-
21.《同冯缙云游无为以吾独胡为在泥滓分韵赋诗得》 宋·李流谦
人言跃马妨杖藜,世士不可污丹梯。
人言解牛非割鸡,岂信截玉如截泥。
山林朝士弧矢睽,一物异用鹄之栖,妄生涛澜分畛畦。 -
22.《苏文忠潘墨诗帖赞》 宋·岳珂
怀绝世之清音,叹媸妍之难谌。
慨丸墨之未改,挹古人而寄心。
褐黯黯以如漆,笏琅琅而抵金。
贮冰壶其自如,渺一尘这弗侵。 -
23.《禽言十咏·泥活活》 宋·姚勉
黄梅蒸雨已几时,路泥活活没马蹄。
前山咫尺似千里,十步九跌行人疲。
漫塍白水秧欲老,黄云渐黑麦欹倒。
泥污后土何时乾,天若怜农放晴好。 -
24.《屺瞻道中》 宋·马廷鸾
波粼粼处浅溪沙,渔屋低迷舴艋家。
地老天荒原野静,江空岁晚水云赊。
淤泥日课黄金粟,清泚时吹白浪花。
漫喜时丰阡陌里,豚蹄行矣祝污邪。 -
25.《次韵韩毅伯志别》 宋·王炎
江头三老风樯急,诗叟欲行还却立。
刚肠不解儿女悲,肯为别离襟袖湿。
翰墨场中空白眉,牙游不遂休奔驰。
平生讷室有秘诀,持以赠君君可归。 -
26.《宽堂生辰见招坐中赋小诗为寿·》 宋·杜范
人以宽而安,道以宽而久。
蹄涔贮污潢,满除翻覆手。
江海无津涯,天地等在受。
宽故静而一,是谓仁者寿。
晴天泛风光,春意入花柳。
一笑登公堂,宽德寓杯酒。
愈宽则愈寿,松柏岁寒友。 -
27.《题李伯时赤脚仙》 宋·方回
可是驴蹄复马蹄,忍将玉雪污污泥。
世情{左血右戏}险君知否,满地人间铁蒺藜。