-
21.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
22.《幕客云日为惊蛰节忄双然有作》 明·孙承宗
谁负旋乾手,当春起蛰虫。
鱼龙惊寂寞,天地喜昭融。
墐户身方远,昂霄意已雄。
俗聋谁与破,予欲问丰跂。 -
23.《流化亭》 宋·陈有声
惟圣观化,自源而流。
惟吏观化,自邑而州。
圣念於民,吏职其忧。
民壅於化,则吏之尤。 -
24.《悯旱诗》 明·朱瞻基
亢阳久不雨,夏景将及终。
禾稼纷欲槁,望霓切三农。
祠神既无益,老壮忧忡忡。
灊粥不得继,何以至岁穷。 -
25.《再用前韵寄蔡天启》 宋·王安石
蔡侯东方来,取友无所挟。
翛翛一囊衣,偶以一书笈。
定林朝自炊,有匕或无筴。
时时羹藜藿,镬大苦难燮。 -
26.《道士王元之以诗为赠多见哀勉因以古诗为答》 宋·王令
利剑不刺鼠,大钓不联鲕。
天昏白日沉,剑决浮云披。
地荡海水摇,钓引九鲸縻。
固其用不常,安得易用为。 -
27.《读陶渊明诗》 宋·李复
渊明才力高,诗语最萧散。
矫首捐末事,阔步探幽远。
初若不相属,再味意方见。
旷然闲寂中,奇趣高蹇{左山右产}。 -
28.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。