-
21.《癸卯岁始春怀古田舍二首》 魏晋·陶渊明
在昔闻南亩,当年竟未践。
屡空既有人,春兴岂自免。
夙晨装吾驾,启涂情己缅。
鸟弄欢新节,泠风送馀善。 -
22.《逐贫赋》 两汉·扬雄
扬子遁居,离俗独处。
左邻崇山,右接旷野,邻垣乞儿,终贫且窭。
礼薄义弊,相与群聚,惆怅失志,呼贫与语:“汝在六极,投弃荒遐。
好为庸卒,刑戮相加。 -
23.《汝坟贫女》 宋·梅尧臣
时再点弓手,老幼俱集。
大雨甚寒,道死者百余人。
自壤河至昆阳老牛陂,僵尸相继。
汝坟贫家女,行哭音凄怆。 -
24.《贫交行》 唐·杜甫
翻手作云覆手雨,纷纷轻薄何须数。
(翻手作云 一作:为)
君不见管鲍贫时交,此道今人弃如土。 -
25.《山坡羊·道情》 元·宋方壶
青山相待,白云相爱,梦不到紫罗袍共黄金带。
一茅斋,野花开。
管甚谁家兴废谁成败,陋巷箪瓢亦乐哉。
贫,气不改;达,志不改。
-
26.《里有蒋生者颇志于学迫于贫困吾叔德先见而怜》 宋·吴芾
君不见昔日泰山孙先生,蹭蹬穷途道未行。
读书有志破万卷,置锥无地可躬耕。
高堂亲老仰甘旨,未免道路长营营。
睢阳客舍一再过,牢落谁人如姓名。 -
27.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
28.《与陈给事书》 唐·韩愈
愈再拜:愈之获见于阁下有年矣。
始者亦尝辱一言之誉。
贫贱也,衣食于奔走,不得朝夕继见。
其后,阁下位益尊,伺候于门墙者日益进。 -
29.《绝句》 唐·吕岩
捉得金晶固命基,日魂东畔月华西。
于中炼就长生药,服了还同天地齐。
莫怪瑶池消息稀,只缘尘事隔天机。
若人寻得水中火,有一黄童上太微。 -
30.《和之美二贫诗》 宋·司马光
君子尚仁义,宝用为身资。
其人苟不贤,富饶亦胡为。
所以回宪徒,不厌糠与藜。
当时万金产,令名传有谁。 -
31.《贫妇谣》 元·杨维桢
西家妇,贫失身。
东家妇,贫无亲。
红颜一代难再得,皦皦南国称佳人。
夫君求昏多礼度,三日昏成戍边去。 -
32.《代徐思远谢张季万》 宋·王洋
淳风叹辽远,友道伤浇漓。
交情比一线,断续同轩縻。
仁惇既难事,义重亦不支。
寒谷少温律,衡门自寒扉。 -
33.《和陶咏贫士七首》 宋·吴芾
士贫亦常事,但视其所依。
苟能依于道,暮景亦有辉。
渊明生乱世,初不求奋飞。
为贫聊一出,违己即方归。
归来坐衡宇,无粟可疗饥。
作诗咏贫士,泰然曾不悲。 -
34.《题朱庆馀闲居四首》 唐·牟融
潇洒藏修处,琴书与画图。
白丁门外远,俗子眼前无。
楚楚临轩竹,青青映水蒲。
道人能爱静,诸事近清枯。 -
35.《入道诗十九首》 宋·王庆升
一贫彻骨且安贫,颜范虽贫姓字新。
任是富豪能敌国,不知身死属何人。 -
36.《贫歌》 宋·陆游
寿居福之首,贫为士之常。
造物赋我贫,乃以寿见偿。
处常而受福,每恐不得当。
掬涧以沃渴,屑柏以为粮;虽云未免饥,何至死道傍。
犹胜辽东丁,化鹤还故乡。 -
37.《自谓》 宋·白玉蟾
造物果小儿,可得问天公。
一生贫到骨,万感悲填胸。
形神本尘坌,身世相羁笼。
安得骑玉鳌,眇然追冥鸿。 -
38.《奉寄子高卢兄五十韵》 宋·苏泂
君才如骕驦,道里未可量。
读书患脉络,如海东赴洋。
五年隔异县,信若参与商。
昨者戒车马,故意改未尝。 -
39.《追和渊明贫土诗七首》 宋·刘黻
把书不释手,非志冕与轩。
昔有董仲舒,三载不窥园。
道味归肝脾,遑恤厨无烟。
家贫未为贫,有书足可研。
寤寐千载心,俗子难与方。
勿叹师友寂,日日新圣贤。 -
40.《自居剡源少遇乐岁辛巳之秋山田可拟上熟吾贫》 宋·戴表元
去年秋事荒,贩籴仰邻州。
健者道路间,计伯成朋俦。
今年渐向熟,庶几民不流。
书生自无田,与众同喜忧。
作诗劳邻曲,有唱谁与酬,亦无采诗者,此职何可修。