-
61.《将归山逢友人》 唐·杜荀鹤
儒为君子儒,儒道不妨孤。
白发多生矣,青山可住乎。
徉狂宁是事,巧达又非夫。
只此平生愿,他人肯信无。 -
62.《江南逢李先辈》 唐·杜荀鹤
李杜复李杜,彼时逢此时。
干戈侵帝里,流落向天涯。
岁月消于酒,平生断在诗。
怀才不得志,只恐满头丝。 -
63.《将归山逢友人》 唐·杜荀鹤
儒为君子儒,儒道不妨孤。
白发多生矣,青山可住乎。
徉狂宁是事,巧达又非夫。
只此平生愿,他人肯信无。 -
64.《江南逢李先辈》 唐·杜荀鹤
李杜复李杜,彼时逢此时。
干戈侵帝里,流落向天涯。
岁月消于酒,平生断在诗。
怀才不得志,只恐满头丝。 -
65.《乱后逢村叟(一作时世行)》 唐·杜荀鹤
经乱衰翁居破村,村中何事不伤魂。
因供寨木无桑柘,为著乡兵绝子孙。
还似平宁征赋税,未尝州县略安存。
至于鸡犬皆星散,日落前山独倚门。 -
66.《前汉门·平津侯》 唐·周昙
儒素逢时得自媒,忽从徒步列公台。
北辰如不延吾辈,东阁何由逐汝开。 -
67.《冬日遥和卢使君幼平、綦毋居士游法华寺高顶临湖亭》 唐·皎然
仁坊标绝境,廉守蹑高踪。
天晓才分刹,风传欲尽钟。
城中归路远,湖上碧山重。
水照千花界,云开七叶峰。
寒芳艾绶满,空翠白纶浓。
逸韵知难继,佳游恨不逢。
仍闻抚禅石,为我久从容。 -
68.《辞南平钟王召》 唐·耽章
摧残枯木倚寒林,几度逢春不变心。
樵客见之犹不采,郢人何事苦搜寻。 -
69.《始平谐诗》 唐·石抱忠
平明发始平,薄暮至何城。
库塔朝云上,晃池夜月明。
略彴桥头逢长史,棂星门外揖司兵,一群县尉驴骡骤,数个参军鹅鸭行。 -
70.《谢池春慢·玉仙观道中逢谢媚卿》 宋·张先
缭墙重院,时闻有、啼莺到。
绣被掩余寒,画幕明新晓。
朱槛连空阔,飞絮无多少。
径莎平,池水渺。 -
71.《清平乐》 宋·晏几道
红英落尽。
未有相逢信。
可恨流年凋绿鬓。
睡得春酲欲醒。
钿筝曾醉西楼。
朱弦玉指梁州。
曲罢翠帘高卷,几回新月如钩。 -
72.《清平乐》 宋·晏几道
暂来还去。
轻似风头絮。
给俐相逢留不住。
何况相逢无处。
去时约略黄昏。
月华却到朱门。
别后几番明月,素娥应是消魂。 -
73.《清平乐》 宋·晏几道
心期休问。
只有尊前分。
勾引行人添别恨。
因是语低香近。
劝人满酌金钟。
清歌唱彻还重。
莫道后期无定,梦魂犹有相逢。 -
74.《清平乐(听杨姝琴)》 宋·李之仪
殷勤仙友。
劝我千年酒。
一曲履霜谁与奏。
邂逅麻姑妙手。
坐来休叹尘劳。
相逢难似今朝。
不待亲移玉指,自然痒处都消。 -
75.《清平乐(重九)》 宋·黄庭坚
黄花当户。
已觉秋容暮。
云梦南州逢笑语。
心在歌边舞处。
使君一笑眉开。
新晴照酒尊来。
且乐尊前见在,休思走马章台。 -
76.《清平乐》 宋·晁端礼
娇羞未惯。
长是低花面。
笑里爱将红袖掩。
遮却双双笑靥。
早来帘下逢伊。
怪生频整衫儿。
元是那回欢会,齿痕犹在凝脂。 -
77.《清平乐》 宋·晁补之
炎天畏景。
午漏那堪永。
何苦相仍愁簿领。
短壑清溪牵兴。
瑶台月下曾逢。
何由却睹冰容。
一笑为驱烦暑,故人元是清风。 -
78.《清平乐》 宋·陈师道
为改之曰官样黄,作清平乐词,且令方内知有此名也。
重重叠叠。
娜袅裙千襵。
时样官黄香百叶。 -
79.《庆春宫·云接平冈》 宋·周邦彦
云接平冈,山围寒野,路回渐转孤城。
衰柳啼鸦,惊风驱雁,动人一片秋声。
倦途休驾,淡烟里、微茫见星。
尘埃憔悴,生怕黄昏,离思牵萦。 -
80.《清平乐》 宋·谢逸
花边柳际,已渐知春意。
归信不知何日是。
旧恨欲拚无计。
故人零落西东,题诗待倩归鸿。
惟有多情芳草,年年处处相逢。