-
301.《符子入秦郊游》 明·何御
寒日行白陆,朔吹扬飞尘。
送客往广陌,中情多苦辛。
野云覆长路,孰识东西秦。
临发执前绥,愿为陈所因。
瞻彼二黄鹄,泪下不能伸。 -
302.《鬼方道中二首》 明·倪钅巨
一雨累经旬,征夫殊苦辛。
流沙深没膝,积潦涨浮身。
马失曾行路,桥迷再渡人。
兵戈兼岁事,天意岂无因。 -
303.《移居城中柬招溪上两兄》 明·石沆
荆树江城隔,梅花岁事残。
曾经知别苦,敢道路行难。
冻雪销泥湿,霜风吹面寒。
一尊今到手,来为话辛酸。 -
304.《代友赠别》 明·孙蕡
金兰结深契,厚爱兄弟亲。
欢娱暂相违,一日胜九春。
如何舍我去,去逐衢路尘。
行役冒雪霰,驱驰极宵晨。 -
305.《自大关至小关》 明·陶安
山径多盘折,无劳怨苦辛。
深岩不见日,冻雪几经旬。
衣薄肌生栗,轮驰眼翳尘。
想应慈母意,日日望行人。 -
306.《减租诗》 明·朱瞻基
官租颇繁重,在昔盖有因。
而此服田者,本皆贫下民。
耕作既劳勤,输纳亦苦辛。
遂令衣食微,曷以赡其身。 -
307.《读唐太宗纪》 宋·范成大
宫府相图势不收,国家何有各自谋。
纵无管蔡当时例,业已弯弓肯罢休!
弟兄相贼斁天伦,自古无如舜苦辛。
掩井捐阶危万死,不闻亲杀鼻亭神。 -
308.《火墨坡下岭》 宋·范成大
清晨入岑蔚,岚重寒飕飀。
忽闻黄鹂语,方悟麦始秋。
旅食法当瘦,远行人所愁。
况复深山中,不与和气游。
苦辛那敢惮,病悴良可忧。
徒忧亦无益,聊作商声讴。 -
309.《雨霁出游书事》 宋·陆游
十日苦雨一日晴,拂拭拄杖西村行。
清沟泠泠流水细,好风习习吹衣轻。
四邻蛙声已合合,两岸柳色争青青。
辛夷先开半委地,海棠独立方倾城。 -
310.《明发陈公径过摩舍那滩石峰下十首》 宋·杨万里
危峰莹无土,平地岌孤石。
如何半岩间,亦有小树碧?
走空根苦辛,倚险干寒瘠。
芳兰间丛生,紫蕤濯幽色。
近香许世闻,远秀绝人摘。
而我云外身,方兹喟行役。 -
311.《名姝吟》 宋·文天祥
丈夫至白首,钟鼎重功名。
未有朱门中,而无丝竹声。
与主共富贵,不见主苦辛。
名姝从何来,婉娈出神京。 -
312.《送慧勤归余杭》 宋·欧阳修
越俗僭宫室,倾赀事雕墙。
佛屋尤其侈,耽耽拟侯王。
文彩莹丹漆,四壁金焜煌。
上悬百宝盖,宴坐以方床。 -
313.《书素屏》 宋·欧阳修
我行三千里,何物与我亲。
念此尺素屏,曾不离我身。
旷野多黄沙,当午白日昏。
风力若牛弩,飞砂还射人。 -
314.《赠杨荥阳》 明·高启
嘉陵美山水,亦复富文彦。
杨君产其邦,材拔性高狷。
布衣走名都,早入艺林选。
客屈稷下谈,王邀邺中宴。 -
315.《上聱隅先生》 宋·王令
夫子儒门杰,心诚行亦醇。
玉金精粹美,椒桂性芬辛。
一入随邦计,咸期利国宾。
生民待儒效,天意属人伦。 -
316.《食笋》 宋·陈与义
竹君家多材,楚楚皆席珍。
成行着锦袍,玉色映市人。
惠然集吾宇,老眼檐光新。
麯生亦税驾,共慰藜藿贫。 -
317.《将进酒·秋山苍苍秋云黄》 宋·白玉蟾
秋山苍苍秋云黄,鸦浴咸池忽扶桑。
一月二十九日醉,百年三万六千场。
嗟君千太擎天来,而有万卷悬河口。
乱花飞絮心扰扰,不如中山千日酒。 -
318.《赠陈高士琴歌》 宋·白玉蟾
昨夜西风起白苹,从前湖海几酸辛。
感今怀古无限事,拄颊闲思一怆神。
琼窟先生鼓玉琴,一调一弄符我心。
屈平宋玉不可挽,西风黄叶为知音。 -
319.《漫浪阁辞》 宋·晁补之
沛高皇之受嬴兮,刘别子曰楚元。
羌好诗而说羲兮,敬设醴于穆生。
戊始怠而穆去兮,申白笑而钳市。
冨传孙而失国兮,派辟强之支子。 -
320.《寄子进弟》 宋·曾巩
忆子去家日,南风始吹衣。
今来晶水几,蝇蚊已群飞。
思子兼昼夜,何啻如渴饥。
喜闻远客至,手自排荆扉。