-
81.《客中思家》 宋·赵孟坚
柳絮悠悠拂面轻,随风到处若为情。
西池应也无人到,一面青青萍自生。 -
82.《对客暮坐》 元·刘诜
危坐高斋夕,东来喜友生。
空庭疏雨后,四壁乱蛩鸣。
烛至瓶花落,秋凉架药轻。
西头动刀尺,淡月上檐楹。 -
83.《蝶恋花 雨中客至》 元·王结
久客幽燕怀故里。
野鹤孤云,笑我京尘底。
郑重佳宾劳玉趾。
清谈娓娓消愁思。
细雨斜风聊尔耳。
病怯轻寒,莫卷疏帘起。
燕燕于飞应有喜。 -
84.《客有遗予画梅花者淡墨晕成因命之曰梅影》 宋·曹纬
忆昔神游姑射山,梦中栩栩片时还。
冰肤不许寻常见,故隐轻云薄雾间。 -
85.《次马得閒幽居客至韵》 宋·乐备
吾道如君有几人,生憎轻薄白头新。
林泉卜筑何妨静,诗酒寻盟不厌频。
小雨汀洲松浦霁,斜阳花草玉峰春。
芒鞵竹杖须乘兴,快取平生见懒真。 -
86.《客舍》 宋·潘柽
急雨呜空壁,轻寒上薄帏。
愁多空被酒,梦短不成归。
暗想桃花落,遥怜燕子飞。
偷儿欺客寝,夜静卷春衣。 -
87.《为杭州日送客舟中》 宋·唐询
山雨霏微不满空,画船来往疾轻鸿。
谁知独卧珠簾裹,一榻无尘四面风。 -
88.《读刘宾客诗再赋》 宋·徐恢
山泉何地发轻雷,直使烟云对面开。
可惜隐侯无妙语,却教诗自雍州来。 -
89.《登舟客有诵杜诗春水船如天上坐之句因成一绝》 宋·徐恢
暖风收拾乍晴烟,春水西湖并半船。
若使杜陵轻着眼,应言直下是青天。 -
90.《结客少年场》 宋·邹登龙
并儿任气侠,年少肝胆雄。
锦臂金弹丸,银鞍玉花骢。
腰插三尺剑,手开二石弓。
轻生重大义,一战朔庭空。
斩取戎王头,捷奏甘泉宫。 -
91.《赋得千山红树送姚园客还闽》 明·陈邦瞻
江南九月霜暗飞,秋光春色两依稀。
万树欲丹疑湿雾,千山如醉带斜晖。
画史含情拂轻缟,解作秋妍秋不老。
自识晴云慕锦林,莫疑赤烧连衰草。 -
92.《秋晚客鸡鸣寺》 明·顾大猷
古寺崔嵬俯帝城,攀跻渐觉旅愁轻。
楼台寒入三山色,砧杵秋高万户声。
向夕张琴依竹坐,有时待月伴僧行。
从来禅室多心赏,几席无尘梦亦清。 -
93.《雨花台宴客九韵》 明·李蓘
休衙松日高,出郭溪风送。
兰棹漾晴波,花林暖香梦。
轻云荡我胸,万象可抚弄。
绿竹摇崇丘,青烟发岩洞。
据险把金樽,悦此山鸟哢。
翩翩远帆回,稍稍疏钟动。
良会不可常,归鞍且迟控。 -
94.《客思》 明·钱希言
一夕西风客思惊,雨声飒飒和江声。
酒因病减愁偏重,衣为寒添橐渐轻。
渔火夜腥云梦泽,瘴烟秋锁岳阳城。
无端又破还家梦,楚水依然绕去程。 -
95.《寄友客北都》 明·袁昭旸
高卧沧洲惊岁晚,幽栖白画自闲情。
山中麋鹿逢人惯,树底鸥凫戏浪轻。
修竹苍苍风阁倚,浮云片片野堂明。
故人冀北伤千里,忽听关河朔雁声。 -
96.《到官病倦未尝会客毛正仲惠茶乃以端午小集石》 宋·苏轼
我生亦何须,一饱万想灭。
胡为设方丈,养此肤寸舌。
尔来又衰病,过午食辄噎。
缪为淮海帅,每愧厨传缺。 -
97.《会客有美堂,周邠长官与数僧同泛湖往北山,》 宋·苏轼
霭霭君诗似岭云,从来不许醉红裙。
不知野屐穿山翠,惟见轻桡破浪纹。
颇忆呼卢袁彦道,难邀骂座灌将军。
晚风落日元无主,不惜清凉与子分。 -
98.《会客有美堂周邠长官与数僧同泛湖往北山湖中》 宋·苏轼
蔼蔼君诗似岭云,従来不许醉红裙。
不知野屐穿山翠,惟见轻桡破浪纹。
颇忆呼卢袁彦道,难邀骂座灌将军。
(皆取其有服也。 -
99.《与客游道场何山得鸟字》 宋·苏轼
清溪到山尽,飞路盘空小。
红亭与白塔,隐见乔木杪。
中休得小庵,孤绝寄云表。
洞庭在北户,云水天渺渺。 -
100.《客中秋晚》 宋·戴复古
榴花才放客辞家,客里因循见菊花。
独坐西楼对风雨,天寒犹自着轻纱。