-
101.《秋日过陈见心给谏南园》 明·王惟俭
徘徊台上望,秋色已苍苍。
孤戍还吹月,千林乍啖霜。
傍城成虎落,截水作鱼梁。
咫尺吾园接,相期瑶草芳。 -
102.《过扬州》 明·王惟允
华屋朱帘十万家,春风吹尽旧繁华。
留连野色惟残蝶,应答江声有乱蛙。
明月楼前沽美酒,蕃釐观里看琼花。
我来谩忆曾游处,立尽斜阳一叹嗟。 -
103.《过红石山》 明·王越
冬来天气正严凝,红石山高策马登。
风向眼中吹出泪,霜于髯上冻成冰。
平胡岂止如擒虎,用将何须似养鹰。
记得去年经此地,铁衣流汗苦炎蒸。 -
104.《重过友人花下歌》 明·吴梦旸
忆昔曾醉故人家,满檐春雪吹梨花。
花开花落今几度,为问客颜得如故。
故人老去犹故心,折花忆我相思深。
重来看花花益好,可惜看花人尽老。 -
105.《过里洋河》 明·吴哲
里洋河,何汤汤,奔流百折到泷冈,砂矶湾湾里路长。
船头照见落日黄,愁云低没双凫翔。
樯乌孤征心徊徨,遥空半作明月光。
凉风忽来吹我裳,荻花夜白含清霜。
里洋河,思故乡。 -
106.《丙午中秋与余左司王山人高记室同过张文学宅》 明·徐贲
商飙吹秋天如蓝,出户圆月生东南。
众星次第敛芒角,独有桂影垂毵毵。
澄光无私照应遍,不间污泽兼清潭。
冰轮轧轧上银汉,玉龙左右驾两骖。 -
107.《重过潘氏隐居》 明·许继
刻诗新篁上,粉节吹幽香。
密林若广厦,万斛含昼凉。
阴草涧芳洁,古苔石老苍。
谅无答清景,咏言示不忘。 -
108.《晓过黄山书所见》 明·易恒
海门日出破江昏,潮入中流砥柱分。
白石不消千古雪,乱鸥忽起半沙云。
香粳红粟来吴饷,犀甲戈船到水军。
最是黄山风水阔,莫教吹笛恼龙君。 -
109.《舟过三江口》 明·袁举
吴淞合流三百里,一幅蒲帆挂春水。
青山绕船黄鸟啼,盘回如在巴渝里。
沙上游龙滴血红,风吹老鱼浪花起。
凝云不流神妪哭,万古胥魂招不复。
客浩歌,谁相续,栖迟零落渐离筑。
思家何处问迷津,鹧鸪声里垂杨绿。 -
110.《人日猎城南会者十人以身轻一鸟过枪急万人呼》 宋·苏轼
儿童笑使君,忧愠长悄悄。
谁拈白接?,令跨金騕褭。
东风吹湿雪,手冷怯清晓。
忽发两鸣髇,相趁飞aa18小。 -
111.《董储郎中尝知眉州与先人游过安丘访其故居见》 宋·苏轼
白发郎潜旧使君,至今人道最能文。
只鸡敢忘桥公语,下马来寻董相坟。
冬月负薪虽得免,邻人吹笛不堪闻。
死生契阔君休问,洒泪西南向白云。 -
112.《过江夜行武昌山闻黄州鼓角》 宋·苏轼
清风弄水月衔山,幽人夜度吴王岘。
黄州鼓角亦多情,送我南来不辞远。
江南又闻出塞曲,半杂江声作悲健。
谁言万方声一概,鼍愤龙愁为余变。 -
113.《过都昌》 宋·苏轼
鄱阳湖上都昌县,灯火楼台一万家。
水隔南山人不渡,东风吹老碧桃花。 -
114.《过刘贡甫》 宋·王安石
去年约子游山陂,今者仍为大梁客。
天旋日月不少留,称意人间宁易得。
天明径欲相就语,云雪填城万家白。
冬风吹鬣马更骄,一出何由问行迹。 -
115.《跨马过练墟喜晴》 宋·范成大
稻穗初乾怕雨时,晚来蒸暖欲霏微。
西风若肯吹云尽,不惜飘飘侧帽归。 -
116.《石湖芍药盛开,向北使归,过扬所时,买根栽》 宋·范成大
竹西歌吹荻花秋,遗老垂洟送远游。
羌笛夜阑吹出塞,当年如此梦扬州。 -
117.《过松江》 宋·范成大
长虹斗起蛟龙穴,朱碧栏干夜明灭。
太湖三万六千顷,多少清风与明月?
青鷁惊飞白鹭闲,丹枫未老黄芦折。
谁将横笛叫苍烟,无限惊波翻白雪。 -
118.《驿舍海棠已过有感》 宋·陆游
凄凉古驿官道傍,朱门沈沈春日长。
暄妍光景老海棠,颠风吹花满空廊。
物生荣悴固其常,惜哉无与持一觞。
游蜂戏蝶空自忙,岂知美人在西厢。
我虽已老犹能狂,伫立为尔悲容光。
盛时不遇诚可伤,零落逢知更断肠。 -
119.《风雨中过龙洞阁》 宋·陆游
飘然醉袖怒人扶,个里何曾有畏涂。
卷地黑风吹惨澹,半天朱阁插虚无。
阑边归鹤如争捷,云表飞仙定可呼。
莫怪衰翁心胆壮,此身元是一枯株。 -
120.《杜叔高秀才雨雪中相过留一宿而别口诵此诗送》 宋·陆游
久客方知行路难,关山无际水漫漫。
风吹欲倒孤城远,雪落如簁野寺寒。
暮挈衣囊投土室,晨沽村酒挂驴鞍。
文章一字无人识,胸次徒劳万卷蟠。