-
141.《题叔夏乐谷》 宋·胡寅
君知至乐本难名,何事犹令谷应声。
植杖自锄园草绿,挂瓢时浥涧泉清。
了无歌吹娱宾人,只有诗书养性情。
却恐仁人尚蒿目,又须凭酒破愁城。 -
142.《用山谷上东坡韵与冯黎州》 宋·李流谦
鼓镛作宫庭,缶盎不能声。
仟圆起濒死,乃欲进豨苓。
淫书有痼疾,展卷自弱龄。
俗学或攘之,正忧荆棘生。
孔颜共一世,余事不芥蔕。
跪求直指处,遂了不朽计。 -
143.《题宏老空谷》 宋·楼钥
君看空谷自然空,声有洪纤应则同。
正为中虚声自应,莫将应处做神通。 -
144.《有禽声急而似可晓乡人以催税目之其声亦颇类》 宋·廖行之
怪底微禽似有知,区区舌吻竟奚为。
欲将终日能鸣巧,深为当时远害思。
布谷尚应勤播种,春畦何事较公私。
谁如独占催科考,无复阳城恨拙迟。 -
145.《冲谷过予晏斋》 宋·赵蕃
梦里春归去,榴花晚欲然。
窗晴书味熟,竹密鸟声圆。
多病妨搜句,逢人懒问禅。
澹然无可语,危坐了炉烟。 -
146.《梅谷》 宋·周文璞
蚝焰云头玉雪身,缓行微咏岸乌巾。
始从谷里看修行,却向水滨逢丽人。
客子去时方得月,岭猿啼后便无春。
凤凰欲下箫声紧,狼籍瀛洲万斛尘。 -
147.《罗浮峒长宝谷王宁素送药瓢》 宋·李昴英
久矣深山炼鹤形,闻呼峒长又逃名。
断崖怪木人稀迹,乱石奔泉润有声。
剑定通神收古匣,棋聊供玩戏纹枰。
药瓢解赠宁无意,重到孤庵论养生。 -
148.《寄题春谷监簿》 宋·胡仲弓
敲碎吟扉杳不闻,数声犬吠谷中云。
几番欲去重回首,立尽斜阳不见君。 -
149.《杜工部有同谷七歌其辞高古难及而音节悲壮可》 宋·王炎
有孙有孙未冠巾,颀颀状貌如成人。
谓其长大习诗礼,他年可望高吾门。
岂期一旦舍我去,白首老翁徒痛心。
呜呼六歌音调急,独坐吞声襟袖湿。 -
150.《三月十日谭芝云翰林招同徕之宗武诸君灵谷寺》 近代·陈三立
灵窟负花辰,梦痕涴层迭。
荏苒春复还,僧约乃如谍。
提携缺望俦,轻车骋蹀躞。
驰道拥奇峰,晴郊明新叶。 -
151.《庐陵於两池中作船亭名卧芦取山谷满船月卧芦》 宋·陈文蔚
路人芳池柳岸行,宛然野渡一舟横。
祗缘胸次规模别,便有江湖气象生。
云影恍疑帆影度,啸歌中有棹歌声。
人生聚散无劳较,万里青天白鸟鸣。 -
152.《虚谷志归后赋十首》 宋·方回
倚楼赵公子,可与共诗评。
道故无终极,文须有主盟。
轰雷春蛰动,贯月夜珠明。
高作今吾愧,销光更屏声。 -
153.《虚谷志归十首》 宋·方回
月旦须终定,阳秋岂易评。
麈毛空自落,牛耳可谁盟。
好恶不相似,是非无太明。
客来倦酬对,坚坐听松声。 -
154.《游柏谷寺寄范君武》 宋·李复
绝塞初归喜浣休,东城送客偶成游。
山前欲访青兰若,林下初闻黄鷅鹠。
双屦高穷溪水出,一身轻共野云浮。
寄声德操还能否,炊黍吾过为少留。 -
155.《秋声》 宋·释文珦
商飙何厉疾,群籁尽嚣嚣。
回穴生崖谷,淜滂度泬寥。
恍疑沙漠战,误听浙江潮。
遮莫频相聒,羁魂易得消。 -
156.《春谷》 宋·释文珦
春谷行难尽,鸡声忽一家。
溪流随雨涨,崖树受风斜。
竹地偏生菌,桐阴正养茶。
老翁年八十,不识有纷华。 -
157.《云谷术士》 宋·释智愚
出则无心应有声,眇然天地亦难铭。
可中别有通神处,见说年来分外灵。 -
158.《借虚谷太博狂吟十诗韵书怀并呈太博》 宋·杨公远
书剑谋生总不成,效渠东野以诗鸣。
未知宋源流异,却喜江湖句法轻。
肩耸每同臞鹤立,口吟端似冷蛩声。
自怜绝少惊人句,生怕人传浪得名 -
159.《借虚谷太博狂吟十诗韵书怀并呈太博》 宋·杨公远
一生不把两眉愁,厌听瓢声笑许由。
原荷锄来翻畎亩,懒携刺去谒公侯。
酒倾明月清风夜,诗琢空山落木秋。
坎止流行俱莫问,自然霜雪未蒙头。 -
160.《借虚谷太博狂吟十诗韵书怀并呈太博》 宋·杨公远
吾庐近野却依城,弹压风光藉酒兵。
山色可供图画趣,泉流聊当管弦声。
眼前无事方安逸,天下丰年即太平。
权势从来难倚仗,只宜孤立度浮生。