-
121.《近村》 宋·陆游
家居每思出,出亦无与游。
江山岂不佳,乃复生我愁。
不如适近村,家家业农畴。
深巷鸣鸡犬,长陂下羊牛。 -
122.《送许寺丞知古田县》 宋·蔡襄
大雪拥都门,子行亦良苦。
予贫乏觞豆,子车谁为祖。
少止听我言,於子不无补。
于今方用兵,连年戍羌虏。 -
123.《送毛君致仕还乡》 宋·苏辙
古人避世事,岂问家有无。
但言鸿鹄性,不受樊笼拘。
公家昔盛时,阡陌连三衢。
食廪济寒饿,婚嫁营羁孤。 -
124.《古人行》 宋·方岳
古人二十四,已自取亿印。
加我三十一,拥褐猿猱迳。
古人三十六,已自叹头颅。
加我十九年,雪颔埋霜须。 -
125.《草堂》 唐·杜甫
昔我去草堂,蛮夷塞成都。
今我归草堂,成都适无虞。
请陈初乱时,反复乃须臾。
大将赴朝廷,群小起异图。 -
126.《草堂》 唐·杜甫
昔我去草堂,蛮夷塞成都。
今我归草堂,成都适无虞。
请陈初乱时,反复乃须臾。
大将赴朝廷,群小起异图。 -
127.《暮秋枉裴道州手札,率尔遣兴,寄近呈苏涣侍御》 唐·杜甫
久客多枉友朋书,素书一月凡一束。
虚名但蒙寒温问,泛爱不救沟壑辱。
齿落未是无心人,舌存耻作穷途哭。 -
128.《春游》 宋·王令
春风谁相呼,鸟语到庭户。
罢书起何游,系马城西树。
宁须客众随,聊与春相遇。
高林美风竹,疏影有清覆。 -
129.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
130.《和人语道吟》 宋·邵雍
吾道昭昭是可尊,岂宜他适复□□。
珠藏水底川须媚,月到天心夜不昏。
礼乐不□□□□,诗书自可造形论。
直须去尽秋毫迹,□□□□□□□。 -
131.《次韵王解元》 宋·陈造
观名计利心,惴惴日交战。
洪涛探龙睡,赤手投虎圈。
孰知青云士,眼静不及眩。
中年琴书趣,早岁林壑原。 -
132.《奉谢资阳谢纯天诸友是日三池周季章冯季修许》 宋·魏了翁
驾言南东亩,捷出西北隅。
资阳有八士,持谒要诸涂。
须臾平泉道,衣冠被林庐。
问我来何方,过我不适予。 -
133.《初到渔沧溪》 宋·陈宓
平生不到沧渔溪,邂逅相逢如有约。
远观已得环岫奇,俯瞰未识游鱼乐。
倚栏初试一铢饵,便有纖鳞最先觉。
须臾蚁杂复蜂屯,短鬣轻鬐恣腾跃。 -
134.《李甘诗》 唐·杜牧
太和八九年,训注极虓虎。
潜身九地底,转上青天去。
四海镜清澄,千官云片缕。
公私各闲暇,追游日相伍。 -
135.《李甘诗》 唐·杜牧
太和八九年,训注极虓虎。
潜身九地底,转上青天去。
四海镜清澄,千官云片缕。
公私各闲暇,追游日相伍。 -
136.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
137.《冯公岭》 元·许谦
层峦叠嶂危相倚,乱石飘风涌秋水。
寒松荒草间苍黄,照眼峥嵘三十里。
初如井底观天门,一峰巍然中独尊。
萦回百折至绝顶,俯视众岭来儿孙。 -
138.《题谢卫同钟馗移家图》 明·汤胤勣
寒云泼墨阴风峭,冬青叶底休留叫。
老魅梁间忽作声,四下妖精俱起啸。
两星执法未能诃,坐见绿芜生白波。
曲逗铜鱼窥宝瓮,倒骑铁马试金戈。 -
139.《次韵黄文叔正言送日铸茶》 宋·楼钥
古人养老食而酳,后人既饱须啜茗。
唐称阳羡顾渚茶,惠建之名犹未省。
小团花{左革右夸}矞云龙,竞巧争妍动天听。
要之造化生万物,甘苦酸盐适其性。 -
140.《赵仲礼示达庵唱酬次韵》 宋·孙应时
如旦群阴豁,春阳万壑融。
八荒双眼界,千圣一家风。
不必寻玄妙,宁须泥苦空。
本来无见解,何处觅神通。