-
1.《白马篇》 南北朝·沈约
白马紫金鞍。
停镳过上兰。
寄言狭斜子。
讵知陇道难。 -
2.《偈颂九首》 宋·释如净
平地起骨堆,虚空剜窟笼。
蓦透两重关,拈却黑漆桶。 -
3.《病起二首》 唐·崔道融
病起春已晚,曳筇伤绿苔。
强攀庭树枝,唤作花未开。
病起绕庭除,春泥粘屐齿。
如从万里来,骨肉满面喜。 -
4.《病起二首》 唐·齐己
一卧四十日,起来秋气深。
已甘长逝魄,还见旧交心。
撑拄筇犹重,枝梧力未任。
终将此形陋,归死故丘林。 -
5.《荆州新秋病起杂题一十五首·病起见庭竹》 唐·齐己
病起见庭竹,君应悲我情。
何妨甚消瘦,却称苦修行。
每谢侵床影,时回傍枕声。
秋来渐平复,吟绕骨毛轻。 -
6.《荆州新秋病起杂题一十五首·病起见庭柏》 唐·齐己
病起见庭柏,青青我不任。
力扶干瘦骨,勉对岁寒心。
韵谢疏篁合,根容片石侵。
衰残想长寿,时倚就闲吟。 -
7.《洞仙歌·冰肌玉骨》 宋·苏轼
仆七岁时,见眉州老尼,姓朱,忘其名,年九十岁。
自言尝随其师入蜀主孟昶宫中,一日大热,蜀主与花蕊夫人夜纳凉摩诃池上,作一词,朱具能记之。
今四十年,朱已死久矣,人无知此词者,但记其首两句,暇日寻味,岂《洞仙歌》令乎?乃为足之云。
冰肌玉骨,自清凉无汗。 -
8.《病起书怀》 宋·陆游
病骨支离纱帽宽,孤臣万里客江干。
位卑未敢忘忧国,事定犹须待阖棺。
天地神灵扶庙社,京华父老望和銮。
出师一表通今古,夜半挑灯更细看。 -
9.《张进武善风鉴谓予豸骨日他早晚入台求诗赠之》 宋·崔与之
瘦插秋山耸两肩,荒寥不直半文钱。
孤山放鹤林和靖,风雪骑驴孟浩然。
万事转头浑是梦,一身安分总由天。
烦君束起前途事,我欲沧江买钓船。 -
10.《客信丰寄刘起潜》 宋·邓有功
岭南咫尺莫如虔,和暖严寒别有天。
一夜诗魂清到骨,晓霜封却钓鱼船。 -
11.《王宗起城南溪屋》 宋·陈某
水上小亭清更新,绿阴纨扇白纶巾。
岂无修竹娱佳客,却有清风来故人。
老树秋声凉入骨,澄江波影玉生鳞。
读书偏爱虚窗静,不管门前庾亮尘。 -
12.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
早岁苦忧患,况兹抱沉疴。
展转不能寐,夙夜如枕戈。
骨肉交相持,朋友亦屡过。
感时寒燠易,无乃久愆和。
石闾有三秀,昆丘多玉禾。
达人贵知命,永言心匪他。
¤ -
13.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
缘山列城郭,岁久亦已颓。
羽檄来何方,工作殷如雷。
六丁运巨石,泉扉荡然开。
不知谁家坟,暴露骨与骸。
古碑置城头,叹息三徘徊。
死者何所知,但为生者哀。
¤ -
14.《洞仙歌·冰肌玉骨》 宋·苏轼
冰肌玉骨,自清凉无汗。
水殿风来暗香满。
绣帘开,一点明月窥人,人未寝,倚枕钗横鬓乱。 -
15.《起伏龙行》 宋·苏轼
何年白竹千钧弩,射杀南山雪毛虎。
至今颅骨带霜牙,尚作四海毛虫祖。
东方久旱千里赤,三月行人口生土。
碧潭近在古城东,神物所蟠谁敢侮。 -
16.《起伏龙行(并叙)》 宋·苏轼
徐州城东二十里,有石潭。
父老云与泗水通,增损清浊,相应不差,时有河鱼出焉。
元丰元年春旱,或云置虎头潭中可以致雷雨,用其说,作《起伏龙行》一首。
何年白竹千钧弩,射杀南山雪毛虎。 -
17.《嘉定甲戌孟秋二十有七日起居舍人兼直学士院》 宋·戴复古
禁城鸡唱金门开,起居舍人携疏来。
榻前一奏一万字,历历写出忠义怀。
顿首惶恐臣昧死,越录敢言天下事。
百年河洛行胡朔,恨满东南天一角。 -
18.《春朝早起》 宋·范成大
莫笑眠常早,还怜起不迟。
穠香温夜气,小雨湿春姿。
瘦比中年甚,寒惟病骨知。
羡渠儿女健,绕屋探南枝。 -
19.《六月七日夜起坐殿庑取凉》 宋·范成大
畏暑中夜起,出门月露清。
晶荧卧银汉,错落低玉绳。
网户闭妙香,石楼栖古灯。
风从何处来?殿阁微凉生。 -
20.《晓起信笔》 宋·范成大
午枕汗如洗,晓栉气稍苏。
落蛩试风露,满意鸣相呼。
倦客感节物,流光不踌躇。
秋声已如许,残暑何足驱。