死应迟。
自从大雅收声后,赖有篇章续楚辞。 -
16.《梅圣俞诗集序》 宋·欧阳修
予闻世谓诗人少达而多穷,夫岂然哉?盖世所传诗者,多出于古穷人之辞也。
凡士之蕴其所有,而不得施于世者,多喜自放于山巅水涯之外,见虫鱼草木风云鸟兽之状类,往往探其奇怪,内有忧思感愤之郁积,其兴于怨刺,以道羁臣寡妇之所叹,而写人情之难言。
盖愈穷则愈工。
然则非诗之能穷人,殆穷者而后工也。 -
17.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
18.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
19.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
20.《曾国藩诫子书》 清·曾国藩
余通籍三十余年,官至极品,而学业一无所成,德行一无许可,老大徒伤,不胜悚惶惭赧。
今将永别,特将四条教汝兄弟。
一曰慎独而心安。
自修之道,莫难于养心;养心之难,又在慎独。