-
261.《赠日者》 宋·钱时
世上痴儿爱官职,买山不作千金惜。
乌囊费尽铁鞋穿,近在方寸人不识。
公卿将相无时无,安得生贤为楷模。
嵩岳降神尼毓圣,此倘有地君其图。 -
262.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
住院恰周年,日夜荒忙杀。
园荒手自锄,屋老身惊压。
费尽心神,百丑千拙。
翻思三条椽下,噇饭噇眠。
凡圣情空,心行处灭,赤条条地生涯别。
生涯别,羊头车子推明月。 -
263.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
昨宵送旧,今日迎新。
迎新送旧,费尽精神。
新旧两头忘记了,始知今日是元正。
不用借婆衫子拜,今年人是去年人。 -
264.《偈颂三十首》 宋·释印肃
佛法无多子,久长难得人。
念念坚不退,堪作了事身。
不消心外觅,堂堂本法灵。
十方佛共语,更不费精神。
普庵如是道,何患不圆成。 -
265.《偈颂三十首》 宋·释印肃
腊月三十夜,髑髅自相骂。
阎老索饭钱,汝等怕不怕。
龟毛敲兔角,五彩虚空画。
正当恁麽时,摩尼谁著价。 -
266.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
267.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
枯木之春,蟠桃之辰。
自然时节,不费精神。
啐啄丹山之凤窟,游跃桃华之龙津。
一机历历,三昧尘尘。
眼中之物物中眼,身里出门门里身。 -
268.《退之谓以鸟鸣春往往为以夏鸣耳古人麦黄韵鹂》 宋·舒岳祥
麦熟即快活,汝不食麦空饶舌。
前时斗粟银百星,老农无银色菜青。
此鸟年年啄草子,今年草根救人死。
鸟无所食饥奈何,见人食麦喜且歌。 -
269.《缘识》 宋·宋太宗
妙手弹琴无向束,知之修炼五音足。
先辨浮沈有指归,弦头制度相催促。
左手抑扬禁淫邪,右手徘徊堪瞻瞩。
法於天,象於地, -
270.《逍遥咏》 宋·宋太宗
大底缘由比类深,难中此道费光阴。
若知浊浪澄清水,不达浮生认白金。
走作真珠藏妙理,究推神室好相寻。
功成稳審时间用,变转无穷重古今。 -
271.《和诸君观画鬼拔河》 宋·苏颂
关中古有拔河戏,传闻始盛隋唐世。
长絙百尺人两朋,递以勇力相牵制。
芳华乐府务夸大,黎园公卿谩轻肆。
拔山扛鼎乌足矜,引绳排根非胜事。 -
272.《和谹父问讯吉父》 宋·王洋
困臂知三折,攻顽费七旬。
不闻覆杯水,能救一舆薪。
俗傲轩辕圣,巫夸越女神。
百年勾漏术,触处白头新。 -
273.《和黄朝请》 宋·王洋
谋身学业愧渊云,急退还惭谷口真。
可是有生同冗长,真成无补费精神。
抽簪早觉宏图远,侧席时闻妙语新。
共道徵君似颜子,升堂今日见诗人。 -
274.《七月八日小雨》 宋·王洋
万汇就槁死,一凉送生意。
问谁犯炎威,用事得屏翳。
始自长夏来,龙骨呕四裔。
平原暴槁乾,生火自焚燧。 -
275.《舟宿南尉岸下夜夕不寐思丁老小山戏成长韵》 宋·王洋
积少自成多,一元陶万类。
破大可作小,壶中有天地。
果谓真无穷,百虑同一致。
若曰一毫芒,万里鹏垂翅。 -
276.《仟上人举进士过三十不第诗日男儿三十未有立》 宋·王洋
春风只解吹克花,灵根古木无生芽。
玲珑拳石出万样,碧峰千仞藏烟霞。
世间百事总如此,偶然感慨还兴嗟。
上人本是龙门客,少小辞家来射策。 -
277.《秀实惠简问闲居消息有滴水滴冻之语以诗报之》 宋·王洋
气血扶舆梦幻身,用多补少不调匀。
如今滴水滴冻客,便是贪花贪酒人。
发白容衰争早晚,官荣家富费精神。
空花若争揩摩尽,方识人间一笑春。 -
278.《安礼以宏词见勉奉寄》 宋·杨时
吏部文章世所珍,终惭无补费精神。
浮名肤外增余赘,薄宦戈头寄此身。
养志吾方同邴曼,谈书谁复问山宾。
自怜坐顷三遗矢,衰晚好坏能用楚人。 -
279.《题天衣寺》 宋·袁说友
稽山道上多名迹,万顷湖光衬山色。
云蒸雾集累千年,屈指风流几人物。
平生佳处身曾经,赖此泉石供余龄。
爱山何惜买山费,明珠不博娉与婷。 -
280.《胡元迈编吕仙翁传》 宋·袁说友
工夫未达性中天,九转还丹漫费年。
至理本无多智巧,此公自有一神仙。
绝知开卷翁如在,剩欲忘言意自传。
功行世间千百亿,诸天更办笔如椽。