-
161.《沁园春(壬寅饯余宣谕入蜀)》 宋·李曾伯
画舸呼风,长剑倚天,半哉此行。
指洞庭彭蠡,遍观吴楚,瞿塘滟滪,直上峨岷。
帝语春温,军声秋肃,手济时屯开泰平。
天应是,念蚕丛父老,公为更生。 -
162.《新雁过妆楼(夹钟羽)》 宋·吴文英
梦醒芙蓉。
风檐近、浑疑佩玉丁东。
翠微流水,都是惜别行踪。
宋玉秋花相比瘦,赋情更苦似秋浓。 -
163.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
164.《法驾导引(寿治中)》 宋·刘辰翁
蟠桃熟,蟠桃熟,一熟一千年。
比似相公年正少,朱颜绿鬓锦蝉连。
肉色更光鲜。
西江好,西江好,春雨碧黏天。
见说内家消息近,佳人拜舞寿觞前。
扶醉起金鞭。 -
165.《金缕曲》 宋·刘辰翁
百年生名世;处前古当今之会,千万世开太平。
某隃望门墙,状深赞颂;积忱依永,奏伎小词,上犯钧严,不胜悚恐庆抃之至。
晓殿龙光起。
御香浓、新诗写就,云飞相第。 -
166.《沁园春》 宋·刘将孙
书避乱所见女子,末有埋冤姐姐,衔恨婆婆语,极俚。
后有螺川杨氏和二首,又自序生杨嫁罗,丙子暮春,自涪翁亭下舟行,追骑迫,间逃入山,卒不免于驱掠。
行三日,经此桥,睹无闻二词,以为特未见其苦,乃和于壁。
复云,观者毋谓弄笔墨非好人家儿女,此词虽俚,谅当近情,而首及权奸误国。 -
167.《玉楼春》 宋·梅尧臣
天然不比花含粉。
约月眉黄春色嫩。
小桥低映欲迷人,闲倚东风无奈困。
烟姿最与章台近。
冉冉千丝谁结恨。
狂莺来往恋芳阴,不道风流真能尽。 -
168.《念奴娇》 宋·郑元秀
菊黄萸紫,近重阳、天气秋光如洗。
怀燕占熊,还又应、崧岳生申时节。
玉女擎香,金仙持送,锦里欢声彻。
照人风度,满怀俱是冰雪。 -
169.《临江仙》 宋·郑元秀
秋色三分才过二,江城又近重阳。
翠蓂双荚为谁芳。
梅仙生此日,神物自呈祥。
陶菊半黄萸斗紫,一时来共飞觞。
祝君腾踏比奇章。
玉枝元不许,眉寿与天长。 -
170.《浦湘曲(为金坛教谕干寿道考满怅词)》 宋·蔡士裕
功名早。
步武青云缭绕。
斯文近有成效。
绛纱拍拍春风满,香动一池芹藻。
瓜期到。
便勇撤皋比,此去应光耀。
立登枢要。
向红药阶前紫薇阁,管不负年少。 -
171.《江行俳体》 明·钟惺
村烟城树远依依,解指青溪与翠微。
风送白鱼争入市,江过黄鹄渐多矶。
家从久念方惊别,地喜初来也似归。
近日江南新涝后,稻虾难比往年肥。 -
172.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
173.《蝶恋花(四首)》 清·庄棫
城上斜阳依碧树。
门外斑骓,见了还相顾。
玉勒珠鞭何处住?
回头不觉天将暮。 -
174.《游褒禅山记》 宋·王安石
褒禅山亦谓之华山,唐浮图慧褒始舍于其址,而卒葬之;以故其后名之曰“褒禅”。
今所谓慧空禅院者,褒之庐冢也。
距其院东五里,所谓华山洞者,以其乃华山之阳名之也。
距洞百余步,有碑仆道,其文漫灭,独其为文犹可识曰“花山”。 -
175.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
176.《游侠列传序》 两汉·司马迁
韩子曰:“儒以文乱法,而侠以武犯禁。
”二者皆讥,而学士多称于世云。
至如以术取宰相、卿、大夫,辅翼其世主,功名俱著于《春秋》,固无可言者。
及若季次、原宪,闾巷人也,读书怀独行君子之德,义不苟合当世,当世亦笑之。 -
177.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
178.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
179.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
180.《狱中上梁王书》 两汉·邹阳
臣闻忠无不报,信不见疑,臣常以为然,徒虚语耳。
昔荆轲慕燕丹之义,白虹贯日,太子畏之;卫先生为秦画长平之事,太白食昴,昭王疑之。
夫精变天地而信不谕两主,岂不哀哉!今臣尽忠竭诚,毕议愿知,左右不明,卒从吏讯,为世所疑。
是使荆轲、卫先生复起,而燕、秦不寤也。