-
1.《十二时》 宋·和岘
承宝运,驯致隆平。
鸿庆被寰瀛。
时清俗阜,治定功成。
遐迩咏由庚。 -
2.《皋桥》 唐·李绅
伯鸾憔悴甘飘寓,非向嚣尘隐姓名。
鸿鹄羽毛终有志,素丝琴瑟自谐声。
故桥秋月无家照,古井寒泉见底清。
犹有馀风未磨灭,至今乡里重和鸣。 -
3.《读柳拱之员外严宗哲主事杨应宁舍人倡和长句》 明·李东阳
诗坛森严升复楯,白战雄呼气难忍。
西邻有客兴亦酣,睥睨重围目双眕。
居然地隔如秦越,或者神交同白稹。
故知宫角本谐声,复恐圆方不相准。 -
4.《皇后庙十五首》 宋·真宗
淑德昭著,至乐和平。
登豆在列,蓉香处诚。
六变合礼,八音谐声。
穰穰景福,佑我休明。 -
5.《戏作俳谐体遣闷二首》 唐·杜甫
异俗吁可怪,斯人难并居。
家家养乌鬼,顿顿食黄鱼。
旧识能为态,新知已暗疏。
治生且耕凿,只有不关渠。 -
6.《八声甘州(读谢安石传)》 宋·王质
气佳哉、烟紫石头城,云碧雨花台。
想东山前后,望春树绿,看晚潮回。
自古英雄豪杰,无不待时来。
拥鼻微吟处,山静花开。 -
7.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
8.《上元纪吴中节物俳谐体三十二韵》 宋·范成大
斗野丰年屡,吴台乐事并
灯市蚤投琼,酒垆先叠鼓。
价喜膏油贱,祥占雨雪晴。
篔簹仙子洞,菡萏化人城。 -
9.《声声慢》 宋·无名氏
心虽相许,事未曾谐。
-
10.《周五声调曲 商调曲 二》 南北朝·庾信
百川俱会。
大海所以深。
羣材既聚。
故能成邓林。