-
101.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
102.《再次韵呈明略并寄无咎》 宋·黄庭坚
夏云凉生土囊口,周鼎汤盘见科斗。
清风古气满眼前,乃是户曹报章还。
只今书生无此语,已在贞元元和间。
一夫鄂鄂独无望,千夫唯唯皆论赏。 -
103.《感怀 其二》 元·王冕
蒙庄旷达士,鲁连倜傥生。
不徼一时利,乃有千载名。
雎泽务诡谲,仪秦尚纵横。
反复弄小技,于道未为贞。
圣贤久不作,余生复何营?赖有白鸥鸟,可与忘世情。 -
104.《山中作寄城中诸友》 元·王冕
山深无行踪,蹊路土华长。
白云忽飞来,令人起遐想。
松间微风奏,石罅幽泉响。
坐久怀抱空,悠然会清赏。 -
105.《警雕》 元·杨维桢
吁嗟乎雕来兮,汝趾不爪兮臂不翎,横口竖齿长眉目兮,曾不钩吻而金睛。
胡为肆攫搏兮勇凭陵,称人类兮负鸟石。
吁嗟雕兮反已灵,庠序汝乡兮衣冠汝朋。
横翔傍舞兮群笑以嚣,阴窥狙伺兮风草动摇。 -
106.《上姑丈闾丘通牧少卿》 宋·李廌
天下一大器,安危系平倾。
哲王慎民监,措术如和羹。
辛甘或偏长,非可制割烹。
五味既可口,君子尝曰平。 -
107.《旧悬道中二首》 宋·赵蕃
昨日风既止,今晨风未收。
浮波羡幽鸟,唤雨怕鸣鸠。
遗寺荒村里,贞祠古渡头。
登高谢能赋,物色漫分留。 -
108.《仁宗皇帝二诗御汉体书赞》 宋·岳珂
鸿荒有开,昉颉鸟迹。
字学之兴,亦既象物。
汉有议郎,曰臣蔡邕。
帛书发奇,出淳古踪。 -
109.《答礼部江主事渐》 明·袁凯
谷鸟嘤其鸣,求友声亦屡。
况生烝民间,岂不念朋助。
齐鲁久咨访,梁宋亦驰骛。
末路值伊人,欢然乐平素。 -
110.《挽齐斋倪尚书》 宋·刘宰
南山有孤松,屹立几寻丈。
雪根雨露滋,藤萝巧相傍。
高柯撑青空,落落不可上。
辽东白鹤归,城郭固无恙。 -
111.《吊张道从》 宋·郭印
风俗久颓坏,人物无轩昂。
夫君抱贞质,卓卓诚所长。
千牛解寸刃。
万象穷智囊。