-
21.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
22.《拟孙权答曹操书》 宋·苏轼
权白孟德足下:辱书开示祸福,使之内杀子布,外擒刘备以自效。
书辞勤款,若出至诚,虽三尺童子,亦晓然知利害所在矣。
然仆怀固陋,敢略布。
昔田横,齐之遗虏,汉高祖释郦生之憾,遣使海岛,谓横来大者王,小者侯,犹能以刀自刭,不肯以身辱于刘氏。 -
23.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
24.《和史浩曲宴澄碧殿诗》 宋·宋孝宗
揖逊荷帝尧,寅恭五元祀。
治道贵清静,圣言有深旨。
谁歌元首明,自得股肱喜。
跻民期仁寿,距肯中道止。 -
25.《识时梅歌》 宋·谢琎
寇至人远避,寇退人复归。
归来寻旧址,草芜迷荒基。
哀哉住傍梅,清梦常相依。
可怜岁寒心,能识存亡机。 -
26.《许希》 宋·颜太初
京城名利涂,车马相奔驰。
其间取富贵,往往输巫醫。
前后十数辈,身没名已隳。
独有许希者,蕴蓄何瑰奇。 -
27.《国宾黄先生之官义乌主簿赋诗奉赠》 明·王祎
黄君古君子,制行粹且夷。
恂恂美仪矩,蔼蔼赡文辞。
峨冠映长鬛,大布以为衣。
去岁应辟举,来自盱江湄。 -
28.《杂诗三首》 明·于慎行
神龙时未遇,蠖略蟠深渊。
不有浮云藉,何由润八埏。
鹍鹏随海运,一徙阴重玄。
扶摇非有负,羽翮安能旋。 -
29.《玉盘盂二首(并叙)》 宋·苏轼
东武旧俗,每岁四月大会于南禅、资福两寺,以芍药供佛。
而今岁最盛,凡七千余朵,皆重跗累萼,繁丽丰硕。
中有白花正圆如覆盂,其下十余叶稍大,承之如盘,姿格绝异,独出于七千朵之上,云得之于城北苏氏园中,周宰相莒公之别业也,而其名俚甚,乃为易之。
杂花狼藉占春余,芍药开时扫地无。 -
30.《初到蜀州寄成都诸友》 宋·陆游
流落天涯鬓欲丝,年来用短始能奇。
无材藉作长闲地,有懑留为剧饮资。
万里不通京洛梦,一春最负牡丹时。
襞牋报与诸公道,罨画亭边第一诗。 -
31.《题僧庵》 宋·陆游
细路穿云坞,危桥渡野塘。
人稀土花碧,屋老瓦松长。
忧患双蓬鬓,装资一布囊。
烧薪藉余暖,今夜有新霜。 -
32.《寄陈适用》 宋·黄庭坚
日月如惊鸿,归燕不及社。
清明气妍暖,亹亹向朱夏。
轻衣颇宜人,裘褐就椸架。
已非红紫时,春事归桑柘。 -
33.《和原甫会灵讌集之什》 宋·梅尧臣
凤皇非鷃匹,骐骥非驽攀。
自乏熔质资,不数炉冶间。
合於众君子,百事无相关。
岂期叨称誉,藉已出瀛寰。 -
34.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,安乐窝中得意时。
志快不须求事显,书成当自有人知。
林泉且作酬心物,风月聊充藉手资。
多少宽平好田地,尧夫非是爱吟诗。 -
35.《次韵阎秀才汉臣食兔》 宋·晁补之
兔诚中山族,中古稍分裂。
唐虞用大牲,虽有目未瞥。
兔孙能飞仙,飘忽天汉决。
不逢易牙试,厥胄几泯灭。 -
36.《卫卿叔自青旸寄诗一卷以饮酒果核殽味烹茶斋》 宋·葛立方
客居贫病医无方,忍饥面作瞿昙黄。
枫叶萧萧风阵长,东厢曝背资沧凉。
邻家有酒难偷尝,草书正藉公孙娘。
家家刈熟畦丁忙,有口不识云子香。
令我驰神青旸乡,杯粟有时来实肠。 -
37.《谢宋宰惠玉友曲方》 宋·陈造
夫子如周郎,即之疑饮醇。
相从不逾岁,遽欲潇湘秦。
此生忧患余,佽助嗟无几。
安得如公者,莫逆与终始。 -
38.《玉女泉以招提孤僻而名高华清泉坐天宝荒淫而》 宋·郑刚中
安陆玉女泉,寒流隐丛薄。
骊山华清泉,显贵颇昭焯。
二泉仙所留,暖气注潺灂。
后世入山人,尘垢赖疏沦。 -
39.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
40.《和李光祖二首》 宋·吴芾
天资洒落更瑰奇,何患诸公不己知。
运蹇尚须资汲引,时来宁复藉维持。
家声况是钧公裔,文采还高幼妇碑。
大器成时须在晚,如君方壮未为迟。