-
101.《古风其一》 唐·李白
大雅久不作,吾衰竟谁陈。
王风委蔓草,战国多荆榛。
龙虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正声何微茫,哀怨起骚人。 -
102.《次韵黄鲁直效进》 宋·苏轼
士作岁寒知松柏诗龙蛰虽高卧,鸡鸣不废时。
炎凉徒自变,茂悦两相知。
已负栋梁质,肯为儿女姿。
那忧霜贸贸,未喜日迟迟。
难与夏虫语,永无秋实悲。
谁知此植物,亦解秉天彝。 -
103.《送冯判官之昌国》 宋·苏轼
斩蛟将军飞上天,十年海水生红烟。
惊涛怒浪尽壁立,楼橹万艘屯战船。
兰山摇动秀山舞,小白桃花半吞吐。
鸱夷不裹壮士尸,白日貔貅雄帅府。 -
104.《次韵张安道读杜诗》 宋·苏轼
大雅初微缺,流风困暴豪。
张为词客赋,变作楚臣骚。
展转更崩坏,纷纶阅俊髦。
地偏蕃怪产,源失乱狂涛。 -
105.《和黄鲁直效进士作二首岁寒知松柏》 宋·苏轼
龙蛰虽高卧,鸡鸣不废时。
炎凉徒自变,茂悦两相知。
已负栋梁质,肯为儿女姿。
那忧霜贸贸,未喜日迟迟。
难与夏虫语,永无秋实悲。
谁知此植物,亦解秉天彝。 -
106.《乔太博见和复次韵答之》 宋·苏轼
百年三万日,老病常居半。
其间互忧乐,歌笑杂悲叹。
颠倒不自知,直为神所玩。
须臾便堪笑,万事风雨散。 -
107.《招吕望之使君》 宋·王安石
潮沟东路两牛鸣,十亩漪涟一草亭。
委质山林如许国,寄怀鱼鸟欲忘形。
纷纷易变浮云白,落落谁锺老柏青。
尚有使君同好恶,想随秋水肯扬舲。 -
108.《记梦》 宋·陆游
梦泛扁舟禹庙前,中流拂面风泠然。
楼台缥缈知几叠,云物点缀多余妍。
莲房芡觜采无主,渔歌菱唱声满川。
梦中了了知是梦,却恐燕语来惊眠。 -
109.《寄太湖隐者》 宋·陆游
青松伐作薪,白玉碎作尘,虽云质已毁,见者犹悲辛。
磊砢任栋梁,温润中琮璧,岂以捐空山,遂比凡木石。
郦生吏高阳,马周客新丰,从来豪杰士,大指亦略同。
具区古大泽,烟水渺千里,可望不可到,中有隐君子。 -
110.《梅》 宋·文天祥
梅花耐寒白如玉,干涉春风红更黄。
若为司花示薄罚,到底不能磨灭香。
香者梅之气,白者梅之质。
以为香不香,鼻孔有通窒。 -
111.《常山杨氏有二怪石奇险百状田曹张中行家雒阳》 宋·宋祁
块然两奇石,谲怪状难悉。
千仞裂嵯峨,一气与崷崒。
四隅藓肃肤,万古云渍骨,补馀天所委,陨罢星不没。 -
112.《读守道诗》 宋·张耒
仁宗之初公有声,一世懦者闻之惊。
日行古义不顾俗,师事孙子传其经。
扫堂捧杖供贱役,侍师之坐随师行。
质疑问道无敢变,当世始知师与生。 -
113.《答梅圣俞寺丞见寄》 宋·欧阳修
忆昔识君初,我少君方壮。
风期一相许,意气曾谁让。
交游盛京洛,樽俎陪丞相。
騄骥日相追,鸾凰志高扬。 -
114.《答谢景山遗古瓦砚歌》 宋·欧阳修
火数四百炎灵销,谁其代者当涂高。
穷奸极酷不易取,始知文章基扃牢。
坐挥长喙啄天下,豪杰竞起如蝟毛。
董吕傕汜相继死。 -
115.《寄生槐》 宋·欧阳修
桧惟凌云材,槐实凡木贱。
奈何柔脆质,累此孤高干。
龙鳞老苍苍,鼠耳光粲粲。
因缘初莫原,感吒徒自叹。 -
116.《秀叔头虱》 宋·梅尧臣
吾儿久失恃,发括仍少栉。
曾谁具汤沐,正尔多虮虱。
变黑居其元,怀絮宅非吉。
蒸如蚁乱缘,聚若蚕初出。
鬓搔剧蓬葆,何暇嗜梨栗。
翦除诚未难,所恶累形质。 -
117.《拟杜甫玉华宫》 宋·梅尧臣
松深溪色古,中有鼯鼠鸣。
废殿不知年,但与苍崖平。
鬼火出空屋,未继华烛明。
暗泉发虚窦,似作哀弦鸣。 -
118.《云中发江宁浦至采》 宋·梅尧臣
泊舟斫枯葭,歊火爇岸傍。
冒岭云冥蒙,漫江雪飞扬。
拖冰修网涩,出水朱鬐殭。
旷然起远怀,风旗转危樯。 -
119.《妫蜼子歌为王宗常赋》 明·高启
妫蜼子,乃是轩辕之裔,虞鳏之孙。
混沌既死一万季,独抱大存,窃伏在草野,冥心究皇坟。
蚤逢三光五岳之气、乍分裂,天狼下地舐血流浑浑。
鹿走秦中原,蛇斗郑国门。 -
120.《送范尧夫》 宋·文同
遝遝走闾巷,都人起中宵。
相拥候府门,惟恐失此朝。
尽言来送公,车马城北桥。
桥边脂辖亭,大尹此相邀。