-
241.《华山》 唐·张乔
青苍河一隅,气状杳难图。
卓杰三峰出,高奇四岳无。
力疑擎上界,势独压中区。
众水东西走,群山远近趋。 -
242.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
243.《汉代》 唐·唐彦谦
汉代金为屋,吴宫绮作寮。
艳词传静婉,新曲定妖娆。
箭响犹残梦,签声报早朝。
鲜明临晓日,回转度春宵。 -
244.《湘江》 唐·许彬
孤舟方此去,嘉景称于闻。
烟尽九峰雪,雨生诸派云。
沙寒鸿鹄聚,底极龟鱼分。
异日谁为侣,逍遥耕钓群。 -
245.《别舍弟》 唐·杜荀鹤
欲住住不得,出门天气秋。
惟知偷拭泪,不忍更回头。
此日只愁老,况身方远游。
孤寒将五字,何以动诸侯。 -
246.《别舍弟》 唐·杜荀鹤
欲住住不得,出门天气秋。
惟知偷拭泪,不忍更回头。
此日只愁老,况身方远游。
孤寒将五字,何以动诸侯。 -
247.《题郑山人居》 唐·黄滔
履迹遍莓苔,幽枝间药裁。
枯杉擎雪朵,破牖触风开。
泉自孤峰落,人从诸洞来。
终期宿清夜,斟茗说天台。 -
248.《奉和翁文尧员外文秀、光贤、昼锦之什》 唐·黄滔
乡名里号一朝新,乃觉台恩重万钧。
建水闽山无故事,长卿严助是前身。
清泉引入旁添润,嘉树移来别带春。 -
249.《终南山二十韵》 唐·李洞
关内平田窄,东西截杳冥。
雨侵诸县黑,云破九门青。
暂看犹无暇,长栖信有灵。
古苔秋渍斗,积雾夜昏萤。 -
250.《竹十一首》 唐·陈陶
不厌东溪绿玉君,天坛双凤有时闻。
一峰晓似朝仙处,青节森森倚绛云。
万枝朝露学潇湘,杳霭孤亭白石凉。
谁道乖龙不得雨,春雷入地马鞭狂。 -
251.《和门下殷侍郎新茶二十韵》 唐·徐铉
暖吹入春园,新芽竞粲然。
才教鹰觜拆,未放雪花妍。
荷杖青林下,携筐旭景前。
孕灵资雨露,钟秀自山川。 -
252.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
253.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
254.《赠李中丞洪一首》 唐·皎然
深沈阃外略,奕世当荣寄。
地裂大将封,家传介珪瑞。
至今漳河俗,犹受仁人赐。
公初镇惟邢,决胜无精兵。 -
255.《送演上人之抚州觐使君叔》 唐·皎然
临川内史怜诸谢,尔在生缘比惠宗。
远别应将秦本去,幽寻定有楚僧逢。
停船夜坐亲孤月,把锡秋行入乱峰。
便道须过大师寺,白莲池上访高踪。 -
256.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
257.《自遣》 唐·齐己
了然知是梦,既觉更何求。
死入孤峰去,灰飞一烬休。
云无空碧在,天静月华流。
免有诸徒弟,时来吊石头。 -
258.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
259.《闻沈彬赴吴都请辟》 唐·齐己
长讶高眠得稳无,果随征辟起江湖。
鸳鸯已列樽罍贵,鸥鹤休怀钓渚孤。
白日不妨扶汉祚,清才何让赋吴都。
可能更忆相寻夜,雪满诸峰火一炉。 -
260.《寄问政山聂威仪》 唐·栖蟾
先生卧碧岑,诸祖是知音。
得道无一法,孤云同寸心。
岚光薰鹤诏,茶味敌人参。
苦向壶中去,他年许我寻。