-
121.《和立斋喜雪韵》 宋·王柏
生意原原如襞积,阴阖阳开有绳尺。
风霜冰雪岂少思,到此自宜天地塞。
凛然帝则亘古今,此外不知还不识。
连年冬令太伤迟,君子忧时长皱眉。 -
122.《代吴景年次韵净慈寺主僧頔上人二首》 宋·陈著
乌驱兔迫一衰翁,始信浮生总是空。
拈掇琴书终日事,依栖梅竹百年丛。
无官不用忧三黜,安分何劳送五穷。
咫尺上方钟鼓地,从师学佛便须躬。 -
123.《三叠》 宋·仇远
饱吃芹宫饭,饥寒未迫身。
公侯方重老,妻子莫忧仇。
踪迹新丰客,心期画邑人。
皇荂歌一曲,聊以和阳春。 -
124.《五月四日贺杨秘书知吉州五十韵》 宋·项安世
自识杨夫子,于今十二年。
甲辰来右淛,丁未向西川。
逆旅初闻誉,抠衣亟致虔。
未能情款款,已觉志拳拳。 -
125.《题王履方画渔樵扇》 宋·章甫
山深多虎狼,腰斧老无力。
岂惟身上衣,浑家口中食。
水阔蛟龙怒,鱼鳖不易求。
虽无租赋迫,长有风波忧。 -
126.《送毅父弟使江东》 宋·孔武仲
人生何能为,寄迹梦寐中。
之子又远去,扁舟逐江风。
而我独栖栖,弱羽挂樊笼。
袖手欲大呼,窘如猿槛穷。 -
127.《次韵喜雨兼简彝老》 宋·陈棣
此身阅世一浮沤,无地安巢拙胜鸠。
击节闻君歌喜雨,裹粮知我迫填沟。
凉宵自足庄生梦,丰岁仍宽子美忧。
遥想高人禅寂处,娟娟窗竹不胜幽。 -
128.《次韵叶梦符端午》 宋·陈棣
吾邦重午节,兴目皆可寓。
游人肆喧阗,画舫纷排布。
溯风伐鼍鼓,击楫观竞渡。
骄豪务相夸,水陆争治具。 -
129.《和陶渊明饮酒二十首》 宋·方回
士本不畏贫,所畏迫老境。
百忧无一乐,可醉不可醒。
寒风颇欲霜,缝补阙袍领。
酒胆一何大,和陶效坡颍。 -
130.《梅雨连日首》 宋·方回
岂不苦于雨,江昏水迫城。
市民扃暗户,军妇哭空营。
萤外无灯影,蛬边有柝声。
百忧余一喜,晓望稻畦平。 -
131.《过嘉兴道中接待寺丁丑十二月赴逮扬州遇雪留》 宋·方回
畴昔留此寺,亦兹腊雪天。
天寒了不异,俯仰十一年。
是时尚守郡,赴逮趋淮壖。
不知坐何事,自省无尤愆。 -
132.《残春感事十首》 宋·方回
登高高处望,万嶂一溪横。
不满千家市,今休十载兵。
训狐号永夜,猛虎迫荒城。
此亦关人事,忧端未易平。 -
133.《登屋东山作》 宋·方回
我生篾拘束,萍梗堕游宦。
迟暮齿发落,归来岁已晏。
□□一纪前,罢官避谗讪。
故人为买地,诛茅偃岩涧。 -
134.《复如严陵就省先墓》 宋·方回
暮景能几何,行役复行役。
薄命不由人,岂不愿休息。
江鄂访知旧,不遇悔浪出。
子舍寓严濑,逋负日夜迫。 -
135.《和丁师善韵》 宋·陆文圭
辙鲋活斗升,莫向肆中索。
已无秋成望,况复几暮迫。
蓉城一小县,舞袖折旋窄。
针芒万亩青,席卷一川白。 -
136.《有适》 宋·释文珦
破屋无兄弟,拙者所栖息。
衡门未尝启,声利讵能迫。
资身不求备,百事遂省力。
粪埽皆可衣,草木皆可食。