-
1.《依韵谢任司封寄逍遥枕吟》 宋·邵雍
夫君惠我逍遥枕,恐我逍遥蹟未超。
形体逍遥终未至,更和魂梦与逍遥。 -
2.《逍遥咏》 宋·宋太宗
逍遥但信莫狐疑,天自高兮地本卑。
晓取声闻归至道,从来法则尽如斯。
物情运化真纯理,谩说周遮问不知。
性识贤愚俱一体,善缘恶业影相随。 -
3.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
4.《逍遥咏》 宋·宋太宗
消遥闲物外,大道体柔刚。
山河穷不尽,人心自短长。
尘泥常暧昧,日月莹辉光。
出没机关内,调持迥有方。 -
5.《逍遥咏》 宋·宋太宗
香汤沐浴更斋清,运动形躯四体轻。
魔鬼自然生怕怖,神魂必定转安宁。
从无入有皆真实,去住何难妙最精。
五行聚散归一体,灵源不用苦煎烹。 -
6.《骊山下逍遥公旧居游集》 唐·张九龄
君子体清尚,归处有兼资。
虽然经济日,无忘幽栖时。
卜居旧何所,休浣尝来兹。
岑寂罕人至,幽深获我思。 -
7.《明胎息》 唐·吕岩
密室静存神,阴阳重一斤。
炼成离女液,咽尽坎男津。
渐变逍遥体,超然自在身。
更修功业满,旌鹤引朝真。 -
8.《江行俳体十二首》 明·钟惺
鸣榔打鼓暮乘潮,借得官舟胜客船。
奴子暂时聊意气,朋从此日也逍遥。
公然躭首横银榜,无数渔罾避画桡。
睡醒却询瓜步岸,长年前指广陵桥。 -
9.《恣逍遥 承杜先生传语》 元·王哲
识攒上身憔悴。
难解怎生远体。
元固壮还养气。
精麦髓。
骰润任缘欢喜。
诵经书,捐名利。
圭法且休整理。
*金锁,窠紧闭。
关要洗。
须认分 -
10.《五月初十日病体少甦》 宋·方回
仙棋一局烂樵柯,尘世纷纷梦幻多。
病起镜中非复我,愁来酒外更无它。
逍遥悟解参庄叟,矍铄形容谢伏波。
忽省明朝又生日,暮年归计欲如何。 -
11.《逍遥咏》 宋·宋太宗
乾关万象審消停,子母相传日月精。
产药要教千日化,玄门全藉五行清。
灵胎脱体方知圣,铅汞梯媒不是名。
金鼎就来从变质,阳和阴气两俱生。 -
12.《逍遥咏》 宋·宋太宗
喑痖痴聋病,求医大法王。
贪瞋无相体,正定得清凉。
达者通贤圣,迷情任意狂。
分明如是说,寂静有闲忙。 -
13.《逍遥咏》 宋·宋太宗
交结从头有顺违,方知协和散若云飞。
超凡入圣含金体,抛弃迷蒙挂紫衣。
细认消停无远近,分明意外隐玄机。
相逢配偶为闲事,谁解调持得一归。 -
14.《逍遥咏》 宋·宋太宗
昭宣形体思悠然,那是愚夫那是仙。
不识饶教非远近,误来何事苦相悬。
含容里外无诸物,象法其由语话诠。
品格调高奔世界,任从他宝四周迁。 -
15.《逍遥咏》 宋·宋太宗
气类须相假,阴阳造化成。
离凡知有圣,得外更求精。
先秘庚辛理,后传戊己名。
真铅归一体,交感自长生。 -
16.《逍遥咏》 宋·宋太宗
皇天无不照,福业重来轻。
背正堪何益,归真道自成。
本元宗一体,功行录三清。
几许解吾意,慈悲早益平。 -
17.《逍遥咏》 宋·宋太宗
精详语议四门开,舒惨阳和意外裁。
远见风尘思往事,无穷日月去还来。
乐耶指趣归三体,周旋道理遍九垓。
贤圣人天常法则,卿云岭上白皑皑。 -
18.《逍遥咏》 宋·宋太宗
灵草灵砂起自然,却将非外乱烹煎。
黄牙成土堪名药,秋石为胎本是铅。
乐道逢来忻且喜,周知体认更完全。
阳施阴授宜消息,不识时人在眼前。 -
19.《逍遥咏》 宋·宋太宗
铅汞丹方不谩论,同归一体有玄门。
刚柔产取黄牙树,远近先明赤水魂。
化质昭然清日月,纵横无碍杳乾坤。
龙吟虎啸真非是,雾散云飞似雨奔。 -
20.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。