-
221.《最能行》 唐·杜甫
峡中丈夫绝轻死,少在公门多在水。
富豪有钱驾大舸,贫穷取给行艓子。
小儿学问止论语,大儿结束随商旅。 -
222.《可叹》 唐·杜甫
天上浮云如白衣,斯须变幻如苍狗。
古往今来共一时,人生万事无不有。
近者抉眼去其夫,河东女儿身姓柳。
丈夫正色动引经,酆城客子王季友。 -
223.《寄岳州贾司马六丈、巴州严八使君两阁老五十韵》 唐·杜甫
衡岳啼猿里,巴州鸟道边。
故人俱不利,谪宦两悠然。
开辟乾坤正,荣枯雨露偏。
长沙才子远,钓濑客星悬。 -
224.《寄张十二山人彪三十韵》 唐·杜甫
独卧嵩阳客,三违颍水春。
艰难随老母,惨澹向时人。
谢氏寻山屐,陶公漉酒巾。
群凶弥宇宙,此物在风尘。 -
225.《寄李十二白二十韵》 唐·杜甫
昔年有狂客,号尔谪仙人。
笔落惊风雨,诗成泣鬼神。
声名从此大,汩没一朝伸。
文采承殊渥,流传必绝伦。 -
226.《屏迹三首》 唐·杜甫
用拙存吾道,幽居近物情。
桑麻深雨露,燕雀半生成。
村鼓时时急,渔舟个个轻。
杖藜从白首,心迹喜双清。 -
227.《哭曹钧》 唐·钱起
苦节推白首,怜君负此生。
忠荩名空在,家贫道不行。
朝来相忆访蓬荜,只谓渊明犹卧疾。
忽见江南吊鹤来,始知天上文星失。
尝恨知音千古稀,那堪夫子九泉归。
一声邻笛残阳里,酹酒空堂泪满衣。 -
228.《县中池竹言怀》 唐·钱起
官小志已足,时清免负薪。
卑栖且得地,荣耀不关身。
自爱赏心处,丛篁流水滨。
荷香度高枕,山色满南邻。
道在即为乐,机忘宁厌贫。
却愁丹凤诏,来访漆园人。 -
229.《罢官后酬元校书见赠》 唐·钱起
心期怅已阻,交道复何如。
自我辞丹阙,惟君到故庐。
忘机贫负米,忆戴出无车。
怜犬吠初服,家人愁斗储。 -
230.《贼退示官吏》 唐·元结
癸卯岁,西原贼入道州,焚烧杀掠,几尽而去。
明年,贼又攻永破邵,不犯此州边鄙而退。
岂力能制敌与?盖蒙其伤怜而已。
诸使何为忍苦征敛,故作诗一篇以示官吏。 -
231.《洛阳作(一作初出徽安门)》 唐·张继
洛阳天子县,金谷石崇乡。
草色侵官道,花枝出苑墙。
书成休逐客,赋罢遂为郎。
贫贱非吾事,西游思自强。 -
232.《酬梁二十宋中所赠兼留别梁少府》 唐·独孤及
少读黄帝书,肯不笑机事。
意犹负深衷,未免名迹累。
厌贫学干禄,欲徇宾王利。
甘为风波人,岂复江海意。 -
233.《寄高云》 唐·皇甫冉
南徐风日好,怅望毗陵道。
毗陵有故人,一见恨无因。
独恋青山久,唯令白发新。
每嫌持手板,时见著头巾。
烟景临寒食,农桑接仲春。
家贫仍嗜酒,生事今何有。
芳草遍江南,劳心忆携手。 -
234.《闲居作》 唐·皇甫冉
多病辞官罢,闲居作赋成。
图书唯药箓,饮食止藜羹。
学谢淹中术,诗无邺下名。
不堪趋建礼,讵是厌承明。 -
235.《闲居作》 唐·皇甫冉
多病辞官罢,闲居作赋成。
图书唯药箓,饮食止藜羹。
学谢淹中术,诗无邺下名。
不堪趋建礼,讵是厌承明。 -
236.《北游还酬孟云卿》 唐·张彪
忽忽忘前事,志愿能相乖。
衣马久羸弊,谁信文与才。
善道居贫贱,洁服蒙尘埃。
行行无定心,壈坎难归来。
慈母忧疾疹,至家念栖哀。
与君宿姻亲,深见中外怀。
俟余惜时节,怅望临高台。 -
237.《送郭正字归郢上》 唐·耿湋
济江篇已出,书府俸犹贫。
积雪商山道,全家楚塞人。
大堤逢落日,广汉望通津。
却别渔潭下,惊鸥那可亲。 -
238.《赠兴平郑明府》 唐·耿湋
海内兵犹在,关西赋未均。
仍劳持斧使,尚宰茂陵人。
遥夜重城掩,清宵片月新。
绿琴听古调,白屋被深仁。 -
239.《奉和第五相公登鄱阳郡城西楼》 唐·耿湋
茂德为邦久,丰貂旧相尊。
发生传雨露,均养助乾坤。
晓肆登楼目,春销恋阙魂。
女墙分吏事,远道启津门。 -
240.《长安秋夕(一作中秋感怀)》 唐·戎昱
八月更漏长,愁人起常早。
闭门寂无事,满院生秋草。
昨宵西窗梦,梦入荆南道。
远客归去来,在家贫亦好。