-
21.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
22.《古诗赠新城王贻上》 清·钱谦益
风轮持大地,击扬为风谣。
吹万肇邃古,赓歌畅唐姚。
朱弦泛汉魏,丽藻沿六朝。
有唐盛词赋,贞符汇元包。 -
23.《常熟致道观七星桧》 明·黄云
琴川古迹得纵观,七桧象斗罗仙坛。
真人手植自梁代,燧人之火不及钻。
成形成象两昭应,斟酌元气其无端。
阴敷古殿覆玉座,星宫瞻天肃圣颜。 -
24.《挽赵秋晓》 宋·黎伯元
一榜科名萃此门,当时盛事诧衣冠。
文章尔雅向歆上,标致风流晋流间。
泪洒铜驼已荆棘,眼看华屋又邱山。
贞元朝士今谁在,些罢招魂泪雨漫。 -
25.《赋玩珠岩》 宋·任续
山林自空闃,游人事幽讨。
岫{左山右晃}与云关。
来迹可堪扫。
艮维矗孤峰,玉簪倚天杪。 -
26.《梅花》 宋·余观复
群卉皆舆隶,孤标直圣贤。
乾坤清不彻,风月兴无边。
生意春常在,贞心晚更坚。
骚经虽不载,已改二南篇。 -
27.《絜矩书院示学子》 宋·章粲
四时配四德,元亨利与贞。
天德元最重,方春木主生。
夏火物畅茂,是为德之亨。
金利秋向实,水贞冬日成。 -
28.《古意十四首》 宋·章云心
谷风扇春和,卉木皆敷芬。
贞松但如故,高标在烟云。
君子守常性,时荣非所欣。
亦有孤凤皇,不与众鸟群。 -
29.《感往昔》 明·葛高行文
岁聿莫而历蹇兮,执霜心以为柄。
扬真气之馥馥兮,叩寂寞而见性。
刷淟涊之流俗兮,佩蕙纕以自解。
惊箕伯之袭帏兮,撞我思之悠悠。 -
30.《哭宪佥帖君泽》 明·刘三吾
不死清湘死桂城,惟天可表此忠贞。
诸贤坐失同盟约,一木难支大厦倾。
临难儒臣能死节,流芳国史定标名。
北门留得模糊血,岁岁惟应劲草生。 -
31.《池口舟中见九华山》 明·周浈
贞履无素期,劳生意恒窘。
谁云戒戎路,曾是返初隐。
水宿淹长晷,山行阻修畛。
缥缈对雄标,巑岏发奇蕴。 -
32.《新竹》 唐·韩愈
笋添南阶竹,日日成清閟。
缥节已储霜,黄苞犹掩翠。
出栏抽五七,当户罗三四。
高标陵秋严,贞色夺春媚。 -
33.《陶渊明云三径就荒松菊犹存盖以菊配松也余读》 宋·陆游
菊花如端人,独立凌冰霜;名纪先秦书,功标列仙方。
纷纷零落中,见此数枝黄。
高情守幽贞,大节凛介刚。
乃知渊明意,不为泛酒觞。
折嗅三叹息,岁晚弥芬芳。 -
34.《沁园春·径竹扶疏》 宋·无名氏
径竹扶疏,直上青霄,玉立万竿。
似冰壶潇洒,虚心直节,清标贞干,风月无边。
清荫盈庭,细香满座,凡款公门皆七贤。
称觞旦,与松梅并祝,辞表南山。 -
35.《自中都归题胜业寺古柏》 宋·廖行之
昔闻南山下,有柏古且奇。
书痴守寒窗,一见嗟无期。
归从软红尘,乃识苍虬姿。
青青十亩荫,凛凛千年枝。 -
36.《和野渡赋双竹松梅古风》 宋·卫宗武
挺然昂霄蟠涧阿,彼美松者非凡槎。
千林摇落乃孤艇,舞春杨柳傞傞。
翛然照水溪一涯,彼美梅者非凡葩。
冰姿皎洁抱清独,漫山桃李徒繁华。 -
37.《柰花似海棠林檎但叶小异》 宋·仇远
东风擅红紫,颜色分重轻。
爱此柰子花,娇艳何盈盈。
未开足标致,紫绵灿垂缨。
开繁臙脂褪,徐娘老而贞。 -
38.《赵南康可斋築屋武康孟保园池乔木极有思致东》 宋·董嗣杲
东游英溪英,妙寄寒苦诗。
里社今有井,谁构亭覆之。
想彼异代贤,孤标夺葳蕤。
可斋出帝胄,结庐探幽奇。 -
39.《木兰花慢 寿史中丞》 元·王恽
相门佳公子,都忘却,贵人骄。
有万石忠动,伯鱼诗礼,才气飘飘。
风流谢家玉树,说妙龄、英誉冠东朝。
桂殿亲承弓砚,豸冠高映金貂。 -
40.《寄谢蔡松江路教》 宋·黄庚
一别丰标又一旬,尺书多荷寄殷勤。
交游满眼谁知忆,契阔心独复忆君。
蕙帐梦寒同夜月,松江人远隔秋云。
明朝便买扁舟去,来访贞阳旧广文。