-
81.《莺啼序(赵宜可以余讥其韵,苦心改为之,复和之)》 宋·刘辰翁
愁人更堪秋日,长似岁难度。
相携去、晼晚登高,高极正犯愁处。
常是恨、古人无计,看今人痴绝如许。
但东篱半醉,残灯自修菊谱。 -
82.《绮罗香(前题)》 宋·王沂孙
夜滴研朱,晨妆试酒,寒树偷分春艳。
赋冷吴江,一片试霜犹浅。
惊汉殿、绛点初凝,认隋苑、彩枝重翦。
问仙丹,炼熟何迟,少年色换已秋晚。 -
83.《齐天乐(萤)》 宋·王沂孙
碧痕初化池塘草,荧荧野光相趁。
扇薄星流,盘明露滴,零落秋原飞磷。
炼裳暗近。
记穿柳生凉,度荷分暝。 -
84.《扫花游(绿阴)》 宋·王沂孙
小庭荫碧,遇骤雨疏风,剩红如扫。
翠交径小。
问攀条弄蕊,有谁重到。
谩说青青,比似花时更好。 -
85.《八声甘州》 宋·仇远
敛双蛾、冷雨立毡车,离思上青枫。
想天阶辞辇,长门分镜,征骑西东。
应被婵娟早误,谁遣出深宫。
鸾袖不堪绾,前事成空。 -
86.《虞美人(题陈公明所藏曲册)》 宋·张炎
黄金谁解教歌舞。
留得当时谱。
断情残意落人间。
汉上行云迷却、旧巫山。
妆楼何处寻樊素。
空误周郎顾。
一帘秋雨翦灯看。
无限羁愁分付、玉箫寒。 -
87.《醉落魄》 宋·冯时行
点酥点蜡。
凭君尽做风流骨。
汉家旧样宫妆额。
流落人间,真个没人识。
佳人误拨龙香觅。
一枝初向烟林得。
被花惹起愁难说。
恰恨西窗,酒醒乌啼月。 -
88.《蝶恋花(丁丑七夕)》 宋·刘镇
谁送凉蟾消夜暑。
河汉迢迢,牛女何曾渡。
乞得巧来无用处。
世间枉费闲针缕。
人在江南烟水路。
头白鸳鸯,不道分飞苦。
信远翻嗔乌鹊误。
眉山暗锁巫阳雨。 -
89.《蓦山溪》 宋·陈济翁
薰风时候。
芍药披晴昼。
天上玉阑干,展一枰、天家锦绣。
汉宫唐殿。 -
90.《蓦山溪》 宋·陈济翁
薰风时候。
芍药披晴昼。
天上玉阑干,展一枰、天家锦绣。
汉宫唐殿。 -
91.《圆圆曲》 清·吴伟业
鼎湖当日弃人间,破敌收京下玉关。
恸哭六军俱缟素,冲冠一怒为红颜。
红颜流落非吾恋,逆贼天亡自荒宴。
电扫黄巾定黑山,哭罢君亲再相见。 -
92.《剑歌》 清·秋瑾
炎帝世系伤中绝,芒芒国恨何时雪?
世无平权只强权,话到兴亡眦欲裂。
千金市得宝剑来,公理不恃恃赤铁。
死生一事付鸿毛,人生到此方英杰。 -
93.《昭君辞》 南北朝·沈约
汉宫美女多如云,中有一人字昭君。
天生倾国倾城色,玉质孤高卓不群。
来至掖庭已有年,愁听宫漏独成眠。
可怜绝色等闲弃,汉帝不分媸与妍。 -
94.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
95.《梁鸿尚节》 宋·范晔
(梁鸿)家贫而尚节,博览无不通。
而不为章句。
学毕,乃牧豕于上林苑中,曾误遗火,延及他舍。
鸿乃寻访烧者,问所去失,悉以豕偿之。 -
96.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
97.《送艾太仆六十韵(太仆以乙科为郎,论江陵起》 明·汤显祖
世阀高临汝,衣冠起岳州。
精灵华盖晓,气脉洞庭秋。
江汉称才子,潇湘托好逑。
儒林苍玉满,郎署白云悠。 -
98.《昭君辞》 南北朝·薛道衡
我本良家子。
充选入椒庭。
不蒙女史进。
更失画师情。 -
99.《中秋不见月》 明·解缙
吾闻广寒八万三千修月斧,暗处生明缺处补。
不知七宝何以修合成,孤光洞彻乾坤万万古。
三秋正中夜当午,佳期不拟姮娥误。
酒杯狼籍烛无辉,天上人间隔风雨。 -
100.《有感》 宋·陈普
后人百事不如古,创立造为难悉数。
一百苟且万千年,一夫阿狥弥九土。
神仙不死岂有之。
起自秦皇并汉武。