-
1.《老衰畏寒晨起婢辈炽炭红焰满室身心俱泰喜而》 宋·姜特立
严晨一炉火,爱重如兼金。
既已暖我躯,且复豫我心。
因思孟东野,曲身长苦吟。
何如贵公子,得意椒房深。 -
2.《观音赞》 宋·黄庭坚
众生堕八难,身心俱丧失。
惟有一念在,能呼观世音。
火坑与刀山,猛兽诸毒药。
众苦萃一身,呼者常不痛。 -
3.《颂古四十八首》 宋·释慧开
了身何似了心休,了得心兮身不愁。
若也身心俱了了,视仙何必更封侯。 -
4.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
福城东有大长者,居福城东海屿上。
於不思议尘劫中,承事供养无数佛。
善哉长者世希有,如优昙华时一现。
发启广大真实心,创无佛处阿兰若。 -
5.《潜夫咏》 宋·释智圆
有叟匿姓名,自号为潜夫。
潜身在云泉,潜心入虚无。
身心俱已潜,质直反若论。
智者谓之智,愚者谓之愚。 -
6.《赠别宣上人》 唐·白居易
上人处世界,清净何所似。
似彼白莲花,在水不著水。
性真悟泡幻,行洁离尘滓。
修道来几时,身心俱到此。
嗟余牵世网,不得长依止。
离念与碧云,秋来朝夕起。 -
7.《听幽兰》 唐·白居易
琴中古曲是幽兰,为我殷勤更弄看。
欲得身心俱静好,自弹不及听人弹。 -
8.《怀齐己》 唐·昙域
鬓髯秋景两苍苍,静对茅斋一炷香。
病后身心俱澹泊,老来朋友半凋伤。
峨眉山色侵云直,巫峡滩声入夜长。
犹喜深交有支遁,时时音信到松房。 -
9.《赠别宣上人》 唐·白居易
上人处世界,清净何所似?
似彼白莲花,在水不着水。
性真悟泡幻,行洁离尘滓。
修道来几时?身心俱到此。
嗟予牵世网,不得长依止。
离念与碧云,秋来朝夕起。 -
10.《复古诗首句云独步复静坐辄继二章·静坐》 宋·司马光
一榻仅容膝,身心俱寂然。
直缘和乐内,亦不为安禅。
棐几陈编掩,竹窗残局捐。
尚余喧噪在,野鸟与林蝉。 -
11.《游南山普宁院院中止有数僧别立堂处村仆几百》 宋·张镃
入港晴芜远际山,鹭群翻处绿回环。
林隈陷寺僧慵出,桥底通船客正閒。
乍喜身心俱寂静,足怜名相惑愚顽。
兴阑犹约寒梅发,月下来观侧近湾。 -
12.《山居即事》 宋·释绍嵩
掩望闲欹枕,身心俱寂然。
蹉跎已甘分,游息或谈玄。
独得万古意,何劳百响煎。
功名与世事,欲问即攀缘。 -
13.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
14.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
15.《心安吟》 宋·邵雍
心安身自安,身安室自宽。
心与身俱安,何事能相干。
谁谓一身小,其安若泰山。
谁谓一室小,宽如天地间。 -
16.《题刘心月》 宋·白玉蟾
汨罗江山水呜唈,鱼鳖不知老龙泣。
徒棹龙舟何处寻,何不办取屈原生前一枝楫。
大吴江头伍侯庙,夕阳满树闻啼鸟。
行人过此焚纸钱。 -
17.《云岩竹源二禅俱与招客三月二十一日遂饭于竹》 宋·刘子翚
云岩市声中,竹源山色处。
平生几两屐,惟乐取意去。
晨光霁老春,飞盖双溪路。
沙平水漫流,云散天全露。 -
18.《活人歌》 宋·释印肃
大圣灵验普庵圆,广施含灵遇有缘。
信心清净通灵感,万病俱销释业愆。
文殊体,用普贤,活人歌裹现金仙。 -
19.《西江月·丹是色身妙宝》 宋·无名氏
丹是色身妙宝,法身即是真心。
从来无色亦无音。
一体不须两认。
万法非无非有,有无亦莫搜寻。
二边俱遣弃中心。
选佛斯为上品。 -
20.《心竟恁地歌》 宋·白玉蟾
我生不信有神仙,亦不知有大罗天。
那堪见人说蓬莱,掩面却笑渠风颠。
七返还丹多不实,往往将谓人虚传。
世传神仙能飞升,又道不死延万年。