-
161.《清平乐(建安泛舟作)》 宋·赵彦端
新寒一段。
变尽人间暖。
说与群花花不管。
只有江梅情乱。
江梅也似山人。
山人到老梅亲。
斗薮衣冠气象,百般归去精神。 -
162.《鹧鸪天(饯刘恭父)》 宋·张孝祥
浴殿西头白玉堂。
湘江东畔碧油幢。
北辰躔次瞻星象,南国山川解印章。
随步武,谢恩光。
送公归趣舍人装。
它年若肯传衣钵,今日应须酹寿觞。 -
163.《诉衷情(丙申中秋)》 宋·丘崈
素衣苍狗不成妍。
何意妒婵娟。
不知高处难掩,终自十分圆。
涵万象,独当天。
照无边。
乾坤呈露,何况人间,大地山川。 -
164.《渔家傲》 宋·石孝友
夜半潮声来枕上。
击残梦破惊魂荡。
见说钱塘雄气象。
披衣望。
碧波堆里排银浪。
月影徘徊天滉漾。
金戈铁马森相向。
洗尽尘根磨业障。
增豪放。
从公笔力诗词壮。 -
165.《念奴娇·闹红一舸》 宋·姜夔
余客武陵。
湖北宪治在焉:古城野水,乔木参天。
余与二三友,日荡舟其间。
薄荷花而饮,意象幽闲,不类人境。 -
166.《满江红(和李参政壁惠生日)》 宋·魏了翁
物象芸芸,知几许、功夫来格。
更时把、荷衣芰制,从容平熨。
云淡天空诗献状,竹深花静机藏密。
对窗前、屏岫老仪刑,真颜色。 -
167.《满江红(和李参政壁惠生日)》 宋·魏了翁
物象芸芸,知几许、功夫来格。
更时把、荷衣芰制,从容平熨。
云淡天空诗献状,竹深花静机藏密。
对窗前、屏岫老仪刑,真颜色。 -
168.《木兰花慢(寿具舍使母夫人)》 宋·卢祖皋
翠阴春画永,乍帘幕、暖飘香。
正玉节来归,斑衣戏舞,□□荧煌。
椿期始开九秩,看芝兰、奕叶早传芳。
都把一门瑞气,酿成九蕴霞觞。 -
169.《满江红(寿唐夫人)》 宋·刘克庄
八十加三,人尽讶、还童返少。
争信道、夜舂晓织,总曾经了。
凛凛共姜当日誓,谆谆孟母平生教。
到如今、象服拥鱼轩,天之报。 -
170.《沁园春》 宋·陈人杰
诗不穷人,人道得诗,胜如得官。
有山川草木,纵横纸上,虫鱼鸟兽,飞动毫端。
水到渠成,风来帆速,廿四中书考不难。
惟诗也,是乾坤清气,造物须慳。 -
171.《浣溪沙》 宋·周密
浅色初裁试暖衣。
画帘斜日看花飞。
柳摇蛾绿妒春眉。
象局懒拈双陆子,宝弦愁按十三徽。
试凭新燕问归期。 -
172.《木兰花慢(游天师张公洞)》 宋·张炎
风雷开万象,散天影、入虚坛。
看峭壁重云,奇峰献玉,光洗琅玕。
青苔古痕暗裂,映参差、石乳倒悬山。
那得虚无幻境,元来透彻玄关。 -
173.《西江月》 宋·薛式
一是金丹总数,河图象出真机。
谁知罔象尽玄微。
大道从兹孕起。
斗柄璇玑正位,阴中却抱阳辉。
昆仑子母著绯衣。
此是乾坤真理。 -
174.《导引(开宝元年南郊鼓吹歌曲三首)》 宋·和岘
气和玉烛,睿化著鸿明。
缇管一阳生。
郊禋盛礼燔柴毕,旋轸凤凰城。
森罗仪卫振华缨。 -
175.《西江月(和李参政)》 宋·叶适
识贯事中枢纽,笔开象外精神。
传观弓力异常钧。
衣我六铢羞问。
周后数茎命粒,鲁儒一点芳心。
啄残楼老付谁论。
谩要睡馀支枕。 -
176.《鹧鸪天寿》 宋·胡于
袅袅薰风响佩环。
广寒仙子跨清鸾。
谁教瑞世仪周间,自赋多才继《小山》。
铃阁静,画堂闲。
衮衣象服镇团栾。
年年此日称觞处,留待菖薄驻玉颜。 -
177.《水调歌头》 宋·白君瑞
凉吹拂衣袂,助我上高台。
云檐风栋,窗户绝纤埃。
四绕江山雄丽,万古盘龙踞虎,壮气锁崔嵬。
二水中分远,艇子自归来。 -
178.《核舟记》 明·魏学洢
明有奇巧人曰王叔远,能以径寸之木,为宫室、器皿 、人物,以至鸟兽、木石,罔不因势象形,各具情态。
尝贻余核舟一,盖大苏泛赤壁云。
舟首尾长约八分有奇,高可二黍许。
中轩敞者为舱,箬篷覆之。 -
179.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
180.《人间词话七则》 清·王国维
有有我之境,有无我之境。
“泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。
”“可堪孤馆闭春寒,杜鹃声里斜阳暮。
”有我之境也。