-
421.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
422.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
423.《后赤壁赋》 宋·苏轼
是岁十月之望,步自雪堂,将归于临皋。
二客从予过黄泥之坂。
霜露既降,木叶尽脱, 人影在地,仰见明月,顾而乐之,行歌相答。
已而叹曰:“有客无酒,有酒无肴,月白风 清,如此良夜何!”客曰:“今者薄暮,举网得鱼,巨口细鳞,状如松江之鲈。 -
424.《赠妇诗三首》 两汉·秦嘉
秦嘉,字士会,陇西人也。
为郡上计。
其妻徐淑,寝疾还家,不获面别。
赠诗云尔。 -
425.《苦寒行》 魏晋·曹操
北上太行山,艰哉何巍巍!
羊肠坂诘屈,车轮为之摧。
树木何萧瑟,北风声正悲。
熊罴对我蹲,虎豹夹路啼。 -
426.《赠从弟》 魏晋·刘桢
亭亭山上松,瑟瑟谷中风。
风声一何盛,松枝一何劲。
冰霜正惨凄,终岁常端正。
岂不罹凝寒,松柏有本性。 -
427.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
428.《抛球乐·逐胜归来雨未晴》 五代·冯延巳
逐胜归来雨未晴,楼前风重草烟轻。
谷莺语软花边过,水调声长醉里听。
款举金觥劝,谁是当筵最有情。 -
429.《满江红(四之四·仙吕调)》 宋·柳永
匹马驱驱,摇征辔、溪边谷畔。
望斜日西照,渐沈山半。
两两栖禽归去急,对人相并声相唤。
似笑我、独自向长途,离魂乱。 -
430.《虞美人》 宋·苏轼
作,非也。
山谷亦云。
大观中,于金陵见其亲笔,实《东坡词》也
波声拍枕长淮晓。 -
431.《哨遍》 宋·苏轼
其陋。
独鄱阳董毅夫过而悦之,有卜邻之意。
乃取归去来词,稍加概括,使就声律,以遗毅夫。
使家僮歌之,时相从于东坡,释耒而和之,扣牛角而为之节,不亦乐乎 -
432.《醉翁操·琅然》 宋·苏轼
琅琊幽谷,山水奇丽,泉鸣空涧,若中音会,醉翁喜之,把酒临听,辄欣然忘归。
既去十余年,而好奇之士沈遵闻之往游,以琴写其声,曰《醉翁操》,节奏疏宕而音指华畅,知琴者以为绝伦。
然有其声而无其辞。
翁虽为作歌,而与琴声不合。 -
433.《鹧鸪天》 宋·徐俯
七泽三湘碧草连。
洞庭江汉水如天。
朝廷若觅元真子,不在云边则酒边。
明月棹,夕阳船。 -
434.《北山移文哨遍》 宋·王安中
嵩少为仕宦捷径者,读而羞之,是足为勇退者之鼓吹。
阳翟蔡侯原道,恬于仕进。
其内吕夫人有林下风。
相与营归欤之计而未果,则嘱予以此文度曲,且朝夕使家童歌之,亦可想见泉石之胜。 -
435.《沁园春(用伍先生韵呈元规)》 宋·张继先
况有夷途,正透元关,众所共传。
愿万魔披散,诸尘荡尽,琴心和雅,天性清圆。
未信凡流,可回高步,留恋形声情更延。
真消息,定如何唤醒,聊证言诠。 -
436.《临江仙》 宋·叶梦得
草草一年真过梦,此生不恨萍浮。
且令从事到青州。
已能从辟谷,那更话封留。
好月尚寻当日约,故人何啻三秋。
援琴欲写竹间流。
此声谁解听,空上仲宣楼。 -
437.《念奴娇(和曾宏父九日见贻)》 宋·刘一止
江边故国,望南云缥缈,连山修木。
远忆渊明束带见,乡里儿曹何辱。
世味熏人,折腰从事,俯仰何时足。
可怜菊下,醉吟谁共徵逐。 -
438.《雨中花令(吴兴道中,颇厌行役,作此曲寄武林交旧)》 宋·周紫芝
山雨细、泉生幽谷,水满平田。
雪茧红蚕熟后,黄云陇麦秋间。
武陵烟暖,数声鸡犬,别是山川。
嗟老去、倦游踪迹,长恨华颠。
行尽吴头楚尾,空惭万壑千岩。
不如休也,一庵归去,依旧云山。 -
439.《雨霖铃(明皇幸西蜀)》 宋·李纲
蛾眉修绿。
正君王恩宠,曼舞丝竹。
华清赐浴瑶甃,五家会处,花盈山谷。
百里遗簪堕珥,尽宝钿珠玉。 -
440.《鹧鸪天》 宋·向子諲
芗林居士卡筑清江,乃杨遵道光禄故居也。
昔文安先生之所可,而竹木池馆,亦甚似之。
其子孙与两苏、山谷从游。
所谓百花洲者,因东坡而得名,尝为绝句以纪其事。