-
521.《除夜书怀》 宋·范成大
运斗寅杓转,周天日御回。
夜从冬後短,春逐雨中来。
鬓绿看看雪,心丹念念灰。
有怀怜断鴈,无思惜疏梅。 -
522.《离魂记》 宋·秦观
深闺女儿娇复痴,春愁春恨那复知。
舅兄唯有相拘意,暗想花心临别时。
离舟欲解春江暮,冉冉香魂逐君去。
重来两身复一身,梦觉春风话心素。 -
523.《定风波·敧帽垂鞭送客回》 宋·陆游
敧帽垂鞭送客回。
小桥流水一枝梅。
衰病逢春都不记。
谁谓。
幽香却解逐人来。
安得身闲频置酒。
携手。
与君看到十分开。
少壮相从今雪鬓。
因甚。
流年羁恨两相催。 -
524.《秋夜》 宋·陆游
倦叟投床早,昏灯落烬频。
鹊翻惊缺月,犬吠逐行人。
未丧诗书业,犹存老病身。
菊花行可醉,作意插乌巾。 -
525.《初寒》 宋·陆游
逐禄天涯半此生,明时宽大许归耕。
山围鱼市寒无色,雨掠蓬窗夜有声。
白发青灯身潦倒,残芜落叶岁峥嵘。
尔来有喜君知否,买得乌犍万事轻。 -
526.《自笑》 宋·陆游
宦途昔似伏辕驹,退处今如纵壑鱼。
手自扫除松菊径,身常枕藉老庄书。
郊居本自依农圃,社饮何妨逐里闾。
白发萧然还自笑,风流犹见过江初。 -
527.《秋日遣怀》 宋·陆游
晨几手作墨,午窗身磑茶:岂惟要小劳,亦以御百邪。
儿童不解此,倾心逐纷华。
君看如山祸,萌在一念差。 -
528.《初冬》 宋·陆游
鉏犁满野及冬耕,时听儿童叱犊声。
逐客固宜安散地,闲民何幸乐升平。
雪花漫漫荞将熟,绿叶离离荠可烹。
饭饱身闲书有课,西窗来趁夕阳明。 -
529.《初夏幽居偶题》 宋·陆游
放逐还家一老翁,痴顽自笑更谁同?倚栏风月黄昏後,携杖园林绿润中。
泳水小鱼依藻荇,觅巢轻燕拂帘栊。
此身要岂坚牢物?莫遣须臾酒盏空。 -
530.《春夏之交风日清美欣然有赋》 宋·陆游
芳润园林不似贫,年光无尽逐番新。
来禽颜色不禁雨,搏黍语言如惜春。
身外岂关吾辈事,镜中已换昔时人。
神僊定未超尘俗,犹插金貂侍帝晨。 -
531.《书幸》 宋·陆游
我身匪兕虎,岂是旷野物?生非洪水时,胡为在巢窟!向来三入朝,薄命不黔突,未尝识许史,况敢交平勃。
沧波渺黏天,远逐轻鸥没。
今年君恩厚,幸许赐骸骨。
既逃申公钳,又异卞和刖。
放怀歌呜呜,宁暇书咄咄? -
532.《幽居夏日》 宋·陆游
内史兰亭晚卜邻,永和风月凛如新。
功名不入闲人梦,诗酒犹关老子身。
檐浅时时闻霣箨,池清一一见潜鳞。
正令未逐飞仙去,要是巢居太古民。 -
533.《伏中热不可过中夜起坐作诗寄五郎》 宋·陆游
众星若银砾,老桂卧海底。
中夜热不解,病叟推枕起。
悲虫号草根,孤萤照野水。
树头风急生,喘汗真一洗。 -
534.《自儆》 宋·陆游
世事如云日日新,瓦盆黍酒却关身。
细思只有穷居好,寄语玄翁莫逐贫。 -
535.《无酒叹》 宋·陆游
不用塞黄河,不用出周鼎,但愿酒满家,日夜醉不醒;不用冠如箕,不用印如斗,但愿身强健,朝暮常饮酒。
造物不少恕,虐戏逐段新,坐令古铜榼,经月常生尘。
平生得酒狂无敌,百幅淋漓风雨疾。
造物欲以醒困之,此老醒狂君未知。 -
536.《舟行鲁垆梅市之间偶赋》 宋·陆游
短发萧萧久挂冠,江湖到处著身宽。
蓼花不逐苹花老,桐叶常先槲叶残。
未卜柴荆临峭绝,且谋蓑笠钓荒寒。
闲人尚媿沙鸥在,始信烟波得意难。 -
537.《秋雨初霁徙倚门外有作》 宋·陆游
三十余年此结庐,客来不用笑迂疏。
前身已预兰亭会,老眼曾窥禹穴书。
浮瓮社醅香出屋,登场秋稼穗盈车。
萧萧蓬鬓虽衰矣,追逐乡邻尚有余。 -
538.《饮村店夜归》 宋·陆游
灩灩村醪君勿辞,橙椒香美白鹅肥。
醉中忘却身今老,戏逐萤光蹋雨归。 -
539.《病中简仲弥性唐克明苏训直》 宋·陆游
移疾还家暂曲肱,依然耐久北窗灯。
心如泽国春归雁,身是云堂旦过僧。
细雨佩壶寻废寺,夕阳下马吊荒陵。
小留莫厌时追逐,胜社年来冷欲冰。 -
540.《得雨沾足遂有丰年意欣然口占》 宋·陆游
人事销沉渺莽中,此身元合付天公。
儒生可逐惟求忘,社酒常辞不怕聋。
郁郁稻苗欣出穗,汪汪陂水告成功。
老民莫道浑无用,能为明时祝岁丰。