-
81.《自赞》 宋·孟珙
老拙爱游戏,忙里放痴憨。
正当恁麽持,无处见无庵。
混沌庵之基,大朴庵之梁。
大始庵之柱,大极庵之枋。 -
82.《示昙清侍者牧牛歌》 宋·释梵言
侬家牧个白牛,年来可纵可收。
不用鼻头絭索,任渠放荡林丘。
风清月莹,踪迹难俦。
香严鞭杖,石巩放绳头, -
83.《璜源宗人珏寿庆楼》 宋·吴浩
吾宗培世德,盛事褒一门。
仰颜有寿母,挽目见子孙。
平生青云器,威凤宜孤鶱。
脱然舍荣爵,回车息深村。 -
84.《泛照湖游天章二首》 宋·吴奎
愁霖不肯已,阴结弥二旬。
吾游欲及时,秉烛出城门。
泛泛一画舫,密坐环亲宾。
爽气忽侵袂,重云稍逡巡。 -
85.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
86.《紫陌行》 明·韩上桂
圣朝明日丽中天,汉代祥云接御烟。
百二关河开锦绣,三千龙虎护幽燕。
幽燕士女多婉娈,洛渭风尘同眷恋。
但学吹箫驾碧空,岂惜鸣銮买歌扇。 -
87.《感怀诗(四十首·有序)》 明·桑悦
游气日氤氲,人物生楚楚。
阴阳易之马,天地道之府。
吾身从何来,造化戏剧我。
有我期自丧,欲与未生伍。 -
88.《题赵元临高房山钟观图》 明·王行
北苑貌山水,见墨不见笔。
继者惟巨然,笔从墨间出。
南宫实游戏,父子并超轶。
岂曰董是师,赓歌偶同律。 -
89.《巫山高》 明·薛蕙
巫山高郁郁,襟带亘天涯。
上靡白日阳,下陵青云眉。
玄岩何嵯峨,层惸互参差。
景象非一状,远望令心悲。 -
90.《中秋西湖社集分韵得齐字一百韵》 明·虞淳熙
白月青莲社,文星远聚奎。
长庚秋映桂,太乙夜分藜。
峦色三台紫,峰形九曜低。
金牛须会女,张鹿不躔氐。 -
91.《顷年杨康功使高丽,还,奏乞立海神庙於板桥》 宋·苏轼
退之仙人也,游戏於斯文。
谈笑出奇伟,鼓舞南海神。
顷者三韩使,几为蛟鳄吞。
归来筑祠宇,要使百贾奔。 -
92.《李公择过高邮见施大夫与孙莘老赏花诗忆与仆》 宋·苏轼
汝阳真天人,绢帽著红槿。
缠头三百万,不买一微哂。
共夸青山峰,曲尽花不陨。
当时谪仙人,逸韵谢封畛。 -
93.《十月十四日以病在告独酌》 宋·苏轼
翠柏不知秋,空庭失摇落。
幽人得嘉荫,露坐方独酌。
月华稍澄穆,雾气尤清薄。
小儿亦何知,相语翁正乐。 -
94.《顷年杨康功使高丽还奏乞立海神庙于板桥仆嫌》 宋·苏轼
记其云何也次韵答之退之仙人也,游戏于斯文。
谈笑出伟奇,鼓舞南海神。
顷年三韩使,几为鲛鳄吞。
归来筑祠宇,要使百贾奔。 -
95.《次韵谢子高读渊明传?此诗为黄庭坚作?》 宋·苏轼
枯木嵌空微黯淡,古器虽在无古弦。
袖中正有南风手,谁为听之谁为传。
风流岂落正始后,甲子不数义熙前。
一山黄菊平生事,无酒令人意缺然。 -
96.《次韵孔毅甫集古人句见赠五首》 宋·苏轼
羡君戏集他人诗,指呼市人如使儿。
天边鸿鹄不易得,便令作对随家鸡。
退之惊笑子美泣,问君久假何时归。
世间好句世人共,明月自满千家墀。 -
97.《六观堂老人草书诗》 宋·苏轼
物生有象象乃滋,梦幻无根成斯须。
方其梦时了非无,泡影一失俯仰殊。
清露未晞电已徂,此灭灭尽乃真吾。
云如死灰实不枯,逢场作戏三昧俱。 -
98.《题文与可墨竹》 宋·苏轼
斯人定何人,游戏得自在。
诗鸣草圣余,兼入竹三昧。
时时出木石,荒怪轶象外。
举世知珍之,赏会独予最。
知音古难合,奄忽不少待。
谁云生死隔,相见如龚隗。 -
99.《题文与可墨竹(并叙)》 宋·苏轼
故人文与可为道师王执中作墨竹,且谓执中勿使他人书字,待苏子瞻来,令作诗其侧。
与可既没八年而轼始还朝,见之,乃赋一首。
斯人定何人,游戏得自在。
诗鸣草圣余,兼入竹三昧。 -
100.《书村落间事》 宋·陆游
东巷西巷新月明,南村北村戏鼓声。
家家输赋及时足,耕有让畔桑无争。
一村婚娉皆邻里,妇姑孝慈均母子。
儿从城中怀肉归,妇涤铛釜供刀匕。
再拜进酒寿老人,慈颜一笑温如春。
太平无象今有象,穷虏何地生烟尘!