-
141.《木兰花慢 和史显甫左丞韵,略颂平日所长,》 未知·曹伯启
苦原作恐,从景元本改)无佳思,祈相望一笑羡紫芝眉宇,正台阁,济时人。
况公是公非,知常知变,乐道安贫。
案前簿书旁午,抱丹诚、一点伴青春。
偶遇科条隐密,不辞辨雪殷勤。 -
142.《虞山过钱介有赠》 明·秦镐
闲庭贮日煦如春,到眼禽鱼亦自亲。
蕉叶满窗诗一卷,菊花半壁酒千巡。
交前名熟看疑梦,醉后情生语较真。
但过无愁供给少,知君不解道家贫。 -
143.《赠欧道士卖茶》 明·施渐
静守《黄庭》不炼丹,因贫却得一身闲。
自看火候蒸茶熟,野鹿衔筐送下山。 -
144.《和陶贫士七首》 宋·苏轼
老詹亦白发,相对垂霜蓬。
赋诗殊有味,涉世非所工。
杖藜山谷间,状类渤海龚。
半道要我饮,意与王弘同。
有酒我自至,不须遣庞通。
门生与儿子,杖屦聊相从。 -
145.《寄李道人》 宋·王安石
李生富汉亦贫儿,人不知渠只我知。
跳过六轮中耍峭,养成三界外愚痴。 -
146.《挽唐吉林咏道》 宋·戴复古
博雅林夫子,隐居城市中。
家贫书甚富,学苦字尤工。
四海交名胜,诸文辨异同。
阿戎谈更好,端不负家风。 -
147.《贫居即事》 宋·陆游
守道常违俗,存心不愧天。
终年饥过半,动步谤居前。
力倦少行立,气昏多睡眠。
今宵风月好,扶杖到溪边。 -
148.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
孟子辟杨墨,吾道方粲然;韩愈排佛老,不失圣所传。
伐木当伐根,攻敌当攻坚。
坐视日月食,孰探天地全?一木信难恃,要忧大厦颠。
安得孟韩辈,出为吾党先? -
149.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
少年喜结交,患难谓可倚;宁知事大谬,亲友化虎兕。
出仕五十年,危不以谗死。
始畏囊中锥,宁取道傍李。
老来多新知,英彦终可喜。
岂以二三君,遂疑天下士。 -
150.《贫居》 宋·陆游
囊空如客路,屋窄似僧寮。
得饭多菰米,烹蔬半药苗。
草生初失径,笋放欲干霄。
不道弓旌误,虞人自畏招。 -
151.《赠童道人盖与予同甲子》 宋·陆游
吾侪之生乙巳年,达者寥寥穷比肩。
退士一生藜藿食,散人万里江湖天。
忍贫不变我自许,挟术自营君岂然?一事尚须烦布策,几时能具钓鱼船? -
152.《和王道父山歌二首》 宋·杨万里
种田不收一年事,取妇不著一生贫。
风吹白日漫山去,老却郎时懊杀人。 -
153.《旱谣》 宋·张耒
七月不雨井水浑,孤城烈日风扬尘。
楚天万里无纤云,旱气塞空日昼昏。
土龙蜥蜴竟无神,田中水车声相闻。
努力踏车莫厌勤,但忧水势伤禾根。
道傍执送者何人,稻塍争水杀厥邻。
五湖七泽水不贫,正赖老龙一屈伸。 -
154.《竹堂》 宋·张耒
谁道清贫守冷官,遶家十万翠琅玕。
直应流水深相与,不待清风已自寒。
学得凤鸣真自许,化成龙去不终蟠。
知君何世无来者,可是王郎独与欢。 -
155.《颜徒贫乐斋二首》 宋·黄庭坚
衡门低首过,环堵容膝坐。
四旁无给侍,百衲自缠裹。
论事直如弦,观书曲肱卧。
饥来或乞食,有道无不可。 -
156.《送陈传道之官下邳》 宋·贺铸
昔也官彭城,日与君子亲。
俱游大梁下,不见辄兼旬。
衣食牵迫人,汗走长街尘。
相逢立马语,愁面如含辛。 -
157.《和道损喜雪》 宋·梅尧臣
密雪已迎腊,随风来拂巾。
偏知寒夜屋,不管醉归人。
暗积空庭合,偷装众树新。
沃田将望岁,压疠且忘贫。 -
158.《闲咏寄呈次道》 宋·梅尧臣
我闲日贫缚,子闲数疾缠。
闲固不可常,吾观与子然。
吾与子嗜学,岂独闲穷年。
安安者谁欤,分亦似所偏。 -
159.《听蛙方君作八老诗效颦各赋一首内三题余四十》 宋·刘克庄
半间古屋冷飕飕,死尽同参偶独留。
昔已寻师远行脚,今惟见佛小低头。
旧绫无用聊收取,破衲难缝且着休。
年少还知贫道不,曾同王谢二公游。 -
160.《黄宽夫示诗不已自和前二首答之》 宋·刘克庄
精思巧斩诗家事,缪敬阳尊市道交。
杜说新诗犹费改,韩评推字不如敲。
衣传曾饮先师乳,弦绝今无异域胶。
欲引蔺卿怀内璧,吾贫未免以砖抛。