-
241.《雨中作》 宋·陆游
雨声一滴不肯住,客梦欲成还自惊。
白水陂边破茅屋,乱书堆里老儒生。
出行岂复有流辈,未死尚能躬钓耕。
十日无鱼亦何叹,新菰幸可配吴粳。 -
242.《春游》 宋·陆游
右军不复见清真,赏会犹须我辈人。
幽梦断时鸡唱晓,短章成处鸟呼春。
出山茶笋村墟闹,上市蓴鲈七筋新。
速觅一壶随处醉,风吹红紫半成麈。 -
243.《杂感五首以不爱入州府为韵》 宋·陆游
山栖天与癖,酒复甚所爱,虽云惭黄绮,亦慕嵇阮辈。
失脚落人间,二事略皆废。
晚归卧云壑,谓此在券内,如何疾屡作,大与初意背?好山虽在眼,动步辄有碍;酒戒复坚持,如堤忧蚁溃。
何以遣余年,闭户淡煮菜。 -
244.《秋郊有怀》 宋·陆游
檐头买双兔,市店取斗酒;还家扫北窗,欢言酌亲友。
家贫气未馁,礼薄情更厚。
高吟金石裂,健笔龙蛇走。
酒阑起出门,孤月挂衰柳。
大笑各散归,吾辈可不朽。
官身缚简书,此乐宁复有?怅望秦稽云,凭高一搔首。 -
245.《读杜诗》 宋·陆游
千载诗亡不复删,少陵谈笑即追还。
常憎晚辈言诗史,清庙生民伯仲间。 -
246.《天王广教院在山东麓予年二十余时与老僧惠迪》 宋·陆游
游山如读书,深浅皆可乐;道边小精舍,亦自一丘壑。
凄凉四十年,始复重著脚。
老僧逝已久,讲座尘漠漠。
当时童子辈,衰鬓亦萧索。 -
247.《会稽行》 宋·陆游
我欲游蓬壶,安得身插羽;我欲隐嵩华,叹息非吾土。
会稽多名山,开迹自往古;岂惟颂刻秦,乃有庙祀禹。
山形舞鸾凤,泉脉流湩乳。
家家富水竹,处处生兰杜。 -
248.《寄黄龙升老》 宋·陆游
读书万卷裂儒衣,黄金可成弃不为。
快哉天马不可羁,开口便呼临济儿。
诸方蹴蹋莫支持,吾州一老偶得之。
闭门夜付僧伽黎,明日声价羽檄驰。 -
249.《送叶尚书》 宋·陆游
曩岁榜扁舟,万里归自蜀。
五月下瞿唐,六月过浮玉。
於时始识公,一笑忘暑毒。
羽扇临清流,华觞跋红烛。 -
250.《夜泛西湖示桑甥世昌》 宋·陆游
嗟我客上都,忽已见暮春。
骑马出闇门,眯眼吹红尘。
西湖商贾区,山僧多市人;谁令污泉石,只合加冠巾。
黄冠更可憎,状与屠沽邻,齁齁酒肉气,吾辈何由亲!少须一哄散,境寂鸥自驯。 -
251.《与子坦子聿元敏犯寒至东园寻梅》 宋·陆游
北风吹人身欲僵,老翁畏冷昼闭房。
梅花忽报消息动,意气山立非复常。
二儿一孙奉此老,瘦藤夭矫凌风霜。
幽禽白颊忽满树,似与我辈争翱翔。
沟绝无声冻地裂,耿耿寒日青无光。
归来相视不得语,小榼一写鹅儿黄。 -
252.《山十诗以孟夏草木长遶屋树扶疏为韵》 宋·陆游
万物备於我,本来无欠余。
窭儒可怜生,西抹复东涂。
斯文如大厦,倾壤要力扶。
犬子真鼠辈,辛苦卖子虚。 -
253.《雨中卧病有感》 宋·陆游
病卧穷山白发新,不堪风雨过中春。
歌呼空倚一尊酒,零落渐无吾辈人。
千载诗书成长物,两京宫阙委胡尘。
非熊老子不复见,谁吊遗魂清渭滨? -
254.《朱子云园中观花》 宋·陆游
我鬓忽已白,君颜非复朱。
花前一杯酒,不乐复何如?暮看枝上花,已觉不如早,富贵当及时,吾辈奈何老!我歌君起舞,竟日为君留。
安知花无情,不解替人愁。
长安二三月,花满上林中。
祝君早得意,归辔听璁珑。 -
255.《读阮籍传》 宋·陆游
天生父子立君臣,万世宁容乱大伦!籍辈可诛无复议,礼非为我为何人?
-
256.《简章德茂》 宋·陆游
殊方邂逅岂无缘,世事多乖复怅然。
造物无情吾辈老,古人不死此心传。
冷云黯黯朝横栈,红叶萧萧夜满船。
个里约君同著句,不应输与灞桥边。 -
257.《病甚梦召至帝所获宥觉而顿愈遂赋》 宋·文天祥
卧听风雷叱,天官赦小臣。
平生无害物,不死复为人。
道德门庭远,君亲念虑新。
自怜蝼蚁辈,岂意动苍旻。 -
258.《高沙道中》 宋·文天祥
三月初五日,索马平山边。
疾驰趋高沙,如走阪上圆。
夜行二百里,望望无人烟。
迷途呼不应,如在盘中旋。 -
259.《纪赠致政燕侍郎》 宋·宋祁
中朝鹄发俊,得谢宠安车。
碧落超新秩,承明别旧庐。
叔时今老矣,司寇此归欤。
画有封厨秘,诗多乙牍馀。 -
260.《友山》 宋·张耒
张子官于福昌,块灰独居,无与为友。
宾客不至,遗朋失旧。