-
41.《题王氏琴清堂》 宋·马廷鸾
孤桐缺月风露秋,夜虫催织寒飕飕。
拂床文字翻叶叶,古心埋没从何求。
客来洗予筝笛耳,清圜琅然散百忧。
南窗无弦鼓愈淡,焦尾有桐弃不收。 -
42.《赠无方叔》 宋·张嵲
吾叔超世士,笔力回狂澜。
作诗到合处,未谢春草篇。
罢官守环堵,冷屋风萧然。
操尚非矫世,静退真所安。 -
43.《名陈宪友清轩》 宋·陈淳
名轩何以清,惟有梅与竹。
梅清清且白,竹清清更绿。
雪蕊破清洒,霜操挺清肃。
至哉双友清,格韵真寒玉。
伊谁与之友,相对淡无欲。
清心仁智翁,妙趣於中足。 -
44.《题范乌程松桂亭》 宋·陈棣
谁云宰邑难,宰邑有真乐。
但知弦歌趣,永谢尘劳缚。
琴堂吏惊散,昼日垂朱箔。
烧香对棐几,文史资优学。 -
45.《题王仲显梅谷》 宋·彭龟年
楼前梅十围,负背花千树。
种花识花性,培养随好恶。
花无十日好。
不惮千日虑。 -
46.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。