-
21.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
22.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
23.《答韩三子华韩五持国韩六玉汝见赠述诗》 宋·梅尧臣
圣人於诗言,曾否专其中。
因事有所激,因物兴以通。
自下而磨上,是之谓国风。
雅章及颂篇,刺美亦道同。 -
24.《满庭芳·龙转西江》 元·王处一
龙转西江,金光摇曳,踊身飞上穹苍。
兴云吐雾,威力大施张。
槁稼俄逢饱雨,人心尽、欣喜洋洋。
将何喻,如收瑞宝,恰似到仙乡。 -
25.《梧桐树·道无他》 元·牧常晁
道无他,心为主。
执象拘文徒自苦。
记取圣贤语。
丹经譬喻千万句。
止是阴阳两个字。
要识根元处。 -
26.《次韵梅守著作喜守粹冬杪祈雪春初获应之什》 宋·强至
郡境时虽泰,江乡腊已深。
群情忧雪晚,精意喜天忱。
夙驾才分祷,春空倏变阴。
银成佛氏界,琼掩帝家林。 -
27.《北山园山石形势卖盗夜半择其尤者窃去累日怀》 宋·刘学箕
素志薄利录,壮年荣林丘。
种树疏间泉,凿沼开中洲。
堤平水瀰漫,径绕竹净修。
梅坞夜月乱,松罔晓风飂。 -
28.《赋西轩竹》 宋·卫宗武
种竹才一亩,便有千亩势。
苟能会其趣,何拘寻丈地。
其气伟丈夫,其德象君子。
莹哉冰雪如,润与珪璋比。 -
29.《袁生行赠袁孟逸》 明·王稚登
袁生袁生,尔何玩世爱学严君平。
藏名在卜肆,朝取扑满钱,夕抱鸱夷醉,朱门招之谢弗往
,西寺东邻留且住。
已将白象即心调,更借青莲为法喻。