-
161.《游龙岩三洞之间》 元·周砥
商颜紫芝久不采,淮南丹书竟安在。
仙人劝我三洞游,身如骑龙到东海。
海气茫茫云雾回,白波卷雪连山来。
双童手弄海底日,红光一道金莲开。 -
162.《赋得上林雁赠吏部王郎中谪毗陵》 明·陈束
八月凉风动双阙,嗷嗷旅雁云中发。
遐飞远响激清音,刷羽振衣度上林。
天边结字行难乱,风里传书力不任。
讵意上林重毛色,抱奇区区不察识。 -
163.《返赵怀唐一学何体》 明·陈束
萧疏秋欲晚,辛苦客情违。
龙分双剑远,雁阻一行归。
月色明疑见,风期邈难依。
霜交白野合,露罢青林稀。
羁候朝朝别,寒云处处飞。
兹时轸远念,忆尔倦游非。 -
164.《雁》 唐·杜牧
万里衔芦别故乡,雪飞雨宿向潇湘。
数声孤枕堪垂泪,几处高楼欲断肠。
度日翩翩斜避影,临风一一直成行。
年年辛苦来衡岳,羽翼摧残陇塞霜。 -
165.《读史》 宋·王安石
自古功名亦苦辛,行藏终欲付何人。
当时黮暗犹承误,末俗纷纭更乱真。
糟粕所传非粹美,丹青难写是精神。
区区岂尽高贤意,独守千秋纸上尘。 -
166.《哭梅圣俞》 宋·王安石
诗行於世先春秋,国风变衰始柏舟。
文辞感激多所忧,律吕尚可谐鸣球。
先王泽竭士已偷,纷纷作者始可羞,其声与节急以浮。
真人当天施再流,笃生梅公应时求。 -
167.《寓言六首》 宋·王安石
明者好自蔽,况乃知我匹。
每行悔其然,所见定万一。
不求攻尔短,欲议世之失。
耘而舍其田,辛苦亦何实。 -
168.《悲歌行》 宋·陆游
感慨常自悲,发为穷苦辞。
偪仄不少伸,梦中亦酸辛。
脂车思远道,太息令人老。
中原宋舆图,今仍传胡雏!此责在臣子,诸公其可已?谈笑复旧京,令人忆西平。 -
169.《睡觉闻儿子读书》 宋·陆游
梦回闻汝读书声,如听箫韶奏九成。
且要沉酣向文史,未须辛苦慕功名。
人人本性初何欠,字字微言要力行。
老病自怜难预此,夜窗常负短灯檠。 -
170.《忆荆州旧游》 宋·陆游
书剑万里行翩翩,度关登陇常慨然。
射麋云梦最乐事,至今旷快思楚天。
落笔千言不加点,班荆百榼命割鲜。
有时凭陵呼五白,笑人辛苦作太玄。 -
171.《龙洞》 宋·陆游
峭崖磨天如立壁,柟根横走松倒植。
呀然一岫惊倒人,空洞坡阤三百尺。
幽阴宜为异物托,角爪痕存犹可识。
想当蟠蛰未奋时,腥风逼人云触石。 -
172.《小憩二龙争珠,盖两长岭夹一圜峰故名·自此》 宋·杨万里
田路直复萦,肩舆斜还正。
如何晴三日,犹自滑一径。
缺岸有危践,方轸无稳兴。
不跌先独惊,稍坦深自庆。 -
173.《壬子正月四日後圃行散四首》 宋·杨万里
双鹊营巢浪苦辛,栋条御折不辞频。
旧条老硬新条勒,却向篱根拾落薪。 -
174.《万松亭有感》 宋·张耒
荦确山行穿翠微,石云秋露湿秋衣。
朦胧小睡还成梦,讽咏新诗且疗饥。
千里归来人事改,四年辛苦旧容非。
只应亭下青云盖,依旧苍腰耸十围。 -
175.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
176.《送人上燕》 元·王冕
燕山三月风和柔,海子酒船如画楼。
丈夫固有四方志,壮年须作京华游。
京华名花大似斗,看花小儿竞奔走。
蒲萄潋滟金叵罗,羊尾驼峰腻人口。 -
177.《闸上 其一》 元·王冕
舒啸孤怀壮,天风荡杳冥。
草枯秦地白,云尽鲁山青。
闻道尊庄子,沽杯候野亭。
平生辛苦事,须信此行经。 -
178.《寄枣人行书赠子履学士》 宋·欧阳修
秋来红枣压枝繁,堆向君家白玉盘。
甘辛楚国赤萍实,磊落韩嫣黄金丸。
聊效诗人投木李,敢期佳句报琅玕。
嗟予久苦相如渴,却忆冰梨熨齿寒。 -
179.《步步娇 以上鸣鹤余音卷六卷六中,尚有梧叶》 宋·无名氏
信则你自信,不信你休行。
莫待临渴时,掘井。
每日见尔费辛苦,不济不济事,休论。
石火光阴一首,与卷三重。 -
180.《夏旱五首》 宋·刘克庄
井以瓶罂竭,溪堪揭厉行。
蟹泉一摘子,辛苦上山迎。