-
61.《庆历圣德颂》 宋·石介
于维庆历,三年三月。
皇帝龙兴,徐出闱闥。
晨坐太极,书开阊阖。
躬揽英贤,手锄奸枿。 -
62.《九侯山神诗》 宋·蔡如松
谁言少康真禹子,子孙九人流到此。
谁言鬼侯遭纣虐,冤魄至今灵故垒。
诞哉二说太荒唐,未识根原有初始。
我曾南自五羊回,杖屨空山问遗址。 -
63.《和佥事夹谷之寄韵》 宋·方逢辰
夫子说周易,肇开太极分。
及乎作春秋,下逮西狩麟。
混辟至决裂,坚冰致习驯。
三皇何皞皞,五帝何纷纷。 -
64.《送陈吏部》 宋·林某
天颁一札语叮咛,光动郎官驾使星。
赖有斯文增气焰,可无吾道活生灵。
驰驱漫说周原隰,登辔先须辨渭泾。
珍重□章临遣意,不徒盐筴与茶经。 -
65.《偈四首》 宋·释法恭
春风扬柳眉,春禽弄百舌。
一片师归心,两处俱漏泄。
不动步还家,习漏顿消灭。
暗投玉线芒,晓贯金针穴。 -
66.《偈颂二十一首》 宋·释坚璧
木人夜半穿靴,难寻踪迹。
石女天明不露,谁辨亲疎。
枯木上一点春回,古渡头千寻寒雪。
同门出入不来还忆渠,同气相求回来劫无说。 -
67.《偈》 宋·释警玄
我昔初机学道迷,万水千山觅见知。
明今辨古终难会,直说无心转更疑。
蒙师点出秦时镜,照见父母未生时。
如今觉了何所得,夜放乌鸡带雪飞。 -
68.《呈佛鉴禅师偈》 宋·释心道
赵州有个柏树话,禅客相传遍天下。
多是摘叶与寻枝,不能直向根源会。
觉公说道无此语,正是恶言当面骂。
禅人若具通方眼,好向此中辨真假。 -
69.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
70.《次韵王止仲见寄并柬郡诸友》 明·徐贲
少年不用悲秋蓬,致身岂但儒冠中。
壮心非干要夸世,平生直欲图成功。
枉将空言恣幽讨,徒采众说相芟砻。
全功独取辽城箭,大言谁信扶桑弓。 -
71.《病中闻子由得告不赴商州三首》 宋·苏轼
病中闻汝免来商,旅雁何时更著行。
远别不知官爵好,思归苦觉岁年长。
著书多暇真良计,従宦无功谩去乡。
惟有王城最堪隐,万人如海一身藏。 -
72.《病中闻子由得告不赴商州三首》 宋·苏轼
近从章子闻渠说,苦道商人望汝来。
说客有灵惭直道,逋翁久没厌凡才。
夷音仅可通名姓,瘿俗无由辨颈腮。
答策不堪宜落此,上书求免亦何哉。 -
73.《八阵碛》 宋·苏轼
平沙何茫茫,仿佛见石蕝。
纵横满江上,岁岁沙水啮。
孔明死已久,谁复辨行列。
神兵非学到,自古不留诀。 -
74.《丁未元月》 宋·杨万里
献岁朝未央,新霁快明发。
晨曦耿五色,宿霭炊四彻。
洗清万沟尾,销尽一月雪。
素光从何来,晶荧落寒笏。 -
75.《贺胡守寺正祷雪响应》 宋·杨万里
庐陵新事一奇绝,老农七年不识雪。
史君领取六花来,一夜九天开玉阙。
万家铸作银楼台,千峰琢出琼崔嵬。
频岁魃儿祟檌桠,来秋云子如芋魁。 -
76.《谢谭德称国正惠诗》 宋·杨万里
今年日瘦天不喜,玉皇颜惨方诸泪。
草木无光红紫迟,春半何曾有春意。
谁将好手挽春回,割取锦江春色来。
七星桥边杨柳动,百花潭上桃李开。 -
77.《寓陈杂诗十首》 宋·张耒
朝雨如棼丝,咫尺不相辨。
俄然晨光漏,绀碧出天面。
天工易明晦,顷刻俄屡变。
今朝事大定,云物卷组练。 -
78.《庐山高歌》 宋·欧阳修
庐山高哉,几万仞兮,根盘几百里;峨然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左蠡兮,洪涛巨浪日夕相冲撞。
云消风止水镜净,泊舟登岸而望远兮,上摩青苍以霭,下压后土之鸿庞。
试往造乎其间兮,攀缘石磴窥空欲。 -
79.《庐山高赠同年刘中允归南康》 宋·欧阳修
庐山高哉几千仞兮,根盘几百里,◇然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左里兮,洪涛巨浪日夕相舂撞。 -
80.《仙草》 宋·欧阳修
世说有仙草,得之能隐身。
仙书已怪妄,此事况无文。
嗟尔得从谁,不辨伪与真。
持行入都市,自谓术通神。