-
161.《梅花》 清·张问陶
花中资格本迟迟,铁石心肠淡可知。
此世何人能领略,为君终夜费相思。
看来风雪无多日,香到园林第几枝。
自是不开开便好,清高从未合时宜。 -
162.《经史阁四言诗》 未知·张衡
玄黄氤氲,混沌未死。
道隐冥默,文郁雕跂。
蚩蚩熙熙。
结绳而治。 -
163.《游东山寺》 宋·韩缜
久有东林约,因乘暇日游。
眼明初出郭,神王欲凌秋。
野旷骞孤隼,江清飏远鸥。
近山青嶂合,多稼绿云浮。 -
164.《览古四十二首 其三十三》 元·杨维桢
郑州跛男子,识者惟客师。
深沉有容量,不为同列知。
唾面戒其弟,俯世一何卑。
君看白水涧,沫额宣驽资。 -
165.《郢城怀古》 唐·李百药
客心悲暮序,登墉塘瞰平陆。
林泽窅芊绵,山川郁重复。
王公资设险,名都拒江隩。
方城次北门,溟海穷南服。 -
166.《新繁县东湖瑞莲歌》 宋·王益
火云烁尽天幕腥,水光弄碧凉无声。
荷华千柄拂烟际,杰然秀干骈双英。
天敕少昊偏滋荣,宵零仙露饶金茎。
袅袅飘风起天末,绿华珰来琤琤。 -
167.《次韵送汪尚书致政还乡》 宋·魏杞
诸贤投绂孟前期,愧我需章独厚时。
勉徇礼经聊弭谤,敢贪荣禄计迁资。
归兮陶令惟三径,去矣君严有二宜。
处世功勋忘厚飨,人生知止要能知。 -
168.《苏武慢·元气充餐》 元·冯尊师
元气充餐,麻衣遮体,万事转头何济。
黄芽白雪,黑水红云,轩帝注传名世。
深谢名师,说破希夷,妙理本来精粹。
把仙胎养就、云*缭绕,万神咸备。 -
169.《赐神童蔡伯禧》 宋·宋真宗
七闵山水多才俊,三岁奇童出盛时。
家世应传清白训,婴儿自得老成资。
初尝学步来朝谒,方及能言解诵诗。
更励孜孜图进益,青云千里有前期。 -
170.《安道登茂材异等科》 宋·石介
尝言春官氏,设官何龌龊。
屑屑取于人,辞赋为程约。
一字竞新奇,四声分清浊。
矫矫迁雄才,动为对偶缚。 -
171.《过金陵谒吴大帝庙》 宋·袁陟
人苦曹瞒虐,天悲驻禄终。
山河分鼎峙,气象发江东。
一旦墟京洛,弥年豢幼冲。
炎精竟灰烬,紫盖出艨艟。 -
172.《洋州》 宋·蔡交
武定新雄阃,丰宁旧奥墟。
地兼秦蜀美,川会汉洋纡。
翠垒环封岭,清流跃野渠。
安知下斜谷,别得上华胥。 -
173.《题华林书院》 宋·陈从易
世居江表卧烟霞,致政官资美莫加。
圣代旌门崇孝义,御书堆阁绝生涯。
衣冠济济皆稽古,儿侄熙熙尽克家。
我忝转输巡按暇,因留诗句记荣华。 -
174.《诫儿侄八百字》 宋·范质
去上初释褐,一命列蓬丘。
青袍春草色,白紵弃如仇。
适会龙飞庆,王泽天下流。
尔得六品阶,无乃太为优。 -
175.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
176.《怀思复钱先生》 明·顾禄
每忆钱夫子,才名世少同。
赋传罗刹盛,诗拟拾遗工。
儒术翻多误,官资惜未崇。
空令虞学士,期荐玉堂中。 -
177.《别方岩》 宋·胡则
寓居峰顶寺,不觉度炎天。
山叟频为约,林僧每出禅。
虚怀思往事,宴坐息诸缘。
照像龛镫暗,通宵磬韵传。 -
178.《太仓隆福寺创观音院以诗百韵寄妙观大师且呈》 宋·郏亶
珍重妙观师,书来再三读。
不蒙促归计,乃忧旷笺牍。
疑师未相知,待我尚尘俗。
窃闻构新殿,东畔建廊屋。 -
179.《和洪教菊》 宋·林之奇
陶令遗世情,尚余爱菊念。
菊亦有可爱,爱之苦不厌。
我观傲霜枝,真金赴烈焰。
道韵轻园绮,孤标敌针奄。 -
180.《挽蔡西山先生》 宋·刘爚
知君婴世患,垂白窜南方。
四海皆称屈,群儿苦中伤。
天资随世殒,遗恨与天长。
但诵箕山曲,招魂葬故乡。